Η εικαστικός λέει: «Αναρωτιέμαι πώς θα είμαι όταν γεράσω. Θέλω να παραμείνω ένα παιδί. Θα έχω τη δύναμη να τρέχω και να παίζω στα χωράφια; (στα χωράφια ή στις εκθέσεις). Ποιος μου απαγορεύει να κάνω και τα δύο; Η τέχνη δεν έχει σύνορα, δεν μπορεί να κλειστεί στα πλαίσια ενός χώρου.
»Όπως ξεκίνησε εκεί –στα χωράφια και στα όνειρα της γιαγιάς μαζί με τα δικά μου όνειρα– η πρώτη μου δουλειά ονομάστηκε “Μεταμόρφωση, ο Γάμος της Γιαγιάς μου”. Η μεγάλη αγάπη της ζωής μου, η γιαγιά μου: γεννημένη το 1929 στο Νοβοροσίσκ από πατέρα ζωγράφο γεννημένο στην Τραπεζούντα. Από τον προπαππού μου επηρεάστηκα και έγινα καλλιτέχνης: ζωγράφιζε τοπία επάνω σε λινάτσες, σκηνές από το κυνήγι, τοπία του Πόντου. Πρόσφυγες από τον Πόντο έφτασαν στο Νοβοροσίσκ της Ρωσίας. Έζησαν εκεί για δέκα χρόνια και, όταν έρχονται στη Θεσσαλονίκη, ξεσπάει ο πόλεμος του 1940.
»Όταν είμαι με τη γιαγιά μου, όλα γίνονται τέχνη. Το όνειρο της γιαγιάς είναι να ντυθεί νύφη γιατί, όταν κλέφτηκαν με τον παππού, στο γάμο τους είχαν φορέσει κουρέλια. Ήταν τα προσφυγικά τους ρούχα. Πάντα είχε την επιθυμία να φορέσει νυφικό φουστάνι. Μια μέρα της αγόρασα ένα νυφικό και της το πήγα στο χωριό. Έτρεχε με χαρά στα χωράφια, προσκαλέσαμε τις φίλες της να την καμαρώσουν ως νύφη και ξαναπαντρεύτηκαν με τον παππού μου εκεί, στα χωράφια.
»Τότε που παντρεύτηκαν για πρώτη φορά, ένας φωτογράφος είχε χρησιμοποιήσει πάνω στη φωτογραφία τους την τεχνική του φωτομοντάζ. Έκοψε τα κεφάλια τους και τα τοποθέτησε σε ξένα σώματα. Έτσι φαίνονταν σαν να ήταν ντυμένοι νύφη και γαμπρός, αλλά στην πραγματικότητα δεν ήταν αυτοί, ήταν με τα σώματα κάποιων άλλων. Τέτοιες φωτογραφίες τις θεωρούσα αστείες και πάντα ήθελα να κάνω το δικό μου σχόλιο σε αυτές. Έτσι, πραγματοποιώ σήμερα την επιθυμία της γιαγιάς μου να γίνει νύφη ξανά, αφού το ζητούσε επίμονα για πολλά χρόνια».
Το εικαστικό περιβάλλον της Μαρίνας Προβατίδου αποτελεί μια ασυνήθιστη εγκατάσταση πολλαπλών μέσων: μνημειακών διαστάσεων χαρακτικά (οξυγραφία), ασπρόμαυρες φωτογραφίες, μια βιντεοεγκατάσταση και μια περφόρμανς. Πρόκειται για την πρώτη δουλειά της καλλιτέχνιδας, που αποτέλεσε τη διπλωματική της εργασία στην ΑΣΚΤ και παρουσιάστηκε το 2009 στο Αrt Vitrina Alba και το 2011 στο Χώρο δράσης Βρυσάκι.
Η Μαρίνα Προβατίδου γεννήθηκε το 1978 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών ζωγραφική με καθηγητές τους: Πάνο Χαραλάμπους, Ζαχαρία Αρβανίτη, Βίκυ Τσαλαματά, Γιάννη Ψυχοπαίδη, Σοφία Ντενίση και Αλέξανδρο Βούτσα. Έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις, στην Μπιενάλε του Βερολίνου 2012, ενώ έχει κερδίσει το 2ο Βραβείο εικονογράφησης πορτραίτου του Παπαδιαμάντη των εκδόσεων Μεταίχμιο και το 3ο Βραβείο Μπιενάλε Σχολών Καλών Τεχνών. Το 2011 κέρδισε υποτροφία του κληροδοτήματος Σουζάνας Κεφαλληνού της ΑΣΚΤ.
Η έκθεση «Ο Γάμος της Γιαγιάς μου» της Μαρίνας Προβατίδου φιλοξενείται στο Βιβλιοπωλείο του ΜΙΕΤ στη Θεσσαλονίκη (Τσιμισκή 11) έως τις 11 Μαΐου 2013 και λειτουργεί με το εξής ωράριο: Δευτέρα, Τετάρτη, Σάββατο 10:00-15:00, Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 10:00-21:00, με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.
20°
