Ο Γιώργος Αυγέρος γεννήθηκε και ζει στα Χανιά. Έχει συμμετάσχει με πίνακές του σε πολλές ομαδικές εκθέσεις, ενώ από το 1990 φτιάχνει επιπλέον γλυπτά και κατασκευές. Η πρόσφατη δουλειά του αποτελείται από διαφάνειες πάνω στις οποίες έχει σχεδιάσει διαφορετικά στοιχεία κάθε θέματος με κάρβουνο και χρώμα, μια τεχνική που εμπνεύστηκε ο ίδιος και η οποία δίνει στα έργα του ένα τρισδιάστατο αποτέλεσμα.
Απο τις 20 Μαρτίου η Γκαλερί Ζουμπουλάκη παρουσιάζει τα έργα του στην ατομική έκθεση «Εικόνα και Ψευδαίσθηση». Του ζητήσαμε ένα έργο του για το εξώφυλλο του τεύχους 474 της A.V. και, με την ευκαιρία, τον γνωρίσαμε λίγο καλύτερα.
Τι σκέψεις έκανες όταν είδες το έργο σου τυπωμένο στο εξώφυλλο μιας εφημερίδας δρόμου που κυκλοφορεί σε όλη την πόλη;
Πρώτα απ΄ όλα συγκίνηση λόγω της συναισθηματικής σχέσης που έχω με την Athens Voice και βέβαια κάποια υπερηφάνεια γιατί δεν είναι μικρό πράγμα έργο σου να είναι εξώφυλλο σε μια επιτυχημένη εφημερίδα δρόμου.
Τις μεγάλες αποστάσεις που σου κλέβουν χρόνο και τη δυσκολία μετακίνησης, την ατμοσφαιρική ρύπανση, την έλλειψη ανοιχτού ορίζοντα, τον ατομισμό και την απομόνωση των ανθρώπων και ειδικά στην Αθήνα το ναρκισσισμό και την κακεντρέχεια του σιναφιού μου. Στον αντίποδα βέβαια υπάρχουν άλλα τόσα καλά.
Ζεις μόνιμα στα Χανιά. Πώς είναι η ζωή εκεί;
Τα Χανιά είναι μια καλή περίπτωση επαρχιακής πόλης. Διαθέτουν γοητεία, όμορφη μεν επικίνδυνη δε. Για να κάνεις έργο πρέπει να διαθέτεις αυτοπειθαρχία, να μην παρασύρεσαι από το φυσικό ή αστικό περιβάλλον και από τις τόσες πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις, πολλές από τις οποίες είναι μέτριας ποιότητας. Έπειτα είναι οι μικρές αποστάσεις και ο χρόνος που κυλάει διαφορετικά, όπως και το καλημέρα που θα πεις σε γνωστούς και φίλους κατά την διάρκεια της ημέρας ή η αλληλεγγύη που εκφράζεται μέσα από κοινωνικά κινήματα. Όλα αυτά δημιουργούν προϋποθέσεις για μια ανθρώπινη πόλη και ειδικά στην άγρια εποχή που ζούμε σήμερα.
Ποια είναι τα τρία αγαπημένα σου πράγματα στην πόλη σου;
Δύο Λουξ τον χειμώνα, Νεώριο Μόρο το καλοκαίρι και Δημοτική Πινακοθήκη με τις πολύ καλές εκθέσεις που έχει κάνει μέχρι σήμερα.
Στην έκθεσή σου «Εικόνα και Ψευδαίσθηση» παρουσιάζεις τρισδιάστατα τοπία, ζωγραφισμένα με κάρβουνο και χρώμα πάνω σε διαφορετικά επίπεδα διαφανούς φιλμ. Πες μας δυο λόγια γι’ αυτή τη δουλειά σου. Τι σε ενέπνευσε;
Η ψευδαίσθηση της τρίτης διάστασης είναι κάτι που απασχολεί τους ζωγράφους από την κλασσική αρχαιότητα –όπου και έγιναν τα πρώτα βήματα– μέχρι σήμερα. Άλλοι την απορρίπτουν, άλλοι την δέχονται και τη χρησιμοποιούν. Εγώ για ένα διάστημα ανήκα στην πρώτη κατηγορία μέχρι την στιγμή που ξεκίνησα μια σειρά έργων ανθρωποκεντρικών επεξεργασμένων στον υπολογιστή και με τελικό σκοπό να εκτυπωθούν σε διαφάνεια σαν τις ακτινογραφίες. Έπειτα ανακάλυψα το διαφανές φιλμ που χρησιμοποιώ τώρα και το κατάλληλο κάρβουνο που με αυτό μπορούσα να ζωγραφίσω πάνω του. Η συνέχεια ήρθε από μόνη της. Με τα αλλεπάλληλα στρώματα διαφάνειας –δύο ή τρία το πολύ– προσδίδω το μέγιστο ζωγραφικό βάθος σε επίτοιχα έργα με ένα αποτέλεσμα αρκετά γοητευτικό.
Με τι ασχολείσαι / τι ετοιμάζεις καλλιτεχνικά αυτή την περίοδο;
Συνήθως μια ατομική έκθεση όπως αυτή που έχω στην γκαλερί Ζουμπουλάκη σηματοδοτεί ένα τέλος και μια καινούρια αρχή, χωρίς αυτό να το ξέρεις από πριν βέβαια. Ίσως να κλείνει ένας κύκλος, ίσως να ανοίγει ένας άλλος, αλλά όλα αυτά παραμένουν στο ίσως και χρειάζεται λίγος χρόνος για να ξεκαθαρίσουν.
Ο Γιώργος Αυγέρος γεννήθηκε στα Χανιά το 1953. Συμμετέχει σε ομαδικές εκθέσεις με ζωγραφική από το 1973-1985. Μετά από ελεύθερες σπουδές σε Αθήνα και Παρίσι εγκαθίσταται μόνιμα στα Χανιά, όπου για μεγάλο χρονικό διάστημα δουλεύει γλυπτά και κατασκευές. Τα τελευταία χρόνια η ζωγραφική είναι αυτή που κυριαρχεί στη δουλειά του, σε συνδυασμό όμως πολλές φορές με το ανάγλυφο στοιχείο ή την κατασκευή. Το 2014 παρουσίασε την τρίτη ατομική του έκθεση με τίτλο «Εικόνα και ψευδαίσθηση» στην Γκαλερί Ζουμπουλάκη.
Τι μας είπε για τα ιστορικά γεγονότα και τη σχέση τους με το σήμερα, τους ακίνητους ταξιδιώτες και την παράσταση «Ματαρόα στον ορίζοντα» στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ
13°
