«…Κτίριο Τσίλλερ: Ελάτε όλοι, μα όλοι, να δείτε φέτος τις παραστάσεις του Εθνικού στην Κεντρική Σκηνή του Τσίλλερ. Έχει γίνει ένα αριστούργημα. Θα νομίσετε πως ξαναγυρίσατε στο 1900, πως παίζετε σε ταινία εποχής. Μέχρι που θα δείτε τη σκηνή και θα εκτοξευθείτε ξαφνικά με τη μηχανή του χρόνου στο 2010. Και στο βάθος θα δείτε τον Δημήτρη Παπαϊωάννου και τους συνεργάτες του, σαν έναν ιδιοφυή μαέστρο με την ουράνια ορχήστρα του, να κινούν (κυριολεκτικά) τα νήματα του χώρου και του χρόνου».
Το ιστορικό νεοκλασικό κτίριο στην οδό Αγίου Κωνσταντίνου, το Εθνικό μας Θέατρο, ανακαινίζεται μετά από καθυστερήσεις και αναβολές. Λίγο πριν τα εγκαίνια του κτιρίου Τσίλλερ (14/10) ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, Γιάννης Χουβαρδάς, μιλάει στην Ιωάννα Μπλάτσου.
Ο αρχιτέκτονας και ζωγράφος Θοδωρής Κανάκης ζωγραφίζει το νέο Εθνικό Θέατρο για το εξώφυλλό μας ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010
Ο Robert Wilson σκηνοθετεί για το Εθνικό το ομηρικό έπος «Οδύσσεια», διχάζει τους κριτικούς και ενθουσιάζει το κοινό, που του εξασφαλίζει εμπορική επιτυχία. Η A.V. δεν θα μπορούσε να λείπει από το μεγάλο αυτό θεατρικό γεγονός και ως χορηγός επικοινωνίας εξασφάλισε πολλές ειδήσεις από τα παρασκήνια.
«Τα έργα του Robert Wilson είναι διεθνή γεγονότα, σαν έργα τέχνης, αναπαράγονται συνεχώς. Η “Οδύσσεια” είναι το εθνικό μας παραμύθι. Ο Wilson έχει σκηνοθετήσει τα παραμύθια όλων των χωρών. Ήρθε η ώρα να δούμε την οπτική του και στο δικό μας!» δήλωσε ο Σταύρος Ζαλμάς (Οδυσσέας) στην Ελίζα Συναδινού. Οκτώβριος 2013
7/12/2010, εγκαίνια. Ο πρόεδρος του Ιδρύματος Ωνάση Αντώνης Παπαδημητρίου θα δηλώσει ακριβώς ένα χρόνο μετά στην Κατερίνα Ανέστη: "Η μεγάλη αίθουσα θα μπορούσε να χωράει 1.000 άτομα.Συνειδητά επιλέξαμε να χωράει μάξιμουμ 880 άτομα. Για να μην κάνουμε εκπτώσεις στην εμπειρία του θεατήÈ. 3 χρόνια τώρα ζούμε αυτή την εμπειρία σε κάθε παράσταση."
[Φωτό: Αγγελική Σβορώνου]
Οι σκηνοθέτες εκμυστηρεύτηκαν
Θεόδωρος Τερζόπουλος
«Ξαναζώ σε αυτή τη χώρα τα ίδια και τα ίδια πολιτικά σενάρια και κοινωνικά ζητήματα. Τίποτα δεν λύνεται, τίποτα δεν προχωράει. Είναι σαν αυτή η χώρα να έχει χάσει την ταυτότητά της, να μην έχει κέντρο, να μην έχει μέλλον. Καθηλωμένη στην καθημερινή μιζέρια, σα να μην μπορεί να διασχίσει το παρόν για να προχωρήσει στο μέλλον».
Ρούλα Πατεράκη
«Δεν μου αρέσει καθόλου η λέξη ήττα. Δεν τη θέλω. Δεν θέλω να μπαίνει στο ρεπερτόριό μου. Η μεγάλη ήττα μου στη ζωή ήταν η πάλη που έκανα με το θάνατο. Όταν έχανα δικούς μου ανθρώπους, που δεν μπορούσα να κάνω τίποτα, αισθανόμουν φρικτά νικημένος άνθρωπος. Ήμουν η ηττημένη Γερμανία».
«Ζηλεύω όλες τις μυστικές σχέσεις του έρωτά μου. Είναι όλοι τους νεότεροι και ομορφότεροι από μένα. Και όλοι τους βρίσκουν την ευκαιρία να ζυγώσουν όταν εγώ βρίσκομαι μακριά, σε μια άλλη πόλη, δουλεύοντας τη νέα μου παράσταση».
Robert Wilson
«Για μένα Ελλάδα είναι η Ειρήνη Παππά».
Βασίλης Παπαβασιλείου
«Εμείς είμαστε, κατά κάποιον τρόπο, τρόφιμοι ενός σωφρονιστηρίου που βγαίνουμε μια Κυριακή και πάμε σε μια κάλπη να κάνουμε “ελεύθερα” τις επιλογές μας με την προϋπόθεση ότι θα είναι οι ορθές. Έχουμε λοιπόν να σκεφτούμε ως τρόφιμοι του “Σωφρονιστηρίου-Αναμορφωτηρίου η Ελλάς” αν αποδεχόμαστε την ιδιότητα του τροφίμου, αν προσερχόμενοι στα εκλογικά κέντρα τη νομιμοποιούμε. Καμιά φορά λέω, με τέτοιο συντελεστή θεατρικότητας του πραγματικού, τι λόγο ύπαρξης έχει η δουλειά μου;»
Κριστόφ Βαρλικόφσκι
«Στις χώρες του Βορρά, οι ανθρώπινες σχέσεις είναι πιο βίαιες. Πρέπει να πιούμε βότκα και να φάμε κρέας για να λειτουργήσουμε. Εδώ, στον Νότο, δεν αισθάνθηκα κάποια ένταση στον αέρα ή μια έντονη πνευματική δραστηριότητα. Τι να σας πει το θέατρο για τις ανθρώπινες σχέσεις, όταν γνωρίζετε την τέχνη της ζωής; Το βασικό δηλητήριο για την τέχνη στον Νότο είναι ότι έχετε την dolce vita».
Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
«Δίπλα στη λέξη ρήξη υπάρχει η φωτογραφία μου. Θέλω να είμαι ευγενικός άνθρωπος, αλλά υπάρχουν πράγματα που με ενοχλούν και μιλάω δημοσίως γι’ αυτά. Ίσως θα έπρεπε να σιωπώ περισσότερο, όχι για να μην εκτεθώ, αλλά για να είναι πιο συγκροτημένο αυτό στο οποίο θέλω να εστιάσω κάθε φορά».
Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης
«Ένας μεγιστάνας του Χόλιγουντ έλεγε, “αν θέλεις να στείλεις μήνυμα, στέλνεις τηλεγράφημα”. Στο θέατρο δεν βλέπουμε ούτε μηνύματα ούτε πολιτικά μανιφέστα, βλέπουμε ανθρώπινες ζωές».
Θωμάς Μοσχόπουλος
«Οι άνθρωποι γινόμαστε “δήθεν” γιατί αισθανόμαστε ότι πρέπει να είμαστε κάτι “καλύτερο”. Αλλά ποτέ τελικά δεν θα γίνουμε κάτι άλλο από αυτό που είμαστε».
Λευτέρης Βογιατζής
Η τρέχουσα χρονιά σημαδεύτηκε από την απώλεια του Λευτέρη Βογιατζή. Τον Οκτώβριο του 2009,
στη στήλη "Από το Α ως το Ω", εκμυστηρευόταν στην Ιωάννα Μπλάτσου: "Τίποτα από αυτά που λέμε δεν είναι σημαντικό. Η ζωή μπορεί να είναι σημαντική ερήμην μας".
Κεντρική Φωτό: Από το εξώφυλλο του τεύχους 81, σχεδιασμένο από τον Helmut Middendorf.
8°
