Πορτρέτα του στιγμιαίου, ψυχογραφήματα που χαρακτηρίζονται από μελαγχολία, προσδοκία και ενέργεια. Πρόσφατα συμμετείχε στην ομαδική έκθεση “Vanishing Point” στο πεδίο δράσης Κόδρα στη Θεσσαλονίκη. Πιο συγκεκριμένα, στο χώρο «των κοιτώνων» με τη σειρά κολάζ «Captain America vs Red Skull». Τα έξι κολάζ της σειράς συνέστησαν μια καλλιτεχνική ενότητα με πολύπλοκα τοπία γεμάτα χρώμα, τα οποία είναι ολοφάνερα επηρεασμένα από τη μουσική που ακούει στο ατελιέ του όσο εργάζεται.
Απόφοιτος της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας, ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην UDK του Βερολίνου, υπότροφος του Ιδρύματος Ωνάση και βραβευμένος από το Museo de Calzado το 2008. Ελέω παιδικών καταβολών, έγινε «βουλιμικός» με τις έντονες αποχρώσεις και δε σταμάτησε να πειραματίζεται με μορφές και υλικά, ώστε να είναι σε θέση να εξελίσσει το προσωπικό του ύφος. Κοντά στα 30, τη χρονιά που μας πέρασε είχε ατομικές εκθέσεις σε Αθήνα και Μπολόνια. Στο παρελθόν, δημιουργίες του έχουν βρεθεί, εκτός από το Βερολίνο και την Αθήνα, στη Βαρκελώνη, στην Κοπεγχάγη, στη Σεβίλλη και στο Αλικάντε.
Ανήσυχος για το παρόν, πεισματάρης με τους στόχους, ευαίσθητος με πλείστους όσους ήχους, εικόνες και χρώματα, με τα οποία μετά λερώνει τους καμβάδες με τη βοήθεια του κόκκινου αερογράφου του. Μανιώδης μουσικόφιλος, βιοπορίζεται με κατεξοχήν δημιουργικό τρόπο. Εμφανίζεται ως video jokey σε ένα από τα μεγαλύτερα κλαμπ του Βερολίνου. Η ζωγραφική του Γιώργου Σταμκόπουλου αυτόν τον καιρό κατοικοεδρεύει στο Βερολίνο, όπου και μας ξενάγησε στον κόσμο της. Αλλά και τον δικό του.
In the valley of Hades, 2012, ακρυλικό σε καμβά 150x180 cm
Χαζεύοντας το έργο σου, διακρίνω μια εμμονή με το χρώμα. Σε ποια ηλικία πήρες την απόφαση ότι θα ασχοληθείς μαζί του; Δεν μπορώ να πω ότι πήρα κάποια απόφαση. Συνέβη εντελώς φυσιολογικά. Μιας και ο πατέρας μου είναι ελαιοχρωματιστής, είχα άμεση επαφή με χρώματα από γεννησιμιού μου.
Ποιες τεχνικές έχεις χρησιμοποιήσει για να εμπλουτίσεις το πορτφόλιό σου, εκτός από τον πατροπαράδοτο καμβά και λάδι; Κατά καιρούς, έχω πειραματιστεί με μια πληθώρα υλικών πάνω σε διάφορες επιφάνειες, αλλά πλέον δουλεύω αποκλειστικά με αερογράφο και ακρυλικά χρώματα. Πάντως, αυτή την περίοδο πειραματίζομαι με νέον και led εγκαταστάσεις.
Τι παραπάνω προσφέρει το Βερολίνο, στο οποίο επέλεξες να ζεις από το 2006, σε έναν νέο καλλιτέχνη σε σχέση με τις πόλεις τόσο της Ελλάδας όσο και του εξωτερικού; Έχει πολλή και καλή τέχνη ποσοτικά κα ποιοτικά, συνεπώς πολλούς ενδιαφέροντες ανθρώπους. Επίσης, είναι φτηνή και πάνω από όλα ανθρώπινη πόλη για να ζήσεις.
Intergalactic Pirate Tales, 2011, ακρυλικά σε καμβά 23 x 32 cm
Πόσο εύκολο είναι να βιοποριστεί κανείς σήμερα από την τέχνη; Εσύ πώς τα καταφέρνεις; Από την τέχνη καθεαυτή εύκολο δε θα έλεγα ότι είναι! Είμαι VJ στο «Watergate club». Ένα κλαμπ το οποίο είναι αρκετά γνωστό σε παγκόσμιο επίπεδο για τη house μουσική και την οροφή από 1650 leds. Περνάω αρκετές ώρες την εβδομάδα προγραμματίζοντας διάφορα οπτικά εφέ, άλλα στον υπολογιστή και άλλα φτιαγμένα στο χέρι, τα οποία τα ψηφιοποιώ για τις ανάγκες του σόου μου, το οποίο είναι επηρεασμένο από το κίνημα του colorfield και της minimal art.
Κατά πόσο είναι εφικτό να βελτιωθεί το παρόν μέσα από κολεκτίβες-παρέες καλλιτεχνών; Νομίζω ότι οι κολεκτίβες έχουν μια αυτούσια δύναμη. Μέσω των δράσεων, εκθέσεων και κειμένων τους, μπορούν να δραστηριοποιήσουν και πάνω από όλα να σχολιάσουν και να κριτικάρουν το παρόν δημιουργώντας ένα ανοιχτό επίπεδο διαλόγου.
Δεδομένου ότι έχεις θετική γνώμη για αυτές τις παρέες, έχεις επιδιώξει να βρεθείς στους κόλπους κάποιας ή να δημιουργήσεις κάποια; Είμαι μέλος της κολεκτίβας Daily Lazy. Πιστεύω ότι αυτά τα πράγματα δεν τα επιδιώκεις - γίνονται από μόνα τους λόγω κοινών απόψεων, πεποιθήσεων και αγάπης για κοινά ενδιαφέροντα, επιδιώξεις και αρχές.
Τι είναι αυτό που σου λείπει περισσότερο από την Ελλάδα, εκτός από την οικογένεια και τους δικούς σου ανθρώπους; Το άρωμα και ο ήχος της θάλασσας, τα φρέσκα ψάρια και το ξεθωριασμένο γαλάζιο του ουρανού.
Devoid Of Death, 2012, ακρυλικά σε καμβά, 25 x 22 cm
Το πιο ενδιαφέρον ταξίδι που έκανες; Ισλανδία. Άγρια φυσική ομορφιά και άνθρωποι με ελπίδα για το αύριο. Ταξίδι μέσω του οποίου μπόρεσα να αφομοιώσω τους κενούς ήχους. Παράδειγμα τέτοιων, οι δημιουργίες του Vladislav Delay.
Τα αγαπημένα σου παιχνίδια, όταν ήσουν πιτσιρικάς; Όταν οι άλλοι πιτσιρικάδες κλοτσούσαν το τόπι, εγώ έτρωγα τα μούτρα μου με BMX, «λέρωνα» τοίχους προσπαθώντας να κάνω graffiti και σακάτευα το σώμα μου με breakdance.
Rock ή roll ή house, και γιατί; Rock ‘n’ roll χωρίς σκέψη καν, γιατί είναι τρόπος ζωής, αλήθεια και μένει για πάντα. House ήταν και θα είναι κάτι το πολύ εφήμερο.
Ο Γιώργος Σταμκόπουλος εγκαινιάζει την ατομική του έκθεση ζωγραφικής, με τίτλο «New Dawn», την Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου στην CΑΝ Gallery στην Αθήνα.
