Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τους αντιεμβολιαστές;

Νομίζω πως οι περισσότεροι (λέω οι περισσότεροι γιατί, όπως συνεχώς διαπιστώνουμε, υπάρχουν και οι εντελώς βλαμμένοι) συμφωνούμε πως το μεγαλύτερο από τα δεινά μιας πανδημίας είναι ο θάνατος. Ο κορωνοϊός δεν είναι τρομακτικός επειδή μας πιάνει βήχας ή επειδή μας ανεβαίνει ο πυρετός ή επειδή μπορεί να κάτσουμε δύο μέρες στο κρεβάτι. Ο κορωνοϊός είναι τρομακτικός επειδή σκοτώνει. Μόνο που, δυστυχώς, δεν σκοτώνει μόνος του. Έχει και συνεργάτες χωρίς τους οποίους ο αριθμός των θυμάτων του θα ήταν πολύ μικρότερος. Και το κακό είναι πως αυτοί οι συνεργάτες δρουν ανενόχλητοι. 

Στην αρχή ήταν αυτοί που δεν έλεγαν να τηρήσουν τα μέτρα που θα περιόριζαν τη διάδοσή του. Οι ψευτόμαγκες που δεν δέχονταν να υποστούν το ζόρι μιας μάσκας, αυτοί που δεν δέχονταν να βάλουν χαλινάρι στην κοινωνική τους ζωή και κυρίως αυτοί που τους επηρέαζαν. Οι δημοσιολογούντες που ισχυρίζονταν πως «είναι μια γριπούλα» που περνάει με ένα ματζούνι ή μια αλοιφή, αυτοί που έγραφαν οργισμένες ανοησίες για τη «στέρηση των ελευθεριών» και την «καταπάτηση των δικαιωμάτων» και το «παγκόσμιο πείραμα» είτε επειδή οι ίδιοι δεν καταλάβαιναν είτε επειδή ήξεραν ότι απευθύνονται σε ένα κοινό που δεν καταλαβαίνει πως το σπουδαιότερο από τα δικαιώματα είναι το δικαίωμα στη ζωή και πως ο θάνατος είναι η υπέρτατη και η απόλυτη σκλαβιά.

Τους τελευταίους μήνες, στους συνεργάτες του κορωνοϊού έχουν προστεθεί αυτοί που αμφισβητούν, απαξιώνουν και χλευάζουν το εμβόλιο. Αυτοί που, είτε με δόλο είτε από ηλιθιότητα είτε εξαιτίας κάποιας διαταραχής που δεν έχω τις γνώσεις να ονομάσω, παρασύρουν τους πιο αφελείς και ψυχολογικά ευαίσθητους συμπολίτες στην αντιεμβολιαστική παράνοια. Η οποία, για κάποιους από αυτούς, σημαίνει νοσηλεία, εντατική, θάνατο. 

Όλοι αυτοί είναι υπεύθυνοι για τόσο μεγάλο αριθμό θανάτων που θα έκανε τους χειρότερους κατά συρροή δολοφόνους να πρασινίζουν από τη ζήλια τους. Ειδικά τους τελευταίους μήνες, από τότε δηλαδή που υπάρχει η δυνατότητα εμβολιασμού, οι περισσότεροι από τους συμπολίτες που πεθαίνουν στην ουσία δεν είναι θύματα του κορωνοϊού, αλλά εκείνων των ανθρώπων που αμφισβητούν, απαξιώνουν και χλευάζουν το πιο αποτελεσματικό από τα όπλα που έχει η ανθρωπότητα στον πόλεμο με τον αόρατο, αλλά πανταχού παρόντα, ιό.    

Εκτός από συνευθύνη για τον θάνατο χιλιάδων συμπολιτών ξέρετε τι άλλο έχουν όλοι αυτοί οι συνεργάτες του κορωνοϊού; Σχεδόν απόλυτη ελευθερία κινήσεων. 

Δεν μπορείς καθημερινά και δημοσίως να καλείς τους οδηγούς να περνούν με κόκκινο όποια διασταύρωση συναντούν. Δεν μπορείς καθημερινά και δημοσίως  να καλείς τους συμπολίτες σου να οδηγούν μεθυσμένοι. Δεν μπορείς καθημερινά και δημοσίως να καλείς ανθρώπους να κάνουν ισορροπία στο κάγκελο του μπαλκονιού τους. Για κάποιο λόγο όμως μπορείς, καθημερινά και δημοσιώς, να καλείς ανθρώπους να μην πάρουν μέτρα προστασίας για τον κορωνοϊό, να μην εμβολιαστούν και να βρουν τρόπους να ξεγελάσουν τις αρχές.   

Μπορείς καθημερινά και δημοσίως να παρασύρεις ανθρώπους στον θάνατο, μπορείς καθημερινά και δημοσίως να κάνεις ό,τι μπορείς για να τιναχτεί το σύστημα υγείας στον αέρα και μπορείς να τα κάνεις αυτά γιατί οι θεσμοί που υπάρχουν για να προστατεύουν την κοινωνία και τα μέλη της είτε δεν μπορούν είτε αρνούνται να κάνουν τη δουλειά για την οποία υπάρχουν. 

Κυβέρνηση, δικαιοσύνη και επιστημονικοί σύλλογοι χαζεύουν αμήχανα μια πολύμηνη και συστηματική προσπάθεια εξόντωσης αφελών ή εντελως προβληματικών συμπολιτών, μια πολύμηνη και συστηματική προσπάθεια σαμποτάζ τους συστήματος υγείας και της οικονομίας.  Περιγράφουν τον εχθρό, πού και πού παριστάνουν ότι κάνουν κάτι για να τον αντιμετωπίσουν, αλλά στην πραγματικότητα το μόνο που κάνουν είναι να αντιμετωπίζουν καρχαρίες με μυγοσκοτώστρες. Κι αντί να αναγνωρίσουν ότι πρέπει να αντικαταστήσουν τις μυγοσκοτώστρες, συζητούν, φοβισμένοι και παγιδευμένοι σε ταμπού του προηγούμενου αιώνα, για το πώς οι μυγοσκοτώστρες θα γίνουν πιο αποτελεσματικές στη μάχη με τους καρχαρίες.  

Αντί να παραδεχτούν ότι τα θεσμικά όπλα που έχουν στη διάθεση τους είναι ξεπερασμένα, ότι είναι φτιαγμένα για να αντιμετωπίζουν άλλους εχθρούς σε άλλες συνθήκες και άλλες εποχές, συνεχίζουν να εξαγγέλουν και να νομοθετούν με τρόπο που δείχνει ότι δεν έχουν καταλάβει το απλό: ότι τα όπλα τους δεν δουλεύουν.

Δεν είμαι μηχανικός αυτοκινήτων, αλλά μπορώ να καταλάβω πότε ένα αυτοκίνητο δεν παίρνει μπρος. Απλώς δεν μπορώ να ξέρω πιο εξάρτημα του να αντικαταστήσω για να πάρει. Αντιστοίχως, δεν είμαι ειδικός στα θεσμικά ζητήματα, αλλά μπορώ να καταλάβω πότε οι θεσμοί είναι εντελώς ανήμποροι να κάνουν τη δουλειά τους. Δεν μπορώ να ξέρω τι θα πρέπει να αλλάξει, ποια θεσμικά όπλα να αντικατασταθούν με ποια, αλλά ξέρω ό,τι κανείς δεν πρέπει ανενόχλητος να παρασύρει συστηματικά στον θάνατο άλλους ανθρώπους. 

Αν αυτοί που έχουν αναλάβει τη ευθύνη της προστασίας της κοινωνίας συμφωνούν, ας βρουν τον τρόπο να σταματήσουν όποιον το κάνει, αναγνωρίζοντας ότι η μέχρι τώρα δράση τους δεν διαφέρει από μια τρύπα στο νερό και ότι το μόνο που έχει προστατεύσει την κοινωνία από την πλήρη κατάρρευση είναι οι υπεύθυνοι πολίτες. Κι ότι αυτοί δεν μπορούν άλλο να παλεύουν μόνοι και αβοήθητοι. Και μπράβο τους.