Ο Μάνος Βουλαρίνος σχολιάζει την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού κατά της Covid-19 για κάποιες εργασίες ή δραστηριότητες
Δεν υπάρχει κανένας στοιχειωδώς λογικός άνθρωπος που να πιστεύει ότι είναι λάθος να είναι υποχρεωτικό το δίπλωμα οδήγησης για όποιον θέλει να οδηγήσει αυτοκίνητο. Ούτε κανενας στοιχειωδώς σοβαρός που μην καταλαβαίνει γιατί ορθώς είναι υποχρεωτική η ζώνη ασφαλείας στα τετράτροχα και το κράνος στα δίτροχα. Αντιστοίχως δύσκολα μπορώ να φανταστώ κάποιον στοιχειωδώς σοβάρο και λογικό άνθρωπο που να είναι κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού για μια σειρά επαγγελμάτων και δραστηριοτήτων.
Πόσο μάλλον που ο υποχρεωτικός εμβολιασμός δεν είναι κάτι καινούργιο. Τα παιδιά, ας πούμε, προκειμένου να πάνε στον παιδικό σταθμό ή το νηπιαγωγείο, πρέπει να είναι εμβολιασμένα. Και αυτό είναι υποχρεωτικό. Μην κοιτάτε που κάποιοι απατεώνες που δηλώνουν κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού το κρύβουν, ο υποχρεωτικός εμβολιασμός είναι θεσμοθετημένος και επικυρωμένος από το Συμβούλιο της Επικρατείας: όταν κάποιοι γονείς προσέφυγαν εναντίον του υποχρεωτικού εμβολιασμού των παιδιών, το ΣτΕ απεφάνθη ότι μια χαρά συνταγματικός είναι ο υποχρεωτικός εμβολιασμός.
Προφανώς όταν μιλάμε για υποχρεωτικό εμβολιασμό δεν εννοούμε τέσσερις να κρατάνε έναν που εμβολιάζεται. Εννοούμε τον εμβολιασμό ως προϋπόθεση για κάποιες εργασίες ή δραστηριότητες. Όπως όταν θέλεις να οδηγείς θα πρέπει να έχεις δίπλωμα, έτσι αν θέλεις να κάνεις κάποια πράγματα θα πρέπει να εμβολιαστείς.
Δεν μπορεί υπάλληλοι στην Υγεία να είναι ανεμβολίαστοι και να απειλούν να κολλήσουν (και ίσως και να σκοτώσουν) ασθενείς που δεν μπορούν να εμβολιαστούν. Δεν μπορεί υπάλληλος ξενοδοχειακής επιχείρησης ή επιχείρησης εστίασης να παίζει με το μέλλον της επιχείρησης και των συναδέλφων του επειδή είναι ψεκασμένος. Δεν μπορεί μέλος θιάσου να βάζει σε κίνδυνο την παράσταση, τα άλλα μέλη του θιάσου και τους θεατές (έχετε δει τι συμβαίνει με τα σάλια των ηθοποιών και τις πρώτες θέσεις, ε;) επειδή είναι ένας σκοταδιστής αρνητής της επιστήμης.
Αντιστοίχως, πώς θα πάω σε ένα σινεμά ή ένα εστιατόριο, πώς θα μπω σε ένα αεροπλάνο, αν δεν ξέρω ότι οι γύρω μου είναι άνθρωποι υπεύθυνοι και όχι ελαφρόμυαλοι που, εκτός από τη δική τους υγεία, παίζουν και με τη δική μου (θυμίζω ότι κανένα εμβόλιο δεν προστατεύει 100%) ή των ανθρώπων που θέλουν αλλά δεν μπορούν να εμβολιαστούν;
«Το σώμα είναι δικό μου και το κάνω ό,τι θέλω» φωνάζουν οι ψεκασμένοι και πέρα από το ότι έτσι κι αλλιώς λένε αντικοινωνικές μπούρδες (το υποχρεωτικό κράνος και οι ζώνες ασφαλείας το αποδεικνύουν) δεν καταλαβαίνουν και ότι με το να μην εμβολιάζονται κάνουν κουμάντο και σε άλλα σώματα όπως και σε άλλα πορτοφόλια. Μια νοσηλεία σε ΜΕΘ είναι πολύ ακριβή και ΜΕΘ γεμάτες με αντιεμβολιαστές (αν εξαιτίας τους ζήσουμε κάποιο τέταρτο κύμα) σημαίνει δυσκολία στη νοσηλεία ανθρώπων που μπορεί να χρειάζονται ΜΕΘ για άλλους λόγους: αυτοκινητιστικά, καρδιακά κ.λπ.
Όλα αυτά τα επιχειρήματα, φυσικά, έχουν ένα πρόβλημα: προσπαθούν να αντιμετωπίσουν με τη λογική ένα πρόβλημα ψυχικής κατάστασης ή πολιτικού δόλου*. Κι αυτού του είδους τα προβλήματα δεν λύνονται με επιχειρήματα αλλά με κανόνες. Κανόνες που επιβάλλονται και σκοπό έχουν να προστατέψουν τους υπεύθυνους από τους ανεύθυνους. Κι ας μην το καταλάβουν οι ανεύθυνοι ποτέ το γιατί. Και μπράβο τους.
*Τις τελευταίες ημέρες οι συμπολίτες που αγωνίζονται για την ελευθερία να καταλήγουν και να στέλνουν κι άλλους σε ΜΕΘ, να κλείνουν επιχειρήσεις και να καταστρέφουν ανθρώπους, έχουν και ισχυρούς συμμάχους. Ο σύντροφος Πολάκης εκδηλώθηκε (με αναπόφευκτα αστείο τρόπο, με νέες τάξεις πραμάτων και όλα τα ψεκασμένα) κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού, επιβεβαιώνοντας ότι το κόμμα του Αλέκση είναι υπέρ της αρρώστιας και της καταστροφής. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνει τι κάνει ή αν τόσο είναι το μυαλό του, αλλά δεν νομίζω πως έχει και τόση σημασία. Η ζημιά που (προσπαθεί να) κάνει είναι η ίδια και το μόνο που κάπως με καθησυχάζει είναι πως κάθε μέρα που περνάει αυτοί οι τύποι πείθουν όλο και λιγότερους. Φανατικότερους και ουγκανότερους, αλλά λιγότερους.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
9°
