Και το Όσκαρ ανευθυνότητας πάει στον σ. Παπαδημούλη

Ομολογώ πως η πρώτη μου αντίδραση όταν είδα τις φωτογραφίες του σ. Παπαδημούλη με τα τιγκαρισμένα καρότσια του σούπερ-μάρκετ ήταν να τον λυπηθώ. Με τον ίδιο τρόπο που λυπάμαι όλους τους συμπολίτες που φοβισμένοι τρέχουν να προλάβουν να σηκώσουν τα μακαρόνια και τα κωλόχαρτα ακόμα κι όταν δεν υπάρχει τίποτα που να δείχνει πως υπάρχει οποιαδήποτε έλλειψη είτε σε μακαρόνια είτε σε κωλόχαρτο. Φυσικά,  μετά θυμήθηκα ότι δεν είναι απλώς ένα φοβισμένο γεροντάκι που προσπαθεί να πιαστεί από όπου μπορεί, αλλά ένας εκατομμυριούχος ευρωβουλευτής που σε κάθε ευκαιρία κουνάει επιδεικτικά το δάχτυλο και πουλάει το αντικαπιταλιστικό του παραμύθι με τον πιο ερειστικό τρόπο.

Μετά είδα τη φωτογραφία πιο καλά και είδα ότι ο κήρυκας του άλλου κόσμου που είναι εφικτός (όπως λέγεται στην πολιτική ο παραμυθάς) σήκωνε το σούπερ μαρκετ συνοδεία βοηθού που δεν αποκλείεται να πληρώνεται από τα λεφτά των ευρωπαίων φορολογούμενων για δουλειές στις οποίες δεν περιλαμβάνεται το «κουβαλάω τα ψώνια κακομαθημένων συμπολιτών σε επιδρομή στο σούπερ μαρκετ» (αν είναι φίλος που βοηθάει πάω πάσο, αλλά κάτι μου λέει πως όχι).

Και μετά, παρατηρώντας ακόμα καλύτερα, είδα και την σπατάλη πλαστικής σακούλας από τον δήθεν ευαίσθητο στα οικολογικά ζητήματα σύντροφο. Ξέρετε, αυτόν που είναι στην πρώτη γραμμή κάθε «οικολογικής» διεκδίκησης.  

Έτσι, έχασα κάθε οίκτο γι’ αυτόν τον φοβισμένο μικροαστό και απόλαυσα το δούλεμα και το κράξιμο τα οποία έπεφταν σαν σφαλιάρες σε ομαδικό φατούρο.

Μέχρι που είδα την απάντηση-διαμαρτυρία του στο τουίτερ και κατάλαβα ότι οι επιθέσεις στον κυρ-Δημήτρη ήταν άδικες.

Όχι, δεν εννοώ ότι ο σύντροφος Παπαδημούλης δεν αξίζει δούλεμα και κράξιμο. Κάθε άλλο. Η αδικία που κατάλαβα έχει να κάνει με την αιτία του δουλέματος και του κραξίματος. Διότι είναι όντως κακό να βγάζεις λεφτά παριστάνοντας τον ασυμβίβαστο αντισυστημικό, όταν είσαι απλώς ένας μικροαστούλης. Είναι όντως κακό να παριστάνεις τον αντικαπιταλιστή την ώρα που βουτάς στην αγκαλιά του πλούτου και των αγαθών που μόνο ο καπιταλισμός μπορεί να προσφέρει. Είναι κακό να παριστάνεις τον οικολόγο όταν, όπως φαίνεται, η έννοια σου για το περιβάλλον σταματά στον αριθμό των ψήφων που μπορείς να κερδίσεις, αν την υποκριθείς. Αλλά τίποτα από όλα αυτά δεν είναι τόσο κακό όσο το να βάζεις, εν γνώση σου, σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία.

Βλέπετε, όπως ο ίδιος ο σύντροφος κυρ-Δημήτρης ομολογεί, η επιδρομή στο σούπερ μάρκετ έγινε αμέσως μετά την επιστροφή του από το εξωτερικό. Όταν δηλαδή έπρεπε να είναι σε καραντίνα. Όταν, υπακούοντας στις συστάσεις που όλοι προσπαθούμε να ακολουθήσουμε, έπρεπε να είναι παλουκωμένος στο σπίτι του προκειμένου να μη βάλει σε κίνδυνο την υγεία των άλλων.

Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, ο σύντροφος Παπαδημούλης ορθώς διαμαρτύρεται για το άδικο δούλεμα και το κράξιμο που έφαγε επειδή σήκωσε με συνοδεία το σούπερ-μαρκετ της ελληνικής γειτονιάς του. Το ότι παρότι ήρθε από το εξωτερικό δεν μπήκε σε καραντίνα, ως ώφειλε, είναι πολύ πολύ χειρότερο και δείχνει πολύ μεγαλύτερη ανευθυνότητα από ό,τι η ηρωική του έφοδος στον δικό του ουρανό που έχει το σχήμα ραφιών.

Και είναι ακόμα πιο άδικο που, ενώ υπάρχει από ένα βραβείο για κάθε ψύλλου πήδημα, δεν υπάρχει ένα βραβείο ανευθυνότητας να του το δώσουμε μπας και απαλύνουμε λίγο τον φόβο του για τα ντουλάπια του με τα τρόφιμα και τα χαρτικά. Και μπράβο του. 

Υ.Γ. Παρακαλώ, στην αξιολόγηση του βραβευθέντα στις καρδιές μας συντρόφου να συνυπολογιστεί και η χιουμοριστική δικαιολογία «γνωρίζοντας τον φόρτο που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι αυτές τις ημέρες, επέλεξα να πάω να τα παραλάβω ο ίδιος» όταν ξέρουμε πόσο καθυστερεί η παράδοση των on-line παραγγελιών.