Σκέψεις στην εκπνοή της φετινής σχολικής χρονιάς

Καθώς βλέπω την κόρη μου να διασχίζει για τελευταία φορά φέτος την πόρτα του σχολείου της, τα συναισθήματά μου είναι ανάμεικτα. Χαρά, στενοχώρια, θυμός και μία γενικότερη αίσθηση ότι όλα μέσα σε αυτή τη χρονιά έγιναν βιαστικά και έμειναν μισοτελειωμένα. Πώς νιώθεις όταν ξεκινάς με μεγάλη όρεξη να φας ένα αγαπημένο σου φαγητό και στην πρώτη μπουκιά ανακαλύπτεις ότι είναι μισοζεσταμένο, ανάλατο, άνοστο και άγευστο; Αυτό!

Τι κάνεις όμως; Καταλήγεις να το τρως, γιατί πεινάς σαν λύκος. Έτσι και με τη φετινή σχολική χρονιά. Άγευστη και άνοστη, βιαστική και πιεσμένη. Δίκαια θα με ρωτήσεις: Μα καλά, δεν χαίρεσαι που το παιδάκι σου επιτέλους θα ξεκουραστεί μετά από μια τόσο κουραστική χρονιά; Ναι, χαίρομαι αλλά μόνο για αυτό. Μόνο γιατί επιτέλους θα νιώσει ελεύθερη και ανέμελη όπως πρέπει να νιώθει κάθε παιδί. Δεν μπορώ όμως να χαρώ για τα μαθήματα που δεν διδάχθηκε όπως θα έπρεπε, για τις δραστηριότητες που δεν έκανε ή που της στερήθηκαν τα αυτονόητα, όπως είναι οι σχολικές εκδρομές και η ουσιαστική επαφή με τους δασκάλους και τους συμμαθητές της.

Στενοχωριέμαι που μια ολόκληρη σχολική χρονιά πέρασε με αδιανόητα άγχη για ένα παιδί, με τα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα που ήταν ατελείωτα και με όλα αυτά τα πρέπει και τα μη να είναι καθημερινότητα. Θυμώνω γιατί ως γονιός δεν ξέρω αν έκανα σωστά που δεν αντέδρασα στα πρέπει και στα μη, που δέχτηκα χωρίς να πω κουβέντα το άνοιξε-κλείσε των σχολείων και άλλα πολλά που όλοι ξέρουμε. Επίσης θυμώνω, γιατί μια σχολική χρονιά τελειώνει και σε πολύ λίγο θα ξεκινήσει μια νέα που με γεμίζει, ήδη, με αβεβαιότητα. Θα είναι έτοιμα όλα για να υποδεχτούν τα παιδιά; Θα υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές και ένα έτοιμο σχέδιο σε περίπτωση τέταρτου κύματος της πανδημίας; Ή θα πέσουμε ξανά στην «ευκολία» του Zoom και του Webex;

Το ξέρω ότι σε «μαύρισα» με όλα τα παραπάνω και εσύ το μόνο μαύρισμα που θες αυτή την στιγμή είναι αυτό στην ξαπλώστρα σου, αλλά είναι σκέψεις οι οποίες επίσης ξέρω ότι περνάνε και από το δικό σου μυαλό.

Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, νιώθω και πολύ υπερήφανη για το παιδί μου, το παιδί σου και για όλα τα παιδιά τα οποία ανταποκρίθηκαν καλύτερα από όλους στις νέες συνθήκες και δέχτηκαν χωρίς άρνηση όλα αυτά που οι μεγάλοι τους είπαν ότι πρέπει να κάνουν.

Κι αν κάτι θέλω να θυμάμαι από αυτή τη χρονιά είναι αυτή την υπερηφάνεια και τα λόγια που μου είπε το παιδί μου γυρνώντας από το σχολείο: «Μαμά, εγώ πέρασα ωραία φέτος στο σχολείο, ήταν διαφορετικά αλλά ωραία…»