Στο Καπανδρίτι ένα φυτώριο κάκτων και παχύφυτων δημιουργεί το τέλειο σετ για ταινία που διαδραματίζεται στο Μεξικό
Σπάνιες ποικιλίες κάκτων που ξεπερνούν τα τρία μέτρα, παχύφυτα που θυμίζουν φυτά του βυθού και εκατοντάδες αγκαθωτές αλόες. Ένας μικρός παράδεισος για τους απανταχού «κακτόφιλους» της Αθήνας βρίσκεται κάπου στο Καπανδρίτι. Εκεί, τρία αδέρφια συνεχίζουν την οικογενειακή παράδοση την οποία ξεκίνησε ο παππούς τους - που είχε λατρεία στους κάκτους - από το 1945.
«Του άρεσε να συλλέγει και να παράγει διάφορα είδη κάκτων και παχύφυτων. Τα φύτευε σε τσίγκινα κουτιά αντί για γλάστρες και τα μεγάλωνε σαν παιδιά του. Όταν η συλλογή του αυξήθηκε έφτιαξε ένα μικρό θερμοκήπιο. Τότε φίλοι και γνωστοί άρχισαν να του ζητούν κακτάκια από την συλλογή του και κάπως έτσι του ήρθε η ιδέα να ασχοληθεί επαγγελματικά με την παραγωγή κάκτων και παχύφυτων. ήταν από τους τυχερούς ανθρώπους που έκανε το χόμπι του επάγγελμα και μετέφερε το όραμα του και την αγάπη του για τους κάκτους στον γιό τους και μετά σε εμάς.» Θα πει ο ένας εκ των τριών εγγονών, ο Αχιλλέας Πουλημένος.
Στο θερμοκήπιο μπορεί να βρει κανείς πάνω από 500 διαφορετικά είδη κάκτων και παχύφυτων από διαφορετικές χώρες προελευσης. Από την Αμερική και συγκεκριμένα την Αριζόνα, το Μεξικό και τη Βραζιλία μέχρι αλόη από χώρες της Αφρικής. Aνάμεσά τους και σπάνιες ποικιλίες όπως ο “Lithops” ή Λίθωπας που έχει πάρει το όνομα του από την λέξη λίθος και οψ που σημαίνει πρόσωπο επειδή προσαρμόζεται στο φυσικό του περιβάλλον για να μοιάζει με πέτρες ώστε να μην αναγνωρίζετε και τρώγεται από τα ζώα.
Πέρα από την άγρια γοητεία τους όμως οι κάκτοι και τα παχύφυτα γίνονται όλο και πιο δημοφιλείς εξαιτίας της μικρής ανάγκης τους για φροντίδα. Είναι εύκολα στην καλλιέργεια, φύονται σχεδόν παντού, δεν έχουν μεγάλες απαιτήσεις φροντίδας, είναι ανθεκτικά στις προσβολές των ζωικών εχθρών και δίνουν έναν εξωτικό τόνο σε ένα σπίτι.
Η ιδιαίτερη ομορφιά τους είναι αυτό που προσελκύει όχι μόνο αγοραστές αλλά και συλλέκτες. Με ένα γρήγορο search στο google μπορεί εύκολα να βρεις κανείς forums ή γκρουπς στa social media ανθρώπων που αγαπούν τους κάκτους και κυρίως τις ιδιαίτερες και σπάνιες ποικιλίες τους. Συνήθως ο κάθε συλλέκτης επιλέγει μια οικογένεια κάκτου και έχει γνώσεις ειδικού γύρω από αυτό, για παράδειγμα μπορεί να συλλέγει διάφορες ποικιλίες από την οικογένεια Ferocactus ή Astrophytum. Έπειτα τους ελκύεει η σπάνια ανθοφορία τους. Κάποιοι ανθίζουν μέσα στην νύχτα και το εντυπωσιακό λουλούδι τους διαρχεί μόλις λίγα 24ωρα.
Πaρόλα αυτά συχνά γίνονται λάθη σχετικά με την συντήρησή τους καθώς επικρατούν ορισμένες ανακρίβειες γύρω από τα αγκάθια και την ενέργειά τους, σύμφων με τον Αχιλλέα.
«Ένας μύθος που έχει προκύψει από την γενική ομολογία που ισχύει για τα φυτά και συγκεκριμένα για τον κάκτο σε εσωτερικό χώρο, αφορά την εκπομπή του σε διοξείδιο του άνθρακα. Αυτό είναι κάτι που όχι απλώς δεν ισχύει αλλά ίσα - ίσα οι κάκτοι εκπέμπουν οξυγόνο. Συνεπώς μπορούν να τοποθετηθούν σε εσωτερικό χώρο με άπλετο φως χωρίς να δημιουργούν πρόβλημα. Μερικά tips για την φροντίδα του κάκτου σε εσωτερικό χώρο είναι να τοποθετούμε τον κάκτο στο πιο φωτεινό σημείο του σπιτιού ιδανικά κοντά σε παράθυρο καθώς και να ποτίζουμε ελάχιστα. Όταν λέμε ελάχιστα εννοούμε όχι με μεγάλη συχνότητα, για παράδειγμα μία φορά τον μήνα. Η ποσότητα του νερού εξαρτάται από το μέγεθος της γλάστρας και κατ’επέκταση του φυτού. Ένας σωστός τρόπος είναι να ρίχνουμε νερό μέχρι αυτό να διαφύγει από τις τρύπες της γλάστρας και μετά να το αφήσουμε να στραγγίσει πολύ καλά.»
Σύμφωνα με την οικογένεια Πουλημένου, το μέγεθος της γλάστρας εξαρτάται από το μέγεθος του φυτού. Υπάρχει μάλιστα και ένας κανόνας σύμφωνα με τον οποίο η διάμετρος της γλάστρας για τους σφαιρικούς κάκτους πρέπει να είναι 5εκ μεγαλύτερη από τη διάμετρο του κάκτου. Στην περίπτωση ψηλών στυλοειδών φυτών, η γλάστρα πρέπει να έχει διάμετρο ίση με το 1/3 του ύψους του φυτού. Οσον αφορά το χώμα, ένα μίγμα κατάλληλο για τα κακτοειδή αποτελείται από τύρφη, χονδρή ποταμίσια άμμο και κοσκινισμένο φυλλόχωμα. Ο καλός αερισμός η αποστράγγιση και εφοδιασμός σε θρεπτικά στοιχεία είναι βασικέ ανάγκες των φυτών που ισχύουν και στην συγκεκριμένη περίπτωση.
Την περίοδο της ανάπτυξης οι κάκτοι χρειάζονται θερμοκρασία 25-30 βαθμούς κελσίου ενώ το χειμώνα είναι ασφαλείς σε 5-8 βαθμούς κελσίου αρκεί να μην ποτίζονται. Συνήθως συστήνεται στους ιδιοκτήτες κακτοειδών να τα ποτίζουν κυρίως την περίοδο που αναπτύσσονται (τέλος άνοιξης – καλοκαίρι – αρχές φθινοπώρου). Ανάμεσα σε δύο διαδοχικά ποτίσματα το χώμα καλό θα είναι να στεγνώνει. Η λίπανση ενός κάκτου γίνεται την περίοδο που αναπτύσσεται και ποτέ κατά την περίοδο ανάπαυσης. Χρειάζεται λίπασμα που να περιέχει λίγο άζωτο και πολύ φώσφορο και κάλιο.
Για τον Αχιλλέα Πουλημένο η φροντίδα ενός κάκτου είναι κάτι πολύ περισσότερο από την φροντίδα ενός απλού φυτού, όπως μας εξηγεί. «Από την παιδική μου ηλικία που έμπαινα στο θερμοκήπιο για παιχνίδι μέχρι και σήμερα που μπαίνω για να εργαστώ οι κάκτοι μου ξυπνούν ακριβώς τα ίδια συναισθήματα. Όσο περίεργο και αν ακουστεί, για μένα σημαίνουν ηρεμία, γαλήνη, φροντίδα, αγάπη και για να είμαι ρεαλιστής σημαίνει και βιωσιμότητα. Αισθάνομαι προνομιούχος γιατί αυτό που μου δίνει ζωή μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά είναι οι κάκτοι. Μεταφορικά για την ευεξία μου και κυριολεκτικά για την βιωσιμότητα της επιχείρησης αλλά και της οικογένειας μου.»
17°
