Ντάνιελ Νούρκα: Συνέντευξη με τον ηθοποιό για τον ρόλο του στην κωμωδία «Συμπέθεροι από τα Τίρανα», την υποκριτική, τη ζωή του και τα όνειρά του.
Τον συναντώ σε ένα καφέ στα Εξάρχεια, ένα ηλιόλουστο ανοιξιάτικο μεσημέρι Παρασκευής, λίγο πριν από το μάθημα του στη δραματική σχολή. Η ενέργειά του μεταδοτική, ευχάριστος και ευγενικός, κάνει τη συζήτησή μας να κυλάει αβίαστα. Ο Ντάνιελ Νούρκα είναι ο 25χρονος ηθοποιός που έχεις προσέξει στην κωμωδία των Θανάση Παπαθανασίου και Μιχάλη Ρέππα «Συμπέθεροι από τα Τίρανα». Ο Ντάνιελ ξεχώρισε κι ας είναι η πρώτη του τηλεοπτική δουλειά και η πρώτη του δουλειά γενικότερα στον χώρο της υποκριτικής.
«Η δική μου σχέση με την υποκριτική ξεκίνησε στο λύκειο. Ήταν κάτι που μου κινούσε το ενδιαφέρον και ήθελα να το ακολουθήσω. Παρ’ όλα αυτά, έμεινε στο πίσω μέρος του μυαλού μου, ήρθα στην Αθήνα στα 18 μου, σπούδασα τεχνικός δικτύων, και μετά αποφάσισα να ψάξω δραματικές σχολές ούτως ώστε να κυνηγήσω αυτό που αγαπάω. Την ίδια περίοδο, έκανα την οντισιόν για τη σειρά, όπου και πήρα τον ρόλο του Άλφρεντ. Ήταν ένας ρόλος εύκολος για έμενα, στο πώς μπορώ να τον προσεγγίσω και να τον αποδώσω, λόγω του ότι είχαμε πολλά κοινά χαρακτηριστικά και σημεία με τον Άλφρεντ. Το άγχος της πρώτης δουλειάς έφυγε γρήγορα, χάρη στο κλίμα που υπήρχε. Φυσικά και πάντα παραμένει ως προς το να αποδώσεις σωστά. Είχα μια πολύ καλή συνεργασία και το κρατάω αυτό. Ήταν μια πολύ δυνατή πρώτη εμπειρία για εμένα».
Παρατηρώ ότι στο καφέ που καθόμαστε τον κοιτάζουν, του το λέω. «Παρά τη δημοσιότητα», μου απαντά γελώντας, «μπορώ να βγω στον δρόμο και να περπατήσω κανονικά. Ωστόσο, συχνά, θα υπάρξουν άτομα που θα με αναγνωρίσουν λόγω του σίριαλ και θα μου μιλήσουν. Κάνουμε μια κωμωδία που έχει απήχηση και, όταν ο κόσμος γελάει, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που κυριολεκτικά και μεταφορικά βομβαρδιζόμαστε από άσχημες ειδήσεις και υπάρχουν πολλά προβλήματα, δεν μπορείς παρά να νιώθεις ευχαρίστηση που ο χαρακτήρας σου έχει συνδεθεί με θετικό πρόσημο».
Αυτή την περίοδο αφιερώνει χρόνο στη δραματική σχολή και ανυπομονεί να ξεκινήσει την καλοκαιρινή περιοδεία με την παράσταση των «Συμπέθερων από τα Τίρανα». «Δεν έχω εμπειρία από το θέατρο. Όμως, σε μια παράσταση που είχαμε ανεβάσει στη σχολή, ήταν εκπληκτικό το συναίσθημα, ανυπομονώ να το νιώσω και επαγγελματικά στη μεγάλη σκηνή».
Ο Ντάνιελ, γεννημένος στο Φιέρι, ήρθε με την οικογένειά του στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στο Κιάτο όταν ήταν 5 χρόνων. Μια ηλικία που, όπως λέει, καταλάβαινε την αλλαγή και τη μετάβαση. «Δεν θυμάμαι κάποια δύσκολη στιγμή ή να με δυσκόλεψε το γεγονός ότι ήμουν διαφορετικής καταγωγής. Αλλά, από την άλλη, είσαι παιδί, ό,τι συμβαίνει το αντιμετωπίζεις. Μπορώ να πω πως μόνο δύο χρόνια, όταν είχε χρειαστεί να αλλάξω σχολείο και ήμουν πάλι ο καινούργιος, ήταν κάπως περίεργα. Κατά τα άλλα, η παιδική μου ηλικία ήταν μια χαρά. Ειδικά στο πρώτο σχολείο, που δεν γνώριζα ακόμα τη γλώσσα, τα παιδιά με είχαν αγκαλιάσει. Μιλάμε τώρα για μια 20ετία πριν, όπου η νοοτροπία ήταν διαφορετική σε σχέση με τώρα. Έτσι θέλω να πιστεύω τουλάχιστον. Αλλά ο διαχωρισμός δυστυχώς συνεχίζει να υφίσταται». Οι γονείς του συνεχίζουν να ζουν στο Κιάτο, και όποτε βρίσκει χρόνο τους επισκέπτεται. Όταν τον είδαν στην τηλεόραση, μου λέει πως ένιωσαν περηφάνια και όλα όσα νιώθει ένας γονιός για την επιτυχία του παιδιού του.
«Όταν ήμουν μικρός αγαπούσα το ποδόσφαιρο, είχα πολλά όνειρα γι' αυτό, αυτό δεν είχε μαζί μου! Έπαιζα στις τοπικές ομάδες του Κιάτου, μέχρι που μετακόμισα στην Αθήνα και οι προτεραιότητές μου άλλαξαν, οπότε απομακρύνθηκα από το άθλημα. Παρακολουθώ αγώνες, τη Ρεάλ Μαδρίτης, μου αρέσει πολύ ο Κριστιάνο Ρονάλντο γιατί, πέραν των ικανοτήτων του, θαυμάζω το mindset του, το πόσο παλεύει για να κερδίσει αυτό που θέλει. Είμαι της άποψης πως ό,τι και να κάνεις, χρειάζεται πολλή δουλειά. Δεν είναι μόνο το ταλέντο. Μπορεί να έχεις κάπου μια έφεση αλλά, από εκεί και πέρα, χωρίς δουλειά δεν γίνεται τίποτα».
«Κάποια ταινία που θα ήθελα να έχω παίξει; Σίγουρα σε κάποια μεγάλη παραγωγή του εξωτερικού. Στους "Vikings" ή στους "Peaky Blinders", μου άρεσαν πολύ αυτές οι σειρές και το concept τους που είναι ιστορικό και μαχητικό. Πλέον, δεν προλαβαίνω να βλέπω σειρές, λόγω περιορισμένου χρόνου, γιατί, αν πω ότι θα δω κάτι, σίγουρα θα κάνω binge-watching. Οι ταινίες που ξεχωρίζω είναι αυτές που θα υπάρξει κάποιο plot twist στο σενάριο, όπως το "Inception", για παράδειγμα».
Τις ηλιόλουστες Κυριακές μπορεί να τον πετύχεις στα Αναφιώτικα, την Πλάκα και τη Διονύσου Αρεοπαγίτου ή να περιεργάζεται τους πάγκους των παλαιοπωλείων στο Μοναστηράκι. Το αγαπημένο ταξίδι που έχει κάνει ήταν στην Ινδία, όπου έμεινε για τρεις μήνες, και μου λέει με ενθουσιασμό πως θα ήθελε να ξαναπάει γιατί ήταν μαγική χώρα. Ένας must προορισμός για εκείνον είναι η Αίγυπτος, μιας και τον εντυπωσιάζουν πολύ οι πυραμίδες και ο πολιτισμός των Αιγυπτίων, ενώ θα ήθελε να επισκεφτεί και χώρες της Σκανδιναβίας, λόγω των «Vikings». «Μια διαφορετική χώρα και η γνωριμία με την κουλτούρα της σου ανοίγουν τους ορίζοντες. Πόσο μάλλον στο κομμάτι της υποκριτικής, τα ταξίδια σού δίνουν πολλά ερεθίσματα».
Τον ρωτώ τι θα συμβούλευε έναν νέο που θέλει να ακολουθήσει την υποκριτική και μου απαντάει πως δεν θεωρεί ότι είναι σε θέση να συμβουλεύσει κάποιον. «Αλλά η συμβουλή που θα έδινα στον οποιονδήποτε νέο άνθρωπο είναι να κυνηγάει αυτό που γουστάρει περισσότερο. Όταν είσαι νέος είναι κακό να συμβιβάζεσαι, το οφείλεις στον εαυτό σου να κάνεις μια προσπάθεια, ποτέ δεν ξέρεις πού θα σε βγάλει. Κυνήγησέ το, μπορεί και να μην αποδώσει και να στα φέρει η ζωή διαφορετικά. Υπάρχουν δυσκολίες, προφανώς. Είμαι της άποψης όμως ότι μπορείς να βρεις τον τρόπο, εάν το θες. Είναι κρίμα νέα παιδιά να μην κυνηγάμε τα θέλω μας και να μας μένουν απωθημένα».
23°
