Σε αυτό το άθλιο τηλεοπτικό παζάρι που παίχτηκε με αφορμή τις συλλήψεις για τον Επαναστατικό Αγώνα, επί 3 μέρες τα κανάλια αλώνιζαν μέσα σε σπίτια μεταφέροντας «αποκλειστικές» πληροφορίες που διέρρεε ανεπίσημα η αστυνομία μέσω των αρμόδιων συντακτών. Μέχρι εδώ τα πράγματα κυλούσαν κανονικά, όπως γίνεται πάντα σε μία τηλεοπτική δημοκρατία. Τα κανάλια και οι εφημερίδες, ως μονοπωλιακοί πάροχοι πληροφόρησης, διοχέτευαν σχετικές και άσχετες ειδήσεις, χτίζοντας αυτό που θα ονομάζαμε ένα επικοινωνιακό συμβάν. Πολύ λίγες πληροφορίες ήταν επιβεβαιωμένες και όλα τα υπόλοιπα κινούνταν στη σφαίρα αυτού που ο Ντάνι ντε Βίτο ως δημοσιογράφος στην ταινία “LA Confidental” ονόμαζε “hush, hush”. Θα σας έλεγα πως στο βιβλίο ο χαρακτήρας του ήταν καλύτερος, αλλά στην τρυφερή ηλικία που το διάβασα τα αγγλικά μου δεν ήταν αρκετά για να αποκρυπτογραφήσουν τη σλανγκ που μιλούσε.
Με αντίστοιχη γλώσσα, λοιπόν, οι αρχιερείς της μετάδοσης της πληροφορίας (στην περίπτωσή μας οι αστυνομικοί συντάκτες) μας μάθαιναν τι είναι αληθές και τι όχι σε αυτή την υπόθεση. Κι έτσι μάθαμε για τα σκοπευτήρια, για τα πρώτα στοιχεία με τους κάλυκες και τις παρακολουθήσεις των αστυνομικών, τις τηλεφωνικές συνομιλίες. Α! Και τις φωτογραφίες που τραβήχτηκαν μετά την απομάκρυνση των υπόπτων από το πεδίο βολής. Όλα αυτά φυσικά “hush, hush”, μεταξύ μας, μη βγει παραέξω, αγαπητό μας κοινό.
Μέσα στα πλαίσια της εκμετάλλευσης των νέων μέσων για την ευόδωση των σκοπών αυτού του επικοινωνιακού συμβάντος, η αστυνομία φρόντισε να δημοσιεύσει στο ίντερνετ μερικές φωτογραφίες από τον τόπο των βολών που είχαν τραβηχθεί –σύμφωνα με τους συντάκτες– πριν μερικές μέρες και αμέσως μετά την απομάκρυνση των υπόπτων.
Μέχρι εδώ όλα κυλούν όπως πρέπει, και ικανοποιούνται και οι φαντασιώσεις της νέας κυβέρνησης περί της διάχυσης της πληροφορίας μέσω του ίντερνετ. Η πλάκα με τις φαντασιώσεις λοιπόν είναι πως παρά το γεγονός ότι είναι νοητικά κατασκευάσματα, δημιουργούν πολλές φορές απτές και πραγματικές επιπτώσεις στον υλικό κόσμο. Έτσι λοιπόν κάποιος στο Indymedia αποφάσισε να κατεβάσει αυτές τις πληροφορίες και να κοιτάξει τα metadata τους. Τα metadata μίας φωτογραφίας είναι πληροφορίες που αποθηκεύονται τη στιγμή που τραβιέται και αφορούν τις συνθήκες κάτω από τις οποίες τραβήχτηκε μία φωτογραφία. Φυσικά αυτά τα στοιχεία μπορούν να αφαιρεθούν ή και να αλλαχθούν, αλλά μαντέψτε! Η αστυνομία δεν τα αφαίρεσε και από αυτά που είδα κι εγώ, δεν πιστεύω πως ασχολήθηκε να τα αλλάξει. Στην πραγματικότητα είμαι σχεδόν σίγουρος πως αυτός που τα ανέβασε στο site δεν είχε καν φανταστεί την παρουσία τους.
Έτσι λοιπόν μάθαμε πως η φωτογραφική μηχανή ήταν μία Nikon D700 των 2.000 ευρώ (πόσο άραγε να την αγόρασε το Σώμα;), ο φακός ένας σχετικά σκοτεινός ζουμ 24-120 των 600 ευρώ, χρησιμοποιήθηκε ISO1600 (τεμπελιά για μία τόσο φωτεινή μέρα), ταχύτητα 1/640 και διάφραγμα f/13 με εστιακό μήκος 82mm. Για τα υπόλοιπα (ισορροπία χρώματος, κόντραστ κ.λπ.) χρησιμοποιήθηκαν αυτόματες ρυθμίσεις. Το ακόμα πιο αστείο αυτών των metadata ήταν πως έδειχναν πως η φωτογραφία είχε τραβηχθεί μόλις την Κυριακή το πρωί και μάλιστα στις 12.17, αρκετές ώρες μετά τις συλλήψεις. Καταλαβαίνω πως κυριακάτικα ο φωτογράφος θα ξύπνησε πιο αργά και θα ήθελε να πιει έναν καφέ, πριν τραβηχτεί στις ραχούλες. Παρολ’ αυτά ολόκληρο το επικοινωνιακό σκηνικό με τις «αποκλειστικές» περιγραφές των αστυνομικών συντακτών για τις παρακολουθήσεις στο πεδίο βολής πήγε περίπατο. Και στην αφήγηση της «πραγματικότητας» άνοιξε μια τεράστια τρύπα για κάθε καλόπιστο παρατηρητή αυτού του καραγκιόζ μπερντέ.
Κι έτσι η διάχυση της πληροφορίας στο ίντερνετ από την ίδια την κυβέρνηση δημιούργησε τη δική της πραγματικότητα. Κι αυτό –δεν το λέω με καμία διάθεση ειρωνείας– είναι η μεγαλύτερη ιντερνετική επιτυχία αυτής της κυβέρνησης.
Θέλοντας να τεστάρω τις δυνατότητες και τα όρια του εργαλείου, άρχισα να ζητάω συμβουλές θεωρώντας μάλλον απίθανο (και ηθικά απωθητικό) το να το χρησιμοποιήσω. Μέσα σε μισή ώρα είχα αγοράσει μηνιαία συνδρομή.
16°
