Ουρανούπολη 1976: Η Μαρία Κάλλας παραθερίζει στο μπανγκαλόου 15 του Eagles Palace 

Τον Αύγουστο του 1976, ενάμιση χρόνο μετά τον θάνατο του Αριστοτέλη Ωνάση, η Μαρία Κάλλας διαλέγει Χαλκιδική, αντί για Λήμνο, και Eagles Palace, αντί για Ακτή Μύρινας. Επιζητεί γαλήνη και ηρεμία, στο ξενοδοχείο φτάνει ινκόγκνιτο με την επιστήθια φίλη της, πιανίστα Βάσω Δεβετζή. Το Eagles Palace, που μόλις έχει γιορτάσει τα τρίτα του γενέθλια, είναι το ιδανικό απόμερο καταφύγιο που ψάχνει, μακριά από παπαράτσι και επίμονους παρενοχλητές. Ίσως της μίλησαν για αυτό οι Σβαρόφσκι, το αυτοκρατορικό ζεύγος του κρύσταλλου και του γυαλιού, όντας ψαγμένοι ταξιδιώτες. Έσκασαν μια μέρα του καλοκαιριού του 1974, δυο χρόνια πριν από την Κάλλας, με τα δυο τους παιδιά και μια κόκκινη τετραθέσια Ferrari. Η Ferrari ήταν σκονισμένη τα μάλα, καθώς το τρίτο πόδι της Χαλκιδικής τότε ήταν ακόμα παρθένο από άσφαλτο, οι δρόμοι φιδογύριζαν και κερνούσαν στο αμάξωμα χώμα με τη σέσουλα. Ίσως της μίλησαν για το Eagles οι Σβαρόφσκι, ίσως. Για τη φοβερή φιλοξενία που επιμελούνταν προσωπικά η ψυχή του ξενοδοχείου, κυρία Ισμήνη Τορνιβούκα, μια γνήσια μεγαλοαστή Θεσσαλονικιά, που ήξερε από τέχνη, από ευ ζην αλλά και από ξενοδοχεία, όντας σύζυγος του Γιώργου Τορνιβούκα, ιδιοκτήτη του θρυλικού Mediterranean Palace.

Πίσω στις Κάλλας και Δεβετζή. Φτάνουν, καταλύουν στο απόμερο μπανγκαλόου 15 και για τις επόμενες δεκαπέντε μέρες με το ταχύπλοο που οδηγεί ο έφηβος τότε Ντίνος Τορνιβούκας, επικεφαλής σήμερα του γίγαντα TOR hotel group, κάνουν το μπάνιο τους στην Αμμουλιανή. Υποσημείωση: Καμιά σχέση η Αμμουλιανή του τότε με την Αμμουλιανή του τώρα, είμαστε στα σέβεντις, τα βαλκανικά λεφούσια των εποίκων του παρόντος θέρους δεν έχουν φανεί ακόμα, το νησί τω καιρώ εκείνω, μια ανάσα από το Eagles Palace, είναι προσομοίωση του Γαλάζιου Παράδεισου. Όμως, δε νομίζω πως το υπέροχο τιρκουάζ της Αμμουλιανής θάλασσας μπορούσε να ισοσκελίσει το μαύρο, που ήταν το χρώμα της ψυχικής διάθεσης της Κάλλας το καλοκαίρι του 1976. Ο Ωνάσης έχει πεθάνει, η παγκόσμια περιοδεία που επιχείρησε με τον Τζουζέπε Ντι Στέφανο λίγο καιρό πριν, έληξε άδοξα. Εκτός από τον Ωνάση, η Κάλλας κουβαλάει ένα ακόμα περίσσευμα έξαλλου πόνου εξαιτίας του πρόσφατου χαμού του Πιέρ Πάολο Παζολίνι. Διαβάζοντας τις έγκριτες βιογραφίες της, είναι γνωστό πως το καλοκαίρι του 1976 η Casta Diva ήταν εξαρτημένη από το Μαντράξ και τη Μεθοκουαλόνη. Και, έπειτα, εκτός από ψυχικά ήταν και σωματικά διαλυμένη, δεν είχε τον έλεγχο της φωνής της, έχοντας περάσει απανωτές εξαντλήσεις και νευρικές καταρρεύσεις από τα διαζύγια και τις προδοσίες. Θεωρώ πως η Κάλλας φτάνει με τη Δεβετζή στο Eagles Palace, επιχειρώντας μια επαναφόρτιση, μια διέξοδο, ένα ριστάρτ.

Βέβαια, στην Αμμουλιανή και στο Eagles, ως γνήσια τραγική ηθοποιός κρύβει τα στραπάτσα της, ο νεαρός Ντίνος Τορνιβούκας τη θυμάται ευγενική, πρόσχαρη, ώρες ώρες ως και ξέγνοιαστη, ρωτά να μάθει ιστορίες για την περιοχή και τους ανθρώπους της, τους ψαράδες, τους καλλιεργητές της γης, τους Αγιορείτες απέναντι. Μόνο ο άνεμος που θροΐζει τα βράδια έξω από το μπανγκαλόου 15, η άμμος της παραλίας Φάκας, ίσως και τα βράχια στα νησάκια Δρένια, δίπλα στην Αμμουλιανή, που επίσης τα τίμησε, γνωρίζουν τι πραγματικά συζητούσαν Κάλλας και Δεβετζή εκείνο το καλοκαίρι.