Χριστίνα Μάνη: Η Πάρος δεν είναι μόνο τοπίο – είναι αίσθηση

Αγαπάω την Πάρο γιατί είναι το νησί που χωράει όλες τις εκδοχές του καλοκαιριού. Εκεί που το κυκλαδίτικο λευκό συναντά το γαλάζιο της θάλασσας και το φως του ήλιου βάφει κάθε μέρα με άλλη απόχρωση τη διάθεση. Είναι ένα νησί που καταφέρνει να είναι ζωντανό αλλά και ήρεμο, κοσμοπολίτικο αλλά και αυθεντικό, γνώριμο αλλά κάθε φορά καινούργιο.

Την Πάρο την αγαπάω γιατί έχει παραλίες για κάθε στιγμή: τη χρυσή αμμουδιά στη Χρυσή Ακτή, τους ήχους του αέρα στη Σάντα Μαρία, τα ήσυχα νερά στο Πίσω Λιβάδι, και φυσικά, τις Κολυμπήθρες, με τα μοναδικά βράχια που μοιάζουν σμιλεμένα από γλύπτη και τα νερά που λάμπουν σαν κρύσταλλο. Εκεί κάθε βουτιά μοιάζει με τελετή.

Η Πάρος δεν είναι μόνο τοπίο – είναι αίσθηση. Είναι το άρωμα του βασιλικού στα σπίτια, το γέλιο στα καφενεία, οι φωνές των παιδιών στα πλακόστρωτα. Είναι κι οι νύχτες του Αυγούστου, ειδικά γύρω στον Δεκαπενταύγουστο, όταν γεμίζει ο ουρανός πεφταστέρια. Είναι στιγμές που δεν χρειάζονται λόγια – μόνο σιωπή, ένα βλέμμα και μια ευχή ξαπλωμένη στην αμμουδιά. Εκεί κάναμε και τα πρώτα μας beach parties ως έφηβοι, με μουσική από φορητά ηχεία, παγωμένες μπίρες και τα πόδια μας γεμάτα άμμο. Χορεύαμε ξυπόλυτοι κάτω απ’ τα αστέρια, γελούσαμε χωρίς λόγο και νομίζαμε πως το καλοκαίρι θα κρατήσει για πάντα. Ήταν οι νύχτες που μεγαλώσαμε λίγο, χωρίς όμως να το καταλάβουμε.

Και είναι η μουσική. Από τα απλά ακουστικά live στα σοκάκια της Νάουσας μέχρι τις καλοκαιρινές συναυλίες κάτω από τ’ αστέρια – ακόμα και με κλασική μουσική, που γεμίζει τον αέρα με έναν άλλον ρυθμό, πιο ήσυχο αλλά βαθιά συγκινητικό.

Ύστερα είναι η Μάρπησσα, ένα χωριό σαν σκηνικό από παλιό ελληνικό καλοκαίρι. Στενά σοκάκια, λουλουδιασμένες αυλές, ησυχία που αγκαλιάζει την ψυχή, ιδανικό για ήσυχους περιπάτους και διαλογισμό στη φύση. Εκεί άλλωστε, ο χρόνος κυλά αλλιώς, πιο αργά, πιο ουσιαστικά.

Αγαπάω την Πάρο γιατί εκεί έζησα μερικές από τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής μου. Εκεί κάναμε τον γάμο μας με τον σύντροφό μου, ένα βράδυ γεμάτο φως, φίλους, χορό και συγκίνηση, με τη θάλασσα να είναι ο μυστικός μάρτυρας αυτής της αρχής. Και λίγο αργότερα, εκεί επιστρέψαμε με το πρώτο μας παιδί. Ήταν ακόμη νεογέννητο όταν το φέραμε στο νησί και το σπίτι γέμισε με το κλάμα του, με το πρώτο του χαμόγελο, με εμάς να το κρατάμε στην αγκαλιά και να μην μπορούμε να πιστέψουμε ότι η ζωή μας είχε αλλάξει τόσο. Εκεί λοιπόν έζησε τις πρώτες του μέρες, μέσα στο φως και την ηρεμία της Πάρου, κι αυτές οι στιγμές έχουν χαραχτεί μέσα μου σαν κάτι σχεδόν ιερό. Ήταν σαν να το συστήναμε στον κόσμο μέσα από το νησί που αγαπάμε πιο πολύ.

Κάθε φορά που επιστρέφω, το νησί με κάνει να νιώθω ότι εκεί ανήκω. Είναι η ανάσα του καλοκαιριού που περιμένω όλο τον χειμώνα. Και όσο κι αν αλλάζει, πάντα κρατά αυτό το κάτι που με κάνει να τη νοσταλγώ πριν καν φύγω.

* Η Χριστίνα Μάνη είναι πιανίστα και συνθέτρια. Το πρώτο της άλμπουμ θα κυκλοφορήσει σύντομα. Η μουσική της υπάρχει στο Spotify.