Η Thaliah γράφει για τη Λευκάδα των παιδικών της χρόνων και της ενήλικης ξεγνοιασιάς της
Τα ξυπόλυτα καλοκαίρια των παιδικών μου χρόνων ανήκουν σίγουρα στη Λευκάδα. Εκεί, στο ορεινό χωριό του Άγιου Πέτρου με τη δροσερή πλατεία και το γραφικά ταβερνάκια, έκανα τις διακοπές μου 3 μήνες κάθε καλοκαίρι μέχρι περίπου τα 18 μου. Τα χρόνια έχουν περάσει, αλλά η πλατεία πάντα έχει κόσμο το καλοκαίρι.
Φιλοξενεί μικρούς και μεγάλους και τους προσκαλεί σε μια άλλη Λευκάδα, από τα παλιά. Εάν την επισκεφτείτε, μην παραλείψετε να γευτείτε τον γνωστό τοπικό μεζέ φρυγαδέλι και πολλά νόστιμα παραδοσιακά πιάτα. Το νησί είναι ένας τόπος πολυγραμμένος με πλούσια κουλτούρα, γνωστό για τους ποιητές του και κρύβει ομορφιές και μυστικά που αξίζει να ανακαλύψεις ή και να επιστρέφεις σε αυτά.
Κάθε φορά που πάω, ανεβαίνω στο κεφαλοχώρι Καρυά με τα γνωστά κεντήματα με την ιδιαίτερη τεχνική, στην Εγκλουβή με τις φημισμένες φακές, στο δρυοδάσος των Σκάρων και φτάνω μέχρι το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία που σου χαρίζει μία αναπόσπαστη θέα προς όλες τις κατευθύνσεις του νησιού. Συνεχίζω δυτικά προς το χωριό Αθάνι με το μοναδικό ηλιοβασίλεμα όπου συνήθως θα αγοράσω μέλι, και σίγουρα θα φτάσω μέχρι το Ακρωτήριο της Νηράς αντικρίζοντας τον φάρο Δουκάτο που πάντα μου προκαλεί δέος, χτισμένος στο νοτιότερο σημείο του νησιού, προσφέροντας μια μεγαλειώδη θέα στο Ιόνιο Πέλαγος. Ο θρύλος το συνδέει με λύτρωση ανεκπλήρωτων ερώτων, με εξέχουσα αυτή της αρχαίας λυρικής ποιήτριας Σαπφούς, που έπεσε από το ακρωτήρι για χάρη του Φάωνα (Salto di Saffo). Όταν ξεναγώ φίλους μου στο νησί, δεν θα παραλείψω να τους πάω για φαγητό στο πασίγνωστο για την κουζίνα και τη θέα του εστιατόριο Ράχη στο χωριό Εξάνθεια, αλλά και για μια στάση εκεί ακριβώς δίπλα στον πάγκο της φίλης μου Denise Vlachou με τα υπέροχα χειροποίητα τοπικά προϊόντα της.
Οι παραλίες της αμέτρητες, άλλες δοξασμένες στον παγκόσμιο τουρισμό, μαγευτικές και πολυάσχολες όπως το Πόρτο Κατσίκι, το Κάθισμα και οι Εγκρεμνοί με χαρακτηριστικό τα τυρκουάζ νερά και τα ασβεστολιθικά κάτασπρα βράχια, και άλλες πιο δειλές και συνεσταλμένες όπως τα φυσικά κολπάκια στο τέλος της Βασιλικής, το Αγιοφύλλι, η Αμμούσα. Τα πρώτα μου μαθήματα windsurf τα έκανα στην πασίγνωστη για το ραντεβού της με τον αέρα παραλία της Βασιλικής (Πόντι). Άλλη αγαπημένη μου παραλία, σχετικά δύσβατη αλλά που σε αποζημιώνει με την ομορφιά της, είναι η παραλία Αβάλι, κατηφορίζοντας από το χωριό Καλαμίτσι. Στη Χώρα του νησιού, η παραλία του Άγιου Ιωάννη εκτείνεται σε μια απόσταση 4,5 χιλιομέτρων, με το υπέροχο τοπίο του βουνού που συναντά τη θάλασσα καθιστώντας την ιδανική για μπάνιο και χαλάρωση για οικογένειες και παρέες. Κατάλληλο spot για καφέ και ποτό το beach bar Άνεμος.
Τριγυρνώντας στα σοκάκια της πόλης, με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική επηρεασμένη από τη σεισμογενή δραστηριότητα, στην αγαπημένη μου βόλτα με το ποδήλατο, φρενάρω για να δω ή να αγοράσω κάτι και πιάνω με το αυτί μου διάλογο ανάμεσα σε δύο ντόπιες Λευκαδίτισσες. Δεν καταλαβαίνω τίποτα! Η ντοπιολαλιά τους επηρεασμένη από την ενετοκρατία, είναι σαν ιταλικά, αλλά αλλιώς!
10°
