Ταξιδια

Η Μύκονος της Αλεξάνδρας Δασκαλοπούλου

Στη Μύκονο πάω κάθε καλοκαίρι, από τότε που ήμουν 2 χρονών.

A.V. Guest
ΤΕΥΧΟΣ 444
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Η Αλεξάνδρα Δασκαλοπούλου γράφει στην ATHENS VOICE για τη Μύκονο.

Όταν με ρωτάνε πού θα πάω το καλοκαίρι πάντα κομπιάζω λίγο πριν απαντήσω. Στη Μύκονο πάω κάθε καλοκαίρι, από τότε που ήμουν 2 χρονών. Η άμεση αντίδραση είναι αυτό το εκνευριστικό ηχητικό εφέ «Μύ-κο-νόοος», το οποίο έχει γίνει συνώνυμο με το κοσμοπολίτικο, την ψευτοχλιδή, τα ιδιωτικά σκάφη, τους χορούς πάνω στα τραπέζια των εστιατορίων της Ψαρρού και τα τύπου «αμερικάνικα fraternity» πάρτι σε παραλίες σαν το Paradise και το Super Paradise (ναι, σε αυτό τον κόσμο της υπερβολής υπάρχει και το σούπερ παραντάις!).

Για μένα, όμως, η Μύκονος δεν είναι τίποτα απ’ αυτά. Θυμάμαι το νησί όταν τα πιο πολλά σημεία του ακόμα δεν είχαν καν ρεύμα και όπου, όταν αργότερα γινόντουσαν οι συχνές διακοπές ρεύματος, καθόμασταν όλοι μαζί η οικογένεια με κεριά και παίζαμε επιτραπέζια κάτω απ’ το φεγγάρι. Θυμάμαι πως κάθε Δευτέρα τρέχαμε οι 3 αδερφές στο πρακτορείο στη Χώρα για να δούμε αν έφερε τα καινούργια Άρτσι περιοδικά. Κάθε καλοκαίρι κάναμε μια μεγάλη πεζοπορία, 10 άτομα, μικροί, μεγάλοι και οι φίλοι μας, από τον Καλαφάτη μέχρι τη Χώρα της Μυκόνου, για να φτάσουμε τελικώς στον καλύτερο φούρνο της πόλης. Οι πιο ωραίες νύχτες με φίλους κατέληγαν πάντα μετά από πολλά ποτά στην παραλία του Άγιου Σώστη, αγναντεύοντας την ανατολή του ηλίου, και θαυμάζοντας τον πραγματικό πλούτο αυτού του νησιού, τη φύση και τις πανέμορφες παραλίες του.

Δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα μείνουν ανέγγιχτες αυτές οι αναμνήσεις πριν αντικατασταθούν από τη σημερινή εικόνα της Μυκόνου που όλο και πληθαίνει με κόσμο, ο οποίος έχει την κακή συνήθεια να κρύβει την ομορφιά της.
Σήμερα, πάντως, γι’ αυτούς που θέλουν να δουν την άλλη πλευρά της, έχω τα εξης tips:
Παραλίες ήρεμες και με σχεδόν καθόλου κόσμο ακόμα και το δεκαπενταύγουστο: Μερχιά και Μυρσίνη στη βορειοανατολική πλευρά του νησιού και η Φραγκιά στο νότο.
Καλύτερη διαδρομή για κολύμπι: Κάθε καλοκαίρι –ευλαβικά– κολυμπάω από τον Άγιο Σώστη μέχρι τον Πάνορμο, με μια μικρή στάση στον ενδιάμεσο κολπίσκο, που δεν έχει ούτε όνομα ούτε έναν άνθρωπο. Μια κατσίκα την έχω πετύχει πάντως.Πάει και με τα πόδια.
Φαΐ & ηλιοβασίλεμα: Αχιναίοι στην Αγία Άννα της Παραγκας, και τα δυο ακριανά εστιατόρια καθισμένα πάνω στο κύμα, στην άκρη της Φτελιάς.
Φαΐ & πόλη: Σταθερή αξία το Αppaloosa, για τα πιο ωραία μπουρίτο και μαργαρίτες σε αυτή την πλευρά της υδρογείου.
Μικρές εξερευνήσεις: Τα εγκαταλελειμμένα μεταλλεία στην περιοχή της Αγίας Βαρβάρας την ώρα του ηλιοβασιλέματος και ο Φάρος «Αρμενιστής» στην περιοχή Φανάρι. Πρωινός περίπατος στα έρημα σοκάκια της πόλης, αν δεν ξενυχτίσετε (ή και μετά το ξενύχτι, αν δεν κλείνει το μάτι).
Καλύτερη εποχή: Αρχές Ιουνίου για όσους προτιμούν τα κρύα νερά, και αρχές Σεπτεμβρίου για μία πιο ζεστή εμπειρία. Για μένα και ο Ιανουάριος στη Μύκονο είναι απο τις πιο αγαπημένες μου εποχές, όταν βγαίνει η πραγματική αγριάδα του νησιού και κουλουριάζω με ένα βιβλίο μακριά απ’ το ρυθμό και τον κόσμο της πόλης.


* Η Αλεξάνδρα Δασκαλοπούλου είναι ιδιοκτήτρια των ραδιοφωνικών σταθμών Εν Λευκώ 87,7 & Freedom 88,9