Ταξιδια

Η Πάρος του σκηνοθέτη Σωτήρη Γκορίτσα

Μην έρθετε. Να πάτε στην άλλη Πάρο, αυτή του Αυγούστου με τις αστακομακαρονάδες, τις βερμούδες και τα Timberland.

Σωτήρης Γκορίτσας
ΤΕΥΧΟΣ 401
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Πάρος: Ο σκηνοθέτης Σωτήρης Γκορίτσας γράφει για το αγαπημένο του νησί στην Athens Voice

Το γάβγισμα των σκυλιών του δεν μ’ άφηνε να κοιμηθώ. Δεμένα με μια μικρή αλυσίδα στη συκιά, σήκωναν τον κόσμο στο πόδι κάθε χαράματα που έβγαζε τα ζώα να βοσκήσουν και το απόγευμα που τα επέστρεφε. Αν και η απόσταση των σπιτιών μας ήταν εκατό μέτρα, ο μόνιμος βοριάς έφερνε επί δύο χρόνια γαβγίσματα και σκυλιά δίπλα στο μαξιλάρι μου. Ένα πρωί στις 6.30 δεν άντεξα άλλο και πετάχτηκα επάνω. Τον είδα στο χωράφι. Κρατούσε μια τεράστια κοτρόνα στο χέρι και κάρφωνε με δύναμη τον πάσσαλο που θα έδενε το μοσχάρι. Με είδε και αυτός αγουροξυπνημένο, να στέκομαι με το σώβρακο και να τον κοιτώ. Δεν είχαμε μιλήσει ποτέ, είχα ακούσει μόνο ότι τον λένε Πέτρο. Ήταν καμιά εξηνταριά χρονών, αξύριστος, με φόρμα, κόκκινο εργατικό καπελάκι και γαλότσες. Η κοτρόνα που κατέβαζε με δύναμη στον πάσσαλο, αλλά και ο τρόπος που τον είχα δει να σφάζει κότες, κουνέλια, γουρούνια, κατσίκες, κλόνισε κάπως την αυτοπεποίθησή μου. Παρότι όμως άοπλος, ήταν πια αργά να οπισθοχωρήσω.

Άρχισα να προχωράω προς το μέρος του μέσα από τα στάχυα, κουτσαίνοντας από ένα πρόσφατο τροχαίο. Όπως πλησίαζα, η μουσική της «Μονομαχίας στο Ελ Πάσο» πλημμύρισε το μυαλό μου. Με δυσκολία κατάφερα να βάλω σε μια σειρά τα ακλόνητα επιχειρήματά μου. Πέντε βήματα πριν την τελική σύγκρουση και με το βλέμμα του επάνω μου πιο άγριο από του Τζαν Μαρία Βολοντέ στον Κλιντ Ίστγουντ, σκέφτηκα να ξεκινήσω τη μονομαχία με την ένοπλη αγροτιά με ένα ηπίως ενοχλημένο «…καλημέρα». Τι ήταν να το πω! Το πρόσωπό του έλαμψε, χαμογέλασε με ένα λαμπερό χαμόγελο που είχα χρόνια να δω και απάντησε: «Καλώς το παλικάρι!». Τα επιχειρήματά μου εξαερώθηκαν αστραπιαία.

Μείναμε εκεί στα στάχυα κάτω από τον ήλιο, με το μοσχάρι να κοιτά αυτόν με τις γαλότσες κι εμένα με το σώβρακο, και σε πέντε λεπτά είχα μάθει πού υπηρέτησε, πόσο μας συμπονάει για το άγχος που έχουμε οι Αθηναίοι και για μια ταβέρνα στο Μοσχάτο που είχε φάει φασολάκια όταν είχε έρθει το 1965. Σε αυτή την Πάρο πηγαίνω εγώ. Όπως βλέπετε, είναι επικίνδυνο μέρος. Για αυτό μην έρθετε. Να πάτε στην άλλη Πάρο, αυτή του Αυγούστου με τις αστακομακαρονάδες, τις βερμούδες και τα Timberland. Τα σκυλιά ο Πέτρος τα μάζεψε. Μόνο, όμως, για εκείνο το χρόνο. Για εφέτος έχω προμηθευτεί πορτοκαλί ωτασπίδες.


Ο Σωτήρης Γκορίτσας είναι σκηνοθέτης.