Οι followers της Athens Voice μοιράστηκαν τις “no bed” ιστορίες τους. Αυτές είναι οι αγαπημένες μας.

Άρης, 32 – “Βραχάκι με θέα”

Ήμασταν στη Νάξο, περπατήσαμε κάτι μονοπάτια χωρίς να ξέρουμε πού πάμε και βγήκαμε σε έναν βράχο που έβλεπε το πέλαγος. Ήταν δειλινό, είχαμε μαζί μας μια κουβέρτα και λίγο κρασί. Το ένα έφερε τ’ άλλο, και καταλήξαμε να κάνουμε...έρθουμε πιο κοντά με τα κύματα από κάτω μας να σκάνε σαν soundtrack. Κάποια στιγμή νόμιζα πως άκουσα βήματα, αλλά δεν σταματήσαμε. Ίσως κάποιος να έχει μια φωτογραφία μας κάπου, δεν ξέρω. Δεν με νοιάζει καν.

Νάντια, 29 – “Το σπήλαιο των μυστικών”

Με τον άντρα μου γνωριστήκαμε πριν 5 χρόνια. Το πρώτο μας καλοκαίρι πήγαμε στην Κρήτη και μια μέρα κατεβήκαμε με ένα καραβάκι σε μια παραλία που είχε μια μικρή σπηλιά. Στρώσαμε τις πετσέτες μας, χαλαρώσαμε και μιας και ήμασταν οι δυο μας..ξέρετε! Τρελά ρομαντικό. Μείναμε εκεί μέχρι που άρχισε να βραδιάζει και είπαμε “αν αυτό δεν είναι καλοκαίρι, τότε τι είναι;”. Δεν ξαναπήγαμε ποτέ, αλλά κάπως έτσι χτίζονται οι καλύτερες αναμνήσεις.

Λουκάς, 35 – “Στο αμάξι πάνω από την πόλη”

Την είχα πάει νυχτερινή βόλτα σε ένα σημείο με θέα όλη την Αθήνα. Κλασική φάση. Ακούγαμε jazz γιατί μου είχε πει ότι της αρέσει (εγώ δεν είχα ιδέα από jazz), είχε αεράκι και απλώς... συνέβη. Αν και γνωριζόμασταν λίγο, δεν ήταν καθόλου άβολο, αντιθέτως. Μια σκηνή βγαλμένη από ταινία, χωρίς σκηνοθέτη, όμως. Το highlight ήταν όταν άναψε προβολέας από κοντινό σπίτι και σκύψαμε ταυτόχρονα γελώντας. Φύγαμε μισοντυμένοι, αλλά είχε πολύ πλάκα και ακόμα, καμιά φορά, θα το θυμηθούμε και θα γελάσουμε.

Δάφνη, 27 – “Λίμνη της απόλυτης ησυχίας”

Ήταν αυγουστιάτικο απόγευμα και είχαμε πάει για πικνίκ δίπλα στη λίμνη Δόξα. Όλα ήταν μαγικά. Ούτε άνθρωπος τριγύρω. Απλώσαμε ένα παρεό που είχα πάρει μαζί μου, αρχίσαμε με φιλιά και το vibe απλά μας πήρε. Δεν είχαμε καθόλου άγχος, ήμασταν και κατάλληλα προετοιμασμένοι εξάλλου! Ακόμα και τώρα, κάθε φορά που βλέπω λίμνη, θυμάμαι αυτή τη στιγμή και μου χαμογελάει το μέσα μου.

Θανάσης, 31 – “Βάρκα για δύο... και κάτι παραπάνω”

Νοικιάσαμε μια μικρή βάρκα στη Σύρο, πήγαμε σε ένα απομονωμένο σημείο και ρίξαμε άγκυρα. Ξαπλώσαμε στον πάτο της βάρκας, η θάλασσα ήρεμη, ο ήλιος έπεφτε. Στην αρχή ήταν λίγο αστείο με το κούνημα, αλλά μετά έγινε... τελετουργικό σχεδόν. Φύγαμε γελώντας γιατί έπεσε πάνω μας νερό την ώρα της “κορύφωσης”... ούτε σκηνοθετημένο να ήταν.

Μυρτώ, 30 – “Κρουαζιέρα all inclusive”

Μάζευα λεφτά όλο τον χρόνο για να πάμε αυτή την κρουαζιέρα στο Αιγαίο. Κλείνουμε λοιπόν καμπίνα με ιδιωτικό μπαλκόνι. Και να σου η σαμπάνια, να σου και τα μύδια, πολύ θέλει ο άνθρωπος; Μας έπιασε ένα...κύμα ρομαντισμού. Περιμέναμε να νυχτώσει, βάλαμε μουσική χαμηλά και μετά φαντάζεστε τι έγινε. Το πιο ωραίο ήταν ότι μπροστά μας δεν είχε τίποτα, μόνο σκοτάδι και θάλασσα. Η αίσθηση του απείρου μας έκανε να νιώθουμε ελεύθεροι, σαν να ήμασταν μόνοι μας στον κόσμο. Ή και στο πέλαγος. Εντάξει, πετύχαμε ένα κρουαζιερόπλοιο σε κάποια φάση, αλλά προλάβαμε και ντυθήκαμε μέχρι να έρθει κοντά μας.

Βασίλης, 33 – “Στην ταράτσα με τα φώτα της πόλης”

Μένουμε σε πολυκατοικία στο Παγκράτι, και ένα βράδυ αποφασίσαμε να ανέβουμε στην ταράτσα “για να δούμε την πανσέληνο”. Ε, την είδαμε… και μετά αρκετά άλλα. Φέραμε μια κουβέρτα, δυο μπύρες κι ένα bluetooth ηχείο, και αφήσαμε την Αθήνα να απλώνεται από κάτω μας όσο εμείς ζούσαμε το δικό μας rooftop romance. Στιγμές σαν αυτή κάνουν την πόλη να φαίνεται λίγο πιο όμορφη.

Ειρήνη, 28 – “Μέσα στο πάρκο, δίπλα στη βροχή”

Κι εκεί που τον είχα πείσει να βγούμε για μια βόλτα στο πάρκο επιτέλους, ξεκινάει η βροχή. Αλλά ευτυχώς δεν μας χάλασε την βόλτα. Ο κόσμος έφευγε αλλά εμείς είπαμε να μείνουμε και να αξιοποιήσουμε το ξύλινο υπόστεγο που βρισκόταν στο κέντρο του πάρκου. Ξεκινήσαμε απλώς να φιλιόμαστε, και μετά… εντάξει, δε σταματήσαμε. Το νερό έξω έπεφτε σαν καταρράκτης, και εμείς μέσα ζούσαμε τη δική μας ταινία. Λίγο η υγρασία, λίγη λάσπη, αλλά πολύ πάθος. Κλασικό ελληνικό ρομάντζο με twist.

Αντρέας, 36 – “Στο νησί, πίσω απ’ το ξωκλήσι”

Πήγαμε σε ένα πανηγύρι σε νησί, και μετά απομακρυνθήκαμε λίγο για “καθαρό αέρα”. Πίσω από ένα ξωκλήσι, είχε βράχια, νυχτερινή αύρα και κανέναν άλλο τριγύρω. Τελικά το “λίγο καθαρός αέρας” κατέληξε σε 15λεπτο παθιασμένο interlude. Ο ήχος του φεστιβάλ μακριά έδινε ένα παράξενο soundtrack , αλλά ο δικός μας ο ήχος, έδινε τον σωστό ρυθμό.

Χριστίνα, 34 – “Κάτω από τα αστέρια στο κάμπινγκ”

Κάναμε κάμπινγκ ελεύθερο, κοιμόμασταν σε sleeping bags κάτω από τον ουρανό. Είχε κάτι μαγικό εκείνο το καλοκαίρι (ααχ, νιάτα). Καθόλου θόρυβος πόλης. Ησυχία και μόνο τριζόνια και κύμα από μακριά. Λίγο το κρασί, λίγο η θάλασσα, λίγο το κάμπινγκ, δεν θέλαμε και πολύ, αρχίσαμε να φιλιόμαστε, ο ένας μπήκε στον sleeping bag του άλλου και... το υπόλοιπο είναι μια άλλη ιστορία. Ακόμα γελάμε γιατί όλο αυτό έγινε δίπλα από μια σκηνή που μάλλον είχε μέσα ένα ηλικιωμένο ζευγάρι. Αν μας άκουσαν, τους ζητάμε (καθυστερημένα) συγγνώμη!