Καριερίστες στη βιομηχανία του σεξ ποζάρουν στο φακό της Julia Fullerton-Batten για να αποτινάξουν από πάνω τους το κοινωνικό στίγμα της πορνείας. «The Act» είναι ο τίτλος του νέου φωτογραφικού άλμπουμ της διεθνώς βραβευμένης Γερμανίδας φωτογράφου, η οποία με τον φακό της προσεγγίζει αμφιλεγόμενα θέματα κοινωνικής φύσεως.
Το ζήτημα για την ίδια την φωτογράφο είναι να αποβάλλει το κοινωνικό στίγμα που φέρουν οι γυναίκες αυτές, οι οποίες με τη θέλησή τους επέλεξαν την εν λόγω καριέρα, και να αναδείξει την ερωτική τους πλευρά χωρίς πορνογραφικές αποχρώσεις.
Η Julia, η οποία γεννήθηκε στη Βρέμη της Γερμανίας και τώρα ζει στο Λονδίνο, έχει αφιερώσει πολλά από τα φωτογραφικά της άλμπουμ στο γυναικείο φύλο. Για παράδειγμα, τα έργα «Awkward» και «Teenage Stories» βασίζονται κατά αποκλειστικότητα στη γυναικεία φύση και τις ιστορίες των γυναικών. Μάλιστα, το «Teenage Stories» αποτελεί σταθμό στην καριέρα της καθώς με αυτό κέρδισε το πρώτο της βραβείο το 2005.
Όπως έχει δηλώσει και η ίδια σε συνέντευξή της το 2016 στο ολλανδικό περιοδικό «Gup Magazine», ασχολείται ιδιαίτερα με το θέμα αυτό καθώς την έλκει φυσικά, επειδή και η ίδια είναι γυναίκα.
Πολλές φορές χρησιμοποιεί αυτοβιογραφικά στοιχεία και ιστορίες που ταυτίζονται με τη δική της ζωή και τα βιώματά της. Αυτή τη φόρα, όμως, το θέμα ήταν καθαρά «έξω από τα νερά της» και έκανε μεγάλη έρευνα επάνω σε αυτό προτού ξεκινήσει τη νέα της δουλειά.
Σε συνέντευξή της στον «Independent», όπου μίλησε για το «The Act», αναφέρθηκε στα κίνητρα που την οδήγησαν να ασχοληθεί με την κατακριτέα, από πολλούς, βιομηχανία του σεξ, τις δυσκολίες, αλλά και όλα όσα αποκόμισε από αυτή την εμπειρία.
Αρχικά, το σημαντικότερο για την Julia ήταν να συμπεριλάβει στο νέο της φωτογραφικό άλμπουμ γυναίκες, οι οποίες πραγματικά χαίρονται και απολαμβάνουν τη δουλειά τους και δεν έχουν υποχρεωθεί σε αυτό, όπως τα θύματα παράνομης διακίνησης ανθρώπων (trafficking).
Για το σκοπό αυτό, επί έναν ολόκληρο χρόνο έκανε συνεντεύξεις με γυναίκες που απασχολούνται στη βιομηχανία του σεξ επιθυμώντας να ακούσει τις ιστορίες τους, γιατί διάλεξαν αυτή την καριέρα και να βεβαιωθεί ότι το επάγγελμά τους αποτελεί μια αποκλειστικά δική τους επιλογή.
Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Η περιέργεια ήταν ο σημαντικότερος καταλύτης που με ενέπνευσε να δημιουργήσω το "The Act". Ήμουν περίεργη σχετικά με το τι ώθησε τις γυναίκες, μερικές από αυτές με πτυχία πανεπιστημίου, να απαρνηθούν τη συμβατική ζωή και να μπουν εκούσια στη βιομηχανία του σεξ, ρισκάροντας με αυτό τον τρόπο τον κοινωνικό στιγματισμό και την αποδοκιμασία από τις οικογένειές τους»
Το βιβλίο περιλαμβάνει φωτογραφίες από συνοδούς πολυτελείας, πορνοστάρ, lap και pole dancers, στρίπερ, ένα webcam girl, μια «σκλάβα» του σεξ, μια χορεύτρια σε καμπαρέ, aerial καλλιτέχνιδες και ένα ping pong girl. Όλες έχουν φωτογραφηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να αναδεικνύεται ο ερωτισμός τους και η χάρη που έχουν όταν επιδίδονται στα σόου τους, θέλοντας να τονιστεί η καλλιτεχνική υπόσταση των γυναικών αυτών.
«Πριν το καταλάβω έφτιαχνα ένα τεράστιο έργο με τις ιστορίες τους σε βίντεο και σε κείμενο. Από μια σκοπιά θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι μια κοινωνιολογική μελέτη», δήλωσε σε συνέντευξή της στο «Gup Magazine».
Συνεχίζοντας, βέβαια, αναφέρθηκε στο γεγονός ότι πράγματι δεν είναι όλα τέλεια στη βιομηχανία του σεξ. Ωστόσο, σκοπός της ήταν να αναδείξει τις γυναίκες με ένα πιο θετικό τρόπο από αυτό που έχει στο μυαλό του ο μέσος άνθρωπος.
Μιλώντας σχετικά με το ό,τι τα γυμνά μοντέλα φαίνονται προκλητικά εξήγησε: «Το θέμα είναι αμφιλεγόμενο. Το γυμνό πάντα προκαλεί ένταση. Οι εικόνες προφανώς πρόκειται να είναι ερωτικές. Ο ερωτισμός είναι ένα λεπτό, ευαίσθητο και εξατομικευμένο θέμα. Κάθε θεατής έχει την δική του αντίληψη σχετικά με το τι είναι αποδεκτό και τι όχι. Δεν μπορώ να το επηρεάσω αυτό. Προετοιμάστηκα για να φωτογραφίσω ερωτικές εικόνες και ένιωσα ότι αν έβαζα τις γυναίκες σε κάποιες πόζες στην φωτογράφιση, θα απέφευγα τις πορνογραφικές σκηνές».
Συνεχίζοντας τη συνέντευξη ανέφερε: «Κατά τη διάρκεια της φωτογράφισης, ενώ ήμουν ένας ταξιδευτής με μια κάμερα που έβλεπα τις ηθοποιούς να κάνουν τα σόου τους για μένα, παρατηρούσα μια συμπεριφορά που δεν είχα δει ποτέ πριν. Κατά έναν παράξενο τρόπο, έγινα κάπως προστατευτική προς αυτές και μπορούσα να καταλάβω την κατάσταση τους καλύτερα. Ακόμη άρχισα να καταλαβαίνω σε κάποιο βαθμό το λόγο που διάλεξαν αυτή την καριέρα. Ήταν όλες θετικές, χαρούμενες και ικανοποιημένες, σχεδόν ανέμελες αναφορικά με τι έκαναν. Της σέβομαι περισσότερο τώρα από ότι πριν από την φωτογράφιση σαν άτομα, όχι απαραίτητα επειδή εργάζονται στη βιομηχανία του σεξ. Πραγματικά μου άλλαξαν τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα, προς μια θετική κατεύθυνση, μου αρέσει να πιστεύω. Τους εύχομαι να είναι καλά χωρίς καμία εξαίρεση. Κρατάω ακόμη επαφή με μερικές από αυτές».
Αναφορικά με τις δυσκολίες που αντιμετώπισε δημιουργώντας το «The Act», η Julia δήλωσε στον «Independent»: «Μερικές φορές δουλεύαμε από τις 6 το πρωί έως τις 2 μετά τα μεσάνυχτα. Η αγαπημένη μου ανάμνηση είναι από την ομάδα, η οποία με βοήθησε κατά εκείνες τις μεγάλες, ατελείωτες ημέρες. Τα κορίτσια επίσης ήταν υπέροχα καθώς οι ώρες που εργάζονταν ήταν συχνά αυξημένες αλλά καταλαβαίνω ότι πολλές από αυτές το είχαν συνηθίσει».
Σχετικά με την επιλογή των γυναικών τις οποίες φωτογράφισε είπε: «Ήθελα να δείξω μια μεγάλη ποικιλία από γυναίκες, με διαφορετική κοινωνική προέλευση και διαφορετικές ιστορίες. Έψαξα πολύ για αυτή τη διαφορετικότητα στο έργο μου. Ένιωσα ότι βλέποντας ένα θέμα όπως η βιομηχανία του σεξ από διαφορετική οπτική γωνία, αυτό θα κάνει την φωτογράφιση και τις συνεντεύξεις πολύ πιο ενδιαφέρουσες».
Σύμφωνα με τη φωτογράφο το πώς αντιλαμβάνονται οι ίδιες οι γυναίκες τον εαυτό τους μέσα στη βιομηχανία του σεξ είναι αυτό που έχει το μέγιστο ενδιαφέρον. Για παράδειγμα, η Βερόνικα κρεμιέται από τα μαλλιά της, κάτι το οποίο είναι πολύ επίπονο, ενώ κάνει στριπ σόου. Επειδή όμως δεν συμμετέχει σε κάποια ερωτική πράξη, αμφισβητεί το αν πραγματικά ανήκει στη βιομηχανία του σεξ. Συν τοις άλλοις είναι μια πολύ ένθερμη φεμινίστρια.
Από την άλλη πλευρά, η Λόλα Μαρί είναι συνοδός πολυτελείας. Έχει έναν σύντροφο και έναν γιο, οι οποίοι γνωρίζουν για τη δουλειά που κάνει. Στην πραγματικότητα οι άνδρες την πληρώνουν για να λάβουν τρυφερότητα από εκείνη. Πολλές φορές οι πελάτες δεν έρχονται για να κάνουν σεξ μαζί της αλλά για να μιλήσουν, να τους χαϊδέψει απαλά και να τους κάνει μασάζ. Αποζητούν την τρυφερότητα και την οικειότητα με μια γυναίκα, τη οποία δεν μπορούν να πάρουν από τις συντρόφους τους.
Η Julia δεν φωτογράφισε τις κοπέλες στους πραγματικούς χώρους εργασίας τους. Αντίθετα, αποφάσισε να σκηνοθετήσει το σκηνικό της φωτογράφισης εξαιτίας του ότι τα καμπαρέ, τα στριπ κλαμπ κ.ά. είναι χώροι που, όπως δηλώνει και η ίδια, «έχουν φωτογραφηθεί ξανά και ξανά». Εκείνη θέλησε να προσεγγίσει εντελώς διαφορετικά το όλο θέμα, ενώ τα σκηνικά είναι πράγματι πρωτότυπα, ταιριαστά και απαράμιλλης κομψότητας.
Στην ερώτηση του δημοσιογράφου του «Gup Magazine» σχετικά με το πώς κατάφερε οι φωτογραφίες της να είναι προκλητικές χωρίς να είναι πορνογραφικές, απάντησε: «Κάθε γυναίκα ήρθε στο σπίτι μου και πέρασα πολύ χρόνο μαζί της. Τους πήρα συνέντευξη και μου μίλησαν για τις ζωές του, πώς ενεπλάκησαν με τον χώρο και πώς αισθάνονται για αυτό. Ύστερα από αυτά, ξεκίνησα να δουλεύω μαζί τους στο κατάλληλο σκηνικό που μπορούσα να φτιάξω για εκείνες. Δεν είχε σχεδιαστεί ώστε να είναι μια απλή φωτογράφηση του τύπου: Φαίνεσαι πανέμορφη, βάλε ένα ελκυστικό ρούχο και θα σε φωτογραφίσω σε αυτή την πόζα ή την άλλη. Όλη η φωτογράφιση, το σκηνικό και η ιστορία είναι σχετικά με εκείνες και τις ιστορίες που μου διηγήθηκαν. Οπότε, θεωρώ, θα μπορούσες να πεις ότι ισορρόπησα το προκλητικό με το πορνογραφικό δημιουργώντας σκηνικά για κάθε μια γυναίκα ατομικά, κάνοντάς τες να φαίνονται πιο όμορφες με τον δικό τους τρόπο».
Η οπτική της Julia για τη βιομηχανία του σεξ έχει αλλάξει εκ βάθρων ύστερα από τις συνεντεύξεις και τις προσωπικές ιστορίες των κοριτσιών. Όπως καταλήγει και η ίδια: «Υπήρχαν πράγματα για τη βιομηχανία του σεξ που κολλούσαν στο μυαλό μου και μου φαίνονταν δύσκολο να τα χωνέψω. Ειλικρινά προβληματίστηκα με πολλά πράγματα που έβλεπα στις ιστοσελίδες πορνογραφίας και ακόμη προβληματίζομαι. Θεωρούσα τις εργάτριες του σεξ ως θέμα ταμπού, πιθανώς επειδή δεν είχα ποτέ συναντήσει ή συζητήσει με κάποια από αυτές. Όμως όταν πήρα συνέντευξη από αυτές τις γυναίκες, τις βρήκα προσγειωμένες στην πραγματικότητα και πολύ αξιαγάπητους ανθρώπους. Τώρα είμαι περισσότερο ανοιχτόμυαλη και δέχομαι περισσότερα από πριν».
Το «The Act» κοστίζει 163 ευρώ συν τα έξοδα αποστολής. Τα βίντεο από τις συνεντεύξεις των γυναικών καθώς και περισσότερες πληροφορίες για τη φωτογράφο και τη δουλειά της θα βρείτε στην ιστοσελίδα της: www.juliafullerton-batten.com .
13°
