Πλατεία Εμπορίου: Από τον Ερνέστο Εμπράρ στον Άαρον Έκχαρτ

Ένα από τα πιο κροσόβερ σημεία του κέντρου της Θεσσαλονίκης με λογής ανθρωπότυπων να διασταυρώνονται πρωί και βράδυ είναι η πλατεία Εμπορίου στα Άνω Λαδάδικα. Ψαγμένοι σεφ ή μερακλούδες αστές μαγείρισσες ψωνίζουν μπαχάρια στρέιτ ή ανάμεικτα από του Θόδωρου Αβράμογλου, τουριστικά βαλιτσάκια (τουκ τουκ τουκ) ψάχνουν το airbnb τους κάπου στη Φράγκων, την Ουγκώ, την Εδέσσης, την Εμπράρ και τους γύρω δρόμους. Μια ανάσα παραδίπλα, στο Po Boys, μοσχαροφρενείς και μπεργκερομανείς έφηβοι κάνουν κόντρες ποιος θα τσακίσει γρηγορότερα το BMF του με έξτρα ξεμαλλιασμένο γουρούνι (pulled pork), διπλό τσένταρ, καραμελωμένα κρεμμύδια, coleslaw, Alabama sauce, bourbon glaze, τηγανητό πανέ pork belly και γαρνιτούρα επιλογής σε ποσότητα ικανή να σκάσει βουβάλι.

Ο αέρας του Οκτώβρη συρίζει στην τοξοτή αψίδα-θόλο, σύμβολο της πλατείας, καθώς διακλαδώνεται στα στενά της Κατούνη και της Αγίου Μηνά. Αναρωτιέμαι η ηχώ του, άραγε, σε ποια ένταση αντηχεί στα αυτιά των ταξιδιωτών που μένουν στους ψηλούς ορόφους του ξενοδοχείου NYX. Είναι η τελευταία άφιξη στον χάρτη της αισιοδοξίας μιας πλατείας που ολοένα και ανθίζει, το εστιατόριο και το λάουντζ του μοιάζουν σχεδιασμένα αλά Movida από τον Πέδρο Αλμοδόβαρ και την Αγκάθα Ρουίθ ντε λα Πράντα. Αν το NYX (κάνω τη σκέψη) ήταν ανοιχτό τις μέρες που ο Ρένι Χάρλιν γυρνούσε στη Θεσσαλονίκη παρέα με τον Άαρον Έκχαρτ το The Bricklayer, εδώ θα έμενε όλο το καστ, καθώς μέρος της ταινίας γυρίστηκε στην πλατεία Εμπορίου. 

Κοιτάζω το Conformista Casa Storica, το ανακαινισμένο πρώην Μέγαρο Κουκουμπάνη έγινε επίσης ένα λαμπρό μπουτίκ ξενοδοχείο. «Η φωνή της ποίησης/ έρχεται δυσβάσταχτη μες απ’ τους έρημους δρόμους της Φράγκων τα μεσημέρια/ καθώς η ησυχία φτάνει πιο δυνατή ανάμεσα σε τεκτονικά κτήρια, καθολικά εμβλήματα και τζαμαρίες Εβραίων/ Οι άφωνοι τούτοι δρόμοι φαντάζουν απολιθώματα φωνών που χάθηκαν», γράφει ο Μάριος Χαραλάμπους στις «Φωνές των δρόμων», πολλά χρόνια μετά τη μεγάλη πυρκαγιά, τότε που η περίφημη Πλατεία Ραβηνείας κατακάηκε, επανακάμπτοντας (λίγα μαθήματα ιστορίας ποτέ δεν βλάπτουν) ανασχεδιασμένη σαν Πλατεία Εμπορίου από τον Εμπράρ. 

Κοκτέιλ, κρασιά, γκουρμέ πιάτα και μουσικάρες από τον Κωστή Ζαρταλούδη στο Chilai, φρεσκοκαβουρδισμένοι καφέδες από το Ντουμπέκ (αλέθει κόκκους από το 1924), οι τρομερές μαγειρικές του Κωνσταντίνου Έλβις Μάρκου στο εστιατόριο Ακαδημία και η σουτζουκλερί-κεφτεδερί του Αγραφιώτη, το Τακαντούμ με τον έθνικ μαροκάνικο διάκοσμο, προσδίδουν στην Εμπορίου όλα τα χαρακτηριστικά που απαιτούνται για να θεωρηθεί σημείο βρασμού. Πάλλεται η ζωή μέρα και νύχτα και χρόνια τώρα η πλατεία είναι για τα Άνω Λαδάδικα ένα σπέσιαλ σημείο αναφοράς. Ακόμα και τώρα που ο αέρας μάζεψε τα τραπεζάκια έξω, έσωθεν ολοταχώς, και τα παρεάκια τη διασχίζουν γρήγορα με προορισμό το Ypsilon ή τον Γορίλα στη Βεροίας, η Εμπορίου τον χειμώνα δεν τον φοβάται, δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά.