Στη Θεσσαλονίκη φύσηξε σήμερα ο πρώτος Βαρδάρης. Γουστάρεις;

Ο πρώτος Βαρδάρης της χρονιάς φύσηξε σήμερα. Πρόλογος, εισαγωγή, ίντρο του επερχόμενου χειμώνα και χαράς ευαγγέλια για ένα δερμάτινο περφέκτο που το είχα πάρει προ δεκαετίας από του Vainas της Κούσκουρα. Το συνέλαβα να χαριεντίζεται με ένα μαύρο μάλλινο Marks & Spencers (άλλο αθάνατο τεμάχιο, δεκαπέντε χρόνια σένιο το φοράω, και από το κεντρικό της Τσιμισκή το προμηθεύτηκα). Περιχαρή και τα δυο κομμάτια της γκαρνταρόμπας, αντάλλασσαν αβρότητες με θέμα την απότομη αλλαγή του καιρού (ο καιρός μας επιτέλους!) και το μπάσιμο της ψύχρας. 6 βαθμούς θερμοκρασία έδειχναν το πρωί οι υδράργυροι στην Άνω Πόλη κι ο Βαρδάρης που φύσαγε ξύριζε ολόιδια με το τραγούδι του Παπάζογλου (στίχοι Θωμάς Κοροβίνης): «Βοριάς φυσάει στο Αϊβαλί/ αύρα στον κόλπο Γέρας/ για μας Βαρδάρης ο τρελός/ αφέντης και πατέρας».

Η σημερινή χαρά των βαρέων βαρών ρούχων της ντουλάπας μου έπαιζε κοντράστ με τη θλίψη των μαγιό, των μακό, των λινών και των σορτς. Ειδικά το χαβανέζικο πουκάμισο που τσίμπησα με τις καλοκαιρινές εκπτώσεις από το Funky Budah της Αγίας Σοφίας πλάνταζε πιο γοερά από όλα τους στο κλάμα, αφού κυριολεκτικά ο Βαρδάρης και το πρώτο κρύο που μαστίγωσε την πόλη πήρε τα καλοκαιρινά και τα σήκωσε. Έπειτα τα χαντάκωσε στα μπουντρούμια της ντουλάπας, τη στιγμή που με διαδικασία κατεπείγοντως πήραν το ασανσέρ και από τα έγκατα αναδύθηκαν στα καλά της διαμερίσματα οι δυο θαλπωρικές, χουχουλιάρες κουβερτούλες από το Tiger της Τσιμισκή.

Αυτό σημαίνει φύσηξε ο πρώτος Βαρδάρης της νέας σεζόν: Ως του Αγίου Δημητρίου, σταδιακά κάθε μέρα πλέον, τα καλοκαιρινά θα μεταναστεύουν και τα χειμωνιάτικα θα επιστρέφουν από την ξενιτειά, καλή ώρα σαν το λαδί ωραίο παρκά μπουφάν Adidas και ένα μαύρο φούτερ Hummel, που τα πέτυχα σε ασυναγώνιστες τιμές στο outlet με τα αθλητικά της Μοναστηρίου (μετά την πλατεία Βαρδαρίου!). Come back και για τα αγαπημένα μου μποτάκια Fila (άλλη φοβερή αγορά σε τιμή που δεν υπάρχει για τέτοια ποιότητα και λεζάντα, 50 ευρώ από την μπουτίκ της Fila στη Μητροπόλεως, αλλά μη σπεύσετε γιατί έκλεισε).

Το θερμούτσικο αποκαλόκαιρο την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια (έχε γεια, Επανομή και θαλασσίτσα μου καλή), τα μάλλινα πλάκωσαν και τα ιδιαίτερα κλιματολογικά στοιχεία που συνιστούν την έλευση αυτού του τόσο σαλονικιώτικου (σήμα κατατεθέν) αέρα μετέτρεψαν σήμερα την ντουλάπα μου σε έναν τόπο ονειρικό και μεταφυσικό, όπου τα λαλίστατα σκουφιά και τα κασκόλ (έχω πολλά ζευγάρια, αλλά δεν αλλάζω με τίποτα ένα συνολάκι Pepe Jeans από το Fena Fresh της Μητροπόλεως, αιωνία του και αυτουνού) αποχαιρέτησαν με κάθε επισημότητα μια υπέροχη σε χακί παραλλαγή βερμούδα. Πόσο καρμικό, την αγόρασα πέρσι από την Αμερικάνικη Αγορά της πλατείας Βαρδαρίου, αλλά οι ζεστές μέρες και νύχτες τα έφαγαν τα ψωμιά τους, ο πρώτος Βαρδάρης της χρονιάς φύσηξε για τα καλά σήμερα, πρόλογος, εισαγωγή, ίντρο του επερχόμενου χειμώνα. Γουστάρω…