Άνω Πόλη, Κάτω Πόλη και Θεσσαλονίκη σπέσιαλ!

Δε θέλω να γράψω «συγκλονιστική θέα που κόβει την ανάσα», οπότε το επιχειρώ αλλιώς: Από την ταράτσα του καφέ Βυζάντιο της Άνω Πόλης, χαζεύω τη Θεσσαλονίκη που σε λίγο θα την καταπιεί η νύχτα. Η στιγμή είναι μεταιχμιακή, το ξεψυχισμένο απογευματινό φως υπογράφει συνθήκη ήττας και υποχώρησης, το φεγγάρι σκάει νικηφόρα στον ουρανό, πίσω μου ανάβουν οι προβολείς, φωτίζεται το Τείχος και λαμποκοπά μυστικιστικά το κομμάτι της Επταπυργίου που οδηγεί στην Πορτάρα και την πλατεία των Αγίων Αναργύρων.

Την ίδια ένδοξη θέα με αυτή που χαρίζει η ταράτσα του καφέ Βυζάντιο, προσφέρει και το μπαλκόνι της Μονής Βλατάδων, όπως και ο Πύργος Τριγωνίου, προορισμοί που τη μέρα ασφυκτιούν από το τουριστομάνι και τις ξεναγήσεις, όμως δε σερβίρουν νεγκρόνι, ούτε παγωμένες μπίρες, όπως συμβαίνει στο Sky Bar and Bistro του καφέ Βυζάντιο. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα, στην Άνω Πόλη μαλακώνει ούτως ή άλλως η αποφορά από τον καύσωνα, ενώ κάτω από την ταράτσα του Βυζάντιου σύσσωμος ο Θερμαϊκός, αφρισμένα μπετά, καράβια αγκυροβολημένα στα βραστά νερά, Περαία, Όλυμπος και Κατερίνη, κάνουν παρέα στις μοναχικές σκέψεις σου, αν ανέβηκες σόλο, ή προσφέρουν ιδανικό φόντο και επιφωνήματα («πού μας έφερες, ρε αλήτη), αν ανέβηκες με παρέα για κουσκούς.

Παραγγέλνουμε και η Άνω Πόλη εκτός από τοπωνύμιο, τοπιογραφία, γεωγραφικό διαμέρισμα, βάθος Ιστορίας και εξωτικός προορισμός, σκέφτομαι καθώς παρατηρώ τη Θεσσαλονίκη κάτωθεν, είναι και ένα πολύ συγκεκριμένο συναίσθημα. Ρωτήστε όποιον Ανωπολίτη - Καστρινό γνωρίζετε και θα σας διαβεβαιώσει πως το Ανωπολιτίζειν (εκτός από φιλοσοφείν) σημαίνει και μια εντελώς ιδιαίτερη πρόσληψη της αστικής ζωής, καθώς όσοι μένουμε εδώ τη βιγλούμε κυριολεκτικά «αφ’ υψηλού». Είναι φορές, όταν ρολάρω για το «κάτω πάτωμα», που νιώθω πως πηγαίνω ταξίδι σε άλλη χώρα, αν είναι δυνατόν, δεκαπέντε λεπτά δρόμος με το αμάξι απόσταση ως το Local της Παλαιών Πατρών, όμως το φίλινγκ που με ζώνει είναι λες και κατευθύνομαι σε άλλη διάσταση. Ακούω τα νέα στο ράδιο, αν ο Κωνσταντέλιας μείνει στον ΠΑΟΚ ή αν θα υπογράψει με τη Στουτγκάρδη, για τους κομμουνιστοφρενείς που διαδηλώνουν ενάντια στο να ανοίξει McDonalds στο Ολύμπιο, τους ληστές με τις βερμούδες που χυπούν στη Νέα Ελβετία και το πόσο κοστίζει η μπροστινή ξαπλώστρα στα μπιτς μπαρ της Χαλκιδικής, και νιώθω σαν τον ήρωα του Παύλου Παυλίδη, «να ρωτάω πώς λέγεται η πόλη και όλοι να λένε “δεν ξέρω, δεν είμαι από δω”». Έρχονται τα ποτά και στην ταράτσα του καφέ Βυζάντιο τσουγκρίζουμε εις υγεία της πιο ντερμπεντέρισσας θέας, Άνω Πόλη - Κάτω Πόλη, μια μαγεία δείχνουν όλες απόψε από ψηλά.

Βυζάντιο Sky Bar & Bistrot, Επταπυργίου 102, 2310209872