Η θεσσαλονικιώτικη Gen Z στα μπλε χλωριωμένα νερά της Δυτικής Θεσσαλονίκης

Παιδιά από Βούλγαρη, από Κωνσταντινουπόλεως, από Στρατού και από Δελφών- η πρόσβαση στο Imperial Pier Pool Lounge είναι εύκολη, το λεωφορείο 31 τους αφήνει μπροστά της. Αγόρια και κορίτσια από το Κορδελιό, τη Μενεμένη και την Ξηροκρήνη που σκάνε με μοτόρια ή αμάξια δανεικά απ’ τη μαμά, νιάτα σφριγηλά, κορμιά σμιλεμένα, Gen Z Θεσσαλονίκη στην τοποθεσία «πισίνα Imperial, φίλινγκ χάπι».

Δυτικά, πλησίον του ερειπωμένου Φιξ, απέναντι από το παρακμασμένο παλιό μέγαρο (Porto Center) του Antenna, δίπλα από τις κλειστές χειμωνιάτικες κλαμπομπουζουκλερί Barbarella και Vogue. Πανηγύρι κανονικό από τις 12 κάθε μεσημέρι. Είσοδος πέντε ευρώ το κεφάλι τις καθημερινές, οπότε λογικό το βρίσκω να ατενίζω μια κοσμοπλημμύρα από θηλυκά τάνγκα και αρσενικά χαβανεζέ.

Βουτιές, αράβικο έθνικ χάουζ σε χαλαρά bpm, ήλιος, κάψα, φλερτ διακριτικό για τους αζευγάρωτους εντός νερού, τρυφηλές πόζες και χειρονομίες φλογερού έρωτα για τα ζευγαρωμένα γλυκουλίνια στις ξαπλώστρες. «Να σου παραγγείλω μια φρουτοσαλάτα;», «Δεν ξεριζώνονται οι νύχτες από μέσα μας, βλασταίνουν φύλλα και κλαδιά κι έρχονται τα πουλιά του έρωτα και κελαηδούνε». Και εγώ δια της ατόπου να προσπαθώ να μαντέψω. Όχι τι λένε, αλλά τι δεν λένε. Ή καλύτερα τι τους νοιάζει. Τι τους μέλλει, τι τους αφορά, γιατί δε νομίζω ότι αυτήν τη Θεσσαλονίκη την αναβράζουσα, με τις φουλ φλεγόμενες φερεμόνες, την απασχολολεί κάτι άλλο (για τα αγόρια μιλάω), εκτός από το πότε θα ξεκαθαρίσει το τοπίο με την κόντρα ανάμεσα στον Ιβάν και Μυστακίδη. Είναι γνωστό ότι τα περί γηπέδου του ΠΑΟΚ είναι προσχηματικά, το διακύβευμα (τι χαζή λέξη, πιο άκυρη και από την βαθυστόχαστη «αφήγημα») είναι αν θα παραμείνει ο Σαββίδης στο Λιμάνι και τέτοια κινέζικα.

Αυτό (ψυχανεμίζομαι) είναι το κυρίως θέμα των αγοριών εδώ στο Imperial Pier Pool Lounge, και όχι πότε θα ανατιναχτεί μετά τη γέφυρα της Περραιβού και το τούνελ της Τούμπας στην επικράτεια του Flyover, αν η ανάπλαση της ΔΕΘ θα περιλαμβάνει ξενοδοχείο και εμπορικό κέντρο και αν, τελικά, θα γίνει δημοψήφισμα όπως ονειρεύονται οι δημοψηφισματοφρενείς, πόσο πάει το τραπέζι στης Πάολας και του Κουρκούλη, το βράδυ άραγμα στο Shed και τα σποτ της πλατείας πίσω από την Αχειροποίητο, ή στην πλατεία Εμπορίου στη Βαλαωρίτου, όπου κελαρύζουν τα συντριβανάκια και μαλακώνει κάπως η κάψα.

Αυτό κάνω στην πισίνα του Imperial Pier Pool Lounge ο βρομόγερος, μακαρίζω την ανέμελη νιότη και υπενθυμίζω στον εαυτό μου πως πρέπει να έρχεται όπως και δήποτε εδώ, μία φορά την εβδομάδα, για να ζυγοσταθμίζεται η ύπαρξη και να πιάνει ο εαυτός και άλλα ενδιαφέροντα προς γνώση, πέραν της τοπικής ειδησεογραφίας για τους GenerationX-άτους, τύπου «εντυπωσιακές επιδόσεις του ΕΣΠΑ στην Περιφέρεια της Κεντρικής Μακεδονίας» ή «πότε θα δώσει το πράσινο φως το δημοτικό συμβούλιο, ώστε τα οστά του Χριστιανόπουλου να μεταφερθούν στην Ευαγγελίστρια», δυο βήματα από το τελευταίο του σπίτι, που βρίσκεται στις γειτονικές 40 Εκκλησιές.

Του Ντίνου ήταν οι στίχοι που έβαλα μερικές αράδες παραπάνω στο στόμα των ερωτευμένων πιτσουνιών στην πισίνα του Imperial Pier Pool Lounge. Δεν τον ξέρουν, αλλά δεν πειράζει, το πιο σημαντικό πράγμα αυτή τη στιγμή είναι αυτό που κάνουν, πλατσουρίζουν στα μπλε χλωριωμένα αστικά νερά του φετινού θεσσαλονικιώτικου καλοκαιριού στη δυτική άκρη της πόλης, δροσίζονται και ερωτεύονται σε ένα εδώ και ένα τώρα, μακριά από περιττούς αντιπερισπασμούς.