Κλιματική βόμβα: 389 εκατ. τόνοι ρύπων από την άσκοπη καύση φυσικού αερίου το 2024

Η βιομηχανία ορυκτών καυσίμων εξέπεμψε 389 εκατομμύρια τόνους επιπλέον διοξειδίου του άνθρακα το 2024 μέσω της περιττής καύσης φυσικού αερίου (gas flaring), σύμφωνα με νέα έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας, χαρακτηρίζοντας τη σπατάλη αυτή ως «τεράστια» και συγκρίσιμη με τις ετήσιες εκπομπές της Γαλλίας.

Η καύση φυσικού αερίου είναι ένας τρόπος απαλλαγής από αέρια όπως το μεθάνιο που ανακύπτουν κατά την άντληση πετρελαίου από το έδαφος. Ενώ μπορεί μερικές φορές να διατηρήσει τους εργαζόμενους ασφαλείς ανακουφίζοντας συσσωρεύσεις πίεσης, η πρακτική είναι ρουτίνα σε πολλές χώρες επειδή είναι συχνά φθηνότερο να καεί το αέριο παρά να συλληφθεί, να μεταφερθεί, να επεξεργαστεί και να πωληθεί.

Η παγκόσμια καύση φυσικού αερίου αυξήθηκε για δεύτερη συνεχή χρονιά, φτάνοντας στο υψηλότερο επίπεδο από το 2007, διαπίστωσε η έκθεση, παρά τις αυξανόμενες ανησυχίες για την ενεργειακή ασφάλεια και την κλιματική κρίση. Διαπιστώθηκε ότι 151 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα αερίου κάηκαν κατά την παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου το 2024, αυξημένα κατά 3 bcm από το προηγούμενο έτος.

Ο Ζούμπιν Μπάμτζι, επικεφαλής της Σύμπραξης για τη Μείωση της Καύσης και του Μεθανίου (GFMR) της Παγκόσμιας Τράπεζας, δήλωσε: «Η καύση είναι περιττή σπατάλη και χαμένη ευκαιρία για ενίσχυση της ενεργειακής ασφάλειας».

Οι χώρες που ευθύνονται για τα 3/4 της καύσης είναι: Ρωσία, Ιράν, Ιράκ, ΗΠΑ, Βενεζουέλα, Αλγερία, Λιβύη, Μεξικό και Νιγηρία. Οι περισσότερες διαθέτουν κρατικές πετρελαϊκές εταιρείες. Αν και υπάρχουν μέτρα, η ένταση καύσης (όγκος ανά βαρέλι) παραμένει αμετάβλητη επί 15 χρόνια.

Η Νορβηγία – από τους καθαρότερους παραγωγούς – έχει 18 φορές χαμηλότερη ένταση καύσης από τις ΗΠΑ και 228 φορές χαμηλότερη από τη Βενεζουέλα.

Ο Άντριου Μπάξτερ από την περιβαλλοντική ΜΚΟ Environmental Defense Fund χαρακτήρισε την αύξηση «καταστροφική για το κλίμα και την υγεία».

Η Διεθνής Υπηρεσία Ενέργειας ζητά την πλήρη κατάργηση της πρακτικής (εκτός εκτάκτων αναγκών) έως το 2030. Η αξία του αερίου που κάηκε το 2024 ανήλθε στα 63 δισ. δολάρια – περισσότερο από το μισό του κόστους για τον πλήρη τερματισμό της πρακτικής, σύμφωνα με την IEA.

Ο ειδικός στη μεθανίου Τζόναθαν Μπανκς (Clean Air Task Force) υπογράμμισε ότι οι λύσεις υπάρχουν, είναι εφικτές και οικονομικές: «Αυτό που λείπει είναι η πολιτική βούληση και η ρυθμιστική πίεση».

Η έκθεση αναφέρει παραδείγματα προόδου: Αγκόλα, Αίγυπτος, Ινδονησία και Καζακστάν μείωσαν δραστικά την καύση, με το Καζακστάν να σημειώνει πτώση 71% από το 2012, λόγω υψηλών προστίμων.

Η Παγκόσμια Τράπεζα καλεί σε διεθνή συντονισμό, ειδικά από τους κύριους εισαγωγείς πετρελαίου, ώστε να επιβραβεύονται οι υπεύθυνοι παραγωγοί. Ο Μπάμτζι έκλεισε λέγοντας: «Η μείωση της καύσης απαιτεί επενδύσεις, υποδομές, ισχυρό ρυθμιστικό πλαίσιο και σταθερή πολιτική βούληση».

(Πηγή: The Guardian)