Σίλια Χάρισον: Από το Λονδίνο σε όλο τον κόσμο και από εκεί στην Αθήνα

«Όταν έρχεσαι με τα μάτια ενός ξένου τα πάντα είναι ρομαντικά και διαφορετικά. Θυμάμαι τη συζήτηση με μια φιλενάδα μου όπου της είπα πόσο όμορφη μου φαίνεται η Αθήνα. Εστιάσαμε στο θέμα των πολυκατοικιών. Για μένα ήταν πρωτόγνωρο και πολύ όμορφο να βλέπω τα ρούχα και τις κάλτσες να στεγνώνουν στα μπαλκόνια! Βλέπεις αντίστοιχα το εσωτερικό των σπιτιών και υπάρχει μια γενικότερη ησυχία και αρμονία. Είναι κάτι πολύ γοητευτικό, αισθητικά μιλώντας. Φυσικά στο Λονδίνο δεν βλέπεις κάτι αντίστοιχο...»

Βρισκόμαστε με τη Σίλια σε καφέ του κέντρου και παραγγέλνει σπιτική λεμονάδα. Τα πέντε χρόνια που έχει περάσει στη χώρα μας της δίνουν τον αέρα και τη σιγουριά ενός ανθρώπου που κινείται άνετα στον περίγυρό της, γνωρίζοντας τα καλά και τα άσχημα της αθηναϊκής καθημερινότητας. Ο πατέρας της είναι από την Αγγλία και η μητέρα της Αμερικανίδα που ζει για πολλά χρόνια στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η καταγωγή της είναι από την περιοχή του Cotswolds, στα δυτικά της Οξφόρδης. Η ίδια της έζησε πολλά χρόνια στο Λονδίνο αλλά συνομιλώντας μαζί της, καταλαβαίνεις το ανήσυχο πνεύμα της και την ανάγκη της να ταξιδέψει και να γνωρίσει νέο κόσμο και κουλτούρες.

«Πανεπιστήμιο πήγα στη Φιλαδέλφεια και εργάστηκα στη Νέα Υόρκη, ενώ το master μου έχει να κάνει με την κατάσταση στη Μέση Ανατολή. Είναι μια περιοχή που με ενδιαφέρει πολύ, στη συνέχεια μάλιστα έζησα και στο Άμπου Ντάμπι για δύο χρόνια, δουλεύοντας σε ένα κρατικό επενδυτικό ταμείο. Και στη συνέχεια στη Βηρυτό. Αλλά είχα λείψει αρκετά χρόνια από το σπίτι και την οικογένειά μου, οπότε επέστρεψα στην Αγγλία. Για ένα έτος στο Λονδίνο περνούσα όμορφα αλλά ένιωθα πως κάτι έλειπε. Ένιωθας πως υπάρχει πολύς κόσμος γύρω μου και ελάχιστη "ψυχή". Θα μου πεις πώς γίνεται να μου φαίνεται η Αθήνα διαφορετική. Όταν λοιπόν ήρθα για πρώτη φορά εδώ επίσκεψη, δεν είδα αυτό το "τσιμέντο". Ήρθα να επισκεφτώ δυο φίλους, έναν Βρετανό κι έναν Έλληνα. Ήταν χειμώνας και αυτό που είδα μου ταίριαξε πολύ. Έτσι οραματίστηκα τη ζωή μου. Οι ρυθμοί είναι συγκεκριμένοι και διαφορετικοί από ότι στο Λονδίνο και στις ΗΠΑ, υπάρχει ακόμα σεβασμός για τους φίλους, την οικογένεια, την καλή παρέα. Ήθελα νομίζω μια πιο απλή ζωή. Υπάρχουν πράγματα στην Αθήνα που μου μοιάζουν ακόμα ρομαντικά, αλλά νομίζω πως είμαι παλιομοδίτισσα. Νομίζω είναι πιο ανθρώπινα, λιγότερο "εμπορικά". Πέρασα πολύ όμορφα σε χώρες της Μέσης Ανατολής αλλά εδώ νιώθω να συνδέομαι καλύτερα με τον κόσμο. Είμαι στην Αθήνα εδώ και 5,5 χρόνια και σκοπεύω να μείνω για πάντα».

Η συζήτηση μας πάει στην ελληνική κουλτούρα και οι γνώσεις της Σίλια ξεπερνούν κατά πολύ την κατηγορία του «επιφανειακού». Μακριά από τις κλασικές αναφορές των ξένων για την αρχαία Ελλάδα, δείχνει ιδιαίτερα ενημερωμένη για τη διαμόρφωση της Αθήνας μέσα στον 20ο αιώνα και πολύ περισσότερο για την προέλευση των ανθρώπων που διαμόρφωσαν το αστικό τοπίο.

«Με ενδιαφέρει πολύ η ιστορία και η κουλτούρα της Ελλάδας, έχει ένα τεράστιο βάθος. Και υπάρχουν συνεχώς πράγματα να εξερευνήσεις. Και δεν μιλάω για την Αρχαία Ελλάδα, τα 200 χρόνια ιστορίας της χώρας είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα. Μου κάνει εντύπωση η ενοποίηση διαφορετικών περιοχών καθώς και εντελώς διαφορετικών ανθρώπων σε αυτές. Όπως εξίσου ενδιαφέρων είναι και ο Εμφύλιος Πόλεμος της Ελλάδας, ο οποίος θεωρώ πως δεν συζητιέται πολύ από τους ξένους».

Η Σίλια βρίσκεται στην Αθήνα τα τελευταία 5,5 χρόνια, δηλαδή από την πανδημία του Covid-19 κι έπειτα. Είχε στο μυαλό της εδώ και καιρό να μετακομίσει στην Ελλάδα και να χτίσει μια ζωή εδώ. Το έκανε λίγο πριν μπει σε εφαρμογή το Brexit. Εργάζεται εξ αποστάσεως σε εταιρεία Βιοτεχνολογίας ασχολούμενη με επικοινωνία, συμβουλευτική και investors relations. Παρά το γεγονός ότι θα μπορούσε να ταιριάξει στο προφίλ ενός ψηφιακού νομά, δεν αυτοπροσδιορίζεται ως τέτοια. Την ενδιαφέρει η χώρα, η ιστορία και οι άνθρωποι της. Βλέπει την διαμονή της εδώ σαν μια περιπέτεια ζωής. Κάτι αντίστοιχο με τον κοινό μας φίλο Τζόσουα Μπάρλεϊ, ο οποίος ήρθε απρόοπτα στην κουβέντα μας από τις λαογραφικές αναφορές.

«Πίστευα και πιστεύω πως οι άνθρωποι εδώ είναι "έξω καρδιά" και έχουν την αίσθηση της κοινότητας. Φυσικά όσο περισσότερο μένω εδώ, βλέπω και τις άλλες πλευρές αυτής της ιστορίας. Το κομβικό σημείο ήταν φυσικά όταν απέκτησα αυτοκίνητο... Καταλαβαίνω λοιπόν τον καθημερινό αγώνα πλέον, ήταν σαν να έφυγα από έναν Μήνα του Μέλιτος που κράτησε 2,5 χρόνια. Ήρθαν και τα νεύρα και οι αναστατώσεις κλπ, ειδικά όταν άρχισα να οδηγώ. Στην αρχή έμεινα στο Παγκράτι και μόλις μετακόμισα στην Κηφισιά με τον σύντροφό μου. Το Παγκράτι έχει την αίσθηση της γειτονιάς και κάναμε εύκολα παρέα με τις γιαγιάδες από τις διπλανές πολυκατοικίες. Οι άνθρωποι αυτοί έδωσαν χρώμα στη ζωή μου. Με τα χρόνια λοιπόν προσαρμόστηκα στην αθηναϊκή καθημερινότητα και δεν βλέπω τόσο ρομαντικά όσο στην αρχή. Μου αρέσει να νιώθω πως ανήκω κάπου και δεν είμαι στην "απ΄έξω". Μαζί με τα μειονεκτήματα φυσικά, την ελληνική γραφειοκρατία κλπ. Η Κηφισιά είναι μακριά και στην αρχή ήμουν διστακτική. Μετακόμισα πρόσφατα και η μεγαλύτερη αλλαγή ήταν το να οδηγώ δυο τρεις φορές την εβδομάδα. Αλλά είναι κοντά μας το βουνό και η αντίστοιχη ατμόσφαιρα. Ο κόσμος είναι φυσικά διαφορετικός. Γενικότερα υπάρχει μια αντίστοιχη γοητεία με το κέντρο. Ήμουν τυχερή καθώς έμενα πίσω από το Καλλιμάρμαρο και έκανα πολύ όμορφες βόλτες κάθε πρωί».

Πώς είναι άραγε να μετακομίζεις σε ένα άγνωστο μέρος εν μέσω της πανδημίας του κορωνοϊού; Σε αντίθεση με τον περισσότερο κόσμο και την τραγικότητα πολλών καταστάσεων της εποχής, η Σίλια θυμάται τις ημέρες με νοσταλγία. Οι βόλτες στους σχεδόν άδειους δρόμους, η εξερεύνηση του κέντρου της Αθήνας, της Πλάκας και των άλλων περιοχών. Φυσικά, η ζωή στο Παγκράτι όπου μετακόμισε ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία, καθώς όταν η ζωή επανήλθε στους κανονικούς της ρυθμούς, η Σίλια έζησε μια Αθήνα που δεν ήξερε μέχρι τότε. Ήταν η ιδανική στιγμή για να αποκτήσει και τα καινούργια της χόμπι. Ανάμεσα σε αυτό ήταν και η σύλληψη και υλοποίηση του «Salon Athina» project, μιας ξεχωριστής προσπάθειας, ιδανική για όποιον ξένο θέλει να γνωρίσει καλύτερα την κουλτούρα της χώρας.

«Όταν τελείωσε η πανδημία και είδα τη ζωή στη γειτονιά και ειδικά στο Παγκράτι, ήταν μια ολοκαίνουργια σχεδόν σοκαριστική εμπειρία. Ένας λόγος που πολύς κόσμος έρχεται να ζήσει στην Ελλάδα είναι ίσως ο παραδοσιακός τρόπος ζωής και όχι τα μοντέρνα καφέ απαραίτητα. Δηλαδή αυτά που δεν έχουμε στις πατρίδες μας. Όλα αυτά τα μοντέρνα μέρη δίνουν ενέργεια και ζωή στις γειτονιές και δεν μπορούμε να μένουμε προσκολλημένοι σε αυτό που είχαμε ίσως στο μυαλό μας αρχικά, ερχόμενοι στη χώρα. Φυσικά γνώρισα πολλούς νέους φίλους, ειδικά μέσα από την ενασχόλησή μου με τους ελληνικούς χορούς. Μου αρέσουν πολύ οι χοροί από τη Μακεδονία και ειδικά το Ράικο, ένας πολύ διασκεδαστικός και ζωντανός χορός. Μια από τις πιο έντονες αναμνήσεις μου είναι όταν επισκέφτηκα το Ζαγόρι και πήγα σε ένα τοπικό πανηγύρι. Ήμουν η μόνη ξένη και πήγα κατευθείαν στο κέντρο και χόρεψα, καθώς αναγνώριζα τους ρυθμούς. Μου άρεσαν πολύ και τα Τζουμέρκα, όπου παρεμπιπτόντως έφαγα την πιο νόστιμη σπανακόπιτα.

Έχω διαμορφώσει μια όμορφη καθημερινότητα στην Ελλάδα και στην Αθήνα. Βγαίνω για ποτό, για δείπνο, μου αρέσει πολύ να πηγαίνω και σε συναυλίες. Έχω και τα μέρη που μου αρέσει να επισκέπτομαι συχνά, όπως ο πολυχώρος Zp87 στα Εξάρχεια. Είναι λίγο underground αλλά φέρνουν εξαιρετικούς καλλιτέχνες. Μου αρέσει γενικά να ανακαλύπτω μέρη, ενώ αγαπώ πολύ τα Πετράλωνα! Με ενδιαφέρει πολύ το πώς διαμορφώθηκε η Αθήνα όλα αυτά τα χρόνια, ειδικά από την εποχή των προσφύγων στη δεκαετία του 1920, περιοχές όπως η Νέα Σμύρνη κλπ. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η μοντέρνα ιστορία της χώρας, ωστόσο δεν είναι εύκολα προσβάσιμη και πρέπει να ξέρεις που να ψάξεις. Πολλά μουσεία και σύλλογοι κάνουν αξιόλογη δουλειά αλλά για έναν ξένο δεν είναι πάντα εύκολο. Έτσι λοιπόν απέκτησα την ιδέα για ένα project με το όνομα "Salon Athina". Διοργανώνουμε βραδιές όπου υποδεχόμαστε ανθρώπους που θέλουν να μάθουν για ένα συγκεκριμένο θέμα, για το οποίο έχουμε φωνάξει κάποιον ειδικό να μιλήσει. Θέματα ιστορίας, κουλτούρας κλπ. Κάναμε το πρώτο μας event τον Μάιο με μία Μουσειολόγο, ειδική στο θέμα της Μικράς Ασίας. Με εξαιρετικές πληροφορίες για την περιοχή και τον κόσμο που προήλθε από εκεί. Το πρότζεκτ είναι σε αρχικό στάδιο αλλά ευελπιστούμε για τα καλύτερα. Στο Λονδίνο υπάρχουν πολλές ελεύθερες διαλέξεις για διάφορα θέματα, κάτι που δεν το βλέπω ιδιαίτερα στην Αθήνα και πιστεύω πως υπάρχει ένα μεγάλο χάσμα σχετικά. Οπότε είπα πως αφού δεν βρίσκω διαλέξεις, θα προσπαθήσω να τις δημιουργήσω».

Για κάθε άνθρωπο που μετακομίζει σε μια άλλη χώρα υπάρχει ένας άτυπος εσωτερικός αγώνας, για το πόσα από τα χαρακτηριστικά της κουλτούρας του θα κρατήσει και πόσα καινούργια θα υιοθετήσει. Από τη μία κάθε νέο ερέθισμα μοιάζει ιδανικό ως καινούργιο και ανεξερεύνητο, από την άλλη πολλές φορές η νοσταλγία σε ωθεί να δημιουργήσεις ένα πιο οικείο ενδιαίτημα, τουλάχιστον για τις μικρές χαρές της καθημερινότητάς του. Για τη Σίλια που ήταν πάντοτε λίγο πολύ ένας πολίτης του κόσμου, οι απαντήσεις δίνονται εύκολα.

Η στήλη «Γράμμα από την Αθήνα» αφορά την καθημερινότητα ανθρώπων που μετέφεραν την κουλτούρα και τα βιώματά τους στην πόλη μας, καταλήγοντας να την αποκαλούν «σπίτι» τους. Στείλτε μας mail αν πιστεύετε πως και το δικό σας αθηναϊκό γράμμα αξίζει να διαβαστεί. Σας ευχαριστούμε!