Η Αθήνα δεν κοιμήθηκε – και απόλαυσε την 24ωρη λειτουργία των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς

Η Αθήνα το βράδυ του Σαββάτου δεν ήταν όπως την ξέρουμε. Στις 2:15 το πρωί, στον σταθμό Πανεπιστήμιο, νεαροί με σακίδια, παρέες με σουβλάκια στο χέρι και τουρίστες που απολάμβαναν τη βραδινή τους βόλτα, περίμεναν το μετρό. Και το πιο παράξενο; Ήξεραν ότι θα περάσει.

Η δοκιμαστική 24ωρη λειτουργία των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς έγινε με απόφαση του Αναπληρωτή Υπουργού Μεταφορών Κωνσταντίνου Κυρανάκη. Μια ιδέα που ως τώρα υπήρχε μόνο ως φράση σε ερωτηματολόγια και αιτήματα σε forums, τέθηκε σε εφαρμογή για πρώτη φορά το βράδυ του Σαββάτου 5 Ιουλίου.

Το σκεπτικό ήταν απλό: να δούμε τι πραγματικά συμβαίνει στην Αθήνα μετά τα μεσάνυχτα όταν της δώσεις εναλλακτική. Όχι για λόγους εντυπώσεων. Αλλά για λόγους ασφάλειας, προσβασιμότητας και ουσιαστικής εξυπηρέτησης. Κυρίως όμως για να δούμε αν η πόλη μπορεί να λειτουργήσει, έστω πιλοτικά, όπως πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Νέα πρόσωπα, παλιά ανάγκη

Το πρώτο πράγμα που παρατηρούσες ήταν ο κόσμος. Όχι μόνο η ποσότητα — πάνω από 30.000 επιβάτες χρησιμοποίησαν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς μέσα στη νύχτα — αλλά η ποικιλομορφία. Νέοι που έβγαιναν, νέοι που γύριζαν. Ζευγάρια, μοναχικοί τύποι με ακουστικά, σερβιτόροι που τελείωσαν βάρδια, καθαρίστριες που ξεκινούσαν. Παρέες που συζητούσαν αν προλαβαίνουν και άλλο ένα ποτό.

Η Αθήνα, στην πιο ανεπίσημη εκδοχή της, πήρε σχήμα στις αποβάθρες και στα καθίσματα των λεωφορείων. Η νύχτα της απέκτησε ρυθμό, με τις στάσεις να γίνονται σημείο συνάντησης και όχι αναμονής. Για πολλούς, ήταν η πρώτη φορά που μπορούσαν να μετακινηθούν μέσα στη νύχτα χωρίς να ψάχνουν για ταξί, να πληρώνουν υπερτιμημένες διαδρομές ή να περιμένουν τον ξάδερφο να ξενυχτήσει μαζί τους.

Εκείνοι που δεν φάνηκαν – και κράτησαν τα πάντα όρθια

Όση ώρα η Αθήνα κινούνταν, κάποιος την κινούσε. Στο μετρό, στο τραμ, στα λεωφορεία. Οδηγοί, σταθμάρχες, επιθεωρητές, τεχνικοί, ελεγκτές, τηλεφωνητές στο control room. Ήταν δεκάδες, αόρατοι στο μάτι του επιβάτη, αλλά καθοριστικοί για να κυλήσει η βραδιά όπως κύλησε: με ασφάλεια, συνέπεια, κανονικότητα.

Το Κέντρο Ελέγχου του Τραμ στον Νέο Κόσμο ήταν ένα από τα σημεία που κρατούσαν τον παλμό της νύχτας. Εκεί βρέθηκε και ο Κυρανάκης. Όχι για επίσημες δηλώσεις ή πλάνα, αλλά για να απευθυνθεί απευθείας στους ανθρώπους που ήταν στη βάρδια — με μια λιτή ομιλία από την ενδοεπικοινωνία, ευχαριστώντας τους για την προσπάθεια και υπογραμμίζοντας ότι «την ώρα που η πόλη διασκεδάζει, εσείς βάζετε πλάτη για να μειωθούν τα τροχαία».

Και ήταν αυτό ακριβώς: μια πρωτοβουλία με κοινωνική στόχευση, σε μια πόλη που πληρώνει πολύ ακριβά την αδράνεια. Τα τροχαία σε ώρες μετά τα μεσάνυχτα, ιδίως τα ξημερώματα του Σαββάτου, είναι η πιο θανατηφόρα στατιστική για τους νέους.

Μια Αθήνα που έδειξε πως μπορεί

Η βραδινή Αθήνα που ξεδιπλώθηκε δεν ήταν πειραματικό εργαστήριο. Ήταν πραγματική πόλη. Με τις αντιφάσεις της, με τη δική της ενέργεια. Δεν έμοιαζε με κάτι επιβεβλημένο «από πάνω», αλλά περισσότερο σαν κάτι που απελευθερώθηκε. Σαν μια καθημερινότητα που περίμενε καιρό να πάρει λίγο παραπάνω χρόνο ζωής.

Στην Ομόνοια, το μετρό ήταν γεμάτο αλλά ήρεμο. Στο Κουκάκι, λεωφορεία περνούσαν με αξιοσημείωτη ακρίβεια. Στο Φάληρο, νεαροί συζητούσαν αν «θα το ξανακάνουν και το επόμενο Σάββατο». Πολλοί ήταν εκεί απλώς επειδή ήθελαν να δουν πώς είναι. Και τους άρεσε.

Δεν ήταν όλα τέλεια — ούτε επρόκειτο να είναι. Καθυστερήσεις, λάθη, ανάγκες που πρέπει να βελτιωθούν. Αλλά κανείς δεν περίμενε τελειότητα. Περίμεναν απλώς να γίνει. Και έγινε.

Και τώρα; Τώρα είναι η ώρα να δούμε αν μπορεί να καθιερωθεί. Η πρόθεση είναι να εφαρμοστεί κάθε Σάββατο από τον Σεπτέμβριο. Με πιο έτοιμο προσωπικό, με βελτιωμένα δρομολόγια, με καλύτερη ροή πληροφόρησης. Αλλά κυρίως με ένα μήνυμα που να λέει: η πόλη δεν σταματά όταν πέσει ο ήλιος. Ούτε και οι ανάγκες των ανθρώπων της.