Τα μπαρ της Αθήνας που μας βγάζουν στον δρόμο

Μπίρα και κοκτέιλ σε πλαστικό. Ποτήρια και μπουκάλια κρασί ισορροπούν πάνω σε μηχανάκια. Πλήθος κόσμου προκαλεί τα αγοραφοβικά ένστικτα ανυποψίαστων περαστικών, βάζει δύσκολα στους περίοικους, αλλά προσφέρει και ζωντάνια σε δρόμους της πόλης που πριν από μια δεκαετία πάλευαν με την κρίση. Μαγαζιά που δεν ήταν πλασμένα για τον δρόμο, αλλά ο κόσμος τους τα μετατρέπει σε street μπαρ, κι αυθεντικά street μπαρ που διεκδικούν μια θέση στη νέα τάση. Είναι πλέον σίγουρο, η Αθήνα δεν είναι απλώς μια πόλη γεμάτη fine μπαρ, αλλά μπαρ που γεμίζουν με κόσμο τους δρόμους.

Τα street μπαρ της Αθήνας

Η σύνδεση της Ασκληπιού με τον τίτλο «Τα μπαρ που μας βγάζουν στον δρόμο» είναι αυτόματη, αν όχι παβλοφική, αφού αυτός ο ανηφορικός άξονας του κέντρου –διαχρονικό σύνορο μεταξύ Εξαρχείων και Κολωνακίου– ανά τις δεκαετίες απέκτησε νέα ζωή. Με μια ποικιλία από μπαρ πλήρως αντιπροσωπευτική γι’ αυτό το κεντρικό σταυροδρόμι φυλών, η Ασκληπιού έχει μετατραπεί τα τελευταία χρόνια σε μια μικρή Μέκκα της νυχτερινής, μπαρόβιας ζωής της Αθήνας. Από τα παραδοσιακά στέκια της αγέραστης νεολαίας των Εξαρχείων, όπως το Nabokov, στις εκλεκτικές μπάρες που τόλμησαν να φέρουν μια πραγματικά εναλλακτική μουσική πρόταση, κι ας μην μπορείς να την ακούσεις στ’ αλήθεια μετά τα μεσάνυχτα λόγω της λαοθάλασσας (ναι για το Σανταρόζα μιλάμε), η Ασκληπιού έδωσε τα πρώτα δείγματα της θεαματικής αλλαγής της πριν από την πανδημία, όταν ολόκληρη η πόλη ξυπνούσε κάπως από την οικονομική κρίση.

Πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό έπαιξε και η μικρή αλλά θαυματουργή Φάλαινα, με ένα από τα καλύτερα daiquiri της Αθήνας, μουσικό coolness και μια χαριτωμένη ροζ φάλαινα από νέον ν’ αρκούν για να μετατρέψουν το μπαρ σε προορισμό και στέκι. Η επιτυχία της Φάλαινας μετριέται με τις ορδές του κόσμου που διεκδικεί ένα τραπεζάκι ή μια θέση στα όρθια. Το Σαββατοκύριακο η λαοθάλασσα ξεχύνεται κατά μήκος του δρόμου και πυκνώνει κάπου προς τα σκαλιά της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου, απέναντι από τη γωνία της Στέπας, που επίσης εξαργυρώνει, με καλό ποτό και χαλαρό αλλά προσεγμένο περιβάλλον, την επιτυχία της νέας εποχής της Ασκληπιού.

Αν τώρα κατηφορίσει κανείς προς το επόμενο σύνορο της Ιπποκράτους και περάσει τον κόσμο που πλημμυρίζει τον πεζόδρομο της Βαλτετσίου, ψάχνοντας τραπεζάκι στα πρώτα διδάξαντα στην περιοχή wine bars, τη Σουσουράδα και το Warehouse, ή έστω στο πιο καλτ στέκι του Luxus, θα πέσει πάνω στο απόλυτο street hub του κέντρου. Το Lulu Athens, στη γωνία της Ιπποκράτους με τη Βαλτετσίου, είναι ένας χώρος που θα ταίριαζε τέλεια σε 3d wave coffee bar (είναι κι από αυτό, κατά μία έννοια), αλλά βάζει δύσκολα στο concept του χαλαρού urban υπαίθριου club στο οποίο κατέληξε το μέρος, με όχημα τη μουσική του πρόταση. Ένα από τα πρώτα μέρη που σπίναραν βινύλια πριν τα πικ απ μπούνε σε κουζίνες και γαστροταβέρνες, με μερικούς από τους καλύτερους DJs της πόλης να μεταμορφώνουν αυτή τη γωνία του κέντρου σε street στέκι για ποτό στο χέρι.

Κατηφορίζοντας από τα Εξάρχεια προς το ιστορικό κέντρο, οι δρόμοι και τα μαγαζιά τους συνεχίζουν να προσφέρουν εναλλακτικές αναγνώσεις στο παραδοσιακό «πάω για ένα ποτό» ή «πάω για ένα κρασί». Ιδίως στην κατηγορία κρασί, υπάρχουν μέρη που έγιναν instant wine στέκια, όπως το Wine is Fine στη Βύσσης ή το new entry Φελλός, στη γωνία Βασιλικής με Κολοκοτρώνη, και προσκαλούν τους θαμώνες τους σε pit stops για ένα ποτήρι κρασί, πάντα σε ένα χαλαρό, street πλαίσιο, κι ας σερβίρουν κρασιά που θα μπορούσες να βρεις σε μερικά από τα καλύτερα εστιατόρια.

Επιστρέφοντας στην κατηγορία μπαρ, το case study The Bar In Front of the Bar στην οδό Πετράκη, πίσω από την Ερμού, έχει γίνει, μέσα στα λίγα χρόνια λειτουργίας του, ένα μέρος-πόλος έλξης για τους τουρίστες, με το αυθεντικό streetside concept, ενώ, λόγω της υψηλής ποιότητας των κοκτέιλ του, κατατάσσεται συχνά πυκνά στις λίστες με τα καλύτερα discoveries. 

Η Αθήνα όμως δεν είναι μόνο το κέντρο της. Κάποιος έφτιαξε στη γη το Παγκράτι και το κέντρο απέκτησε νέα σύνορα και σημεία λαϊκού προσκυνήματος. Το παραδοσιακό hotspot του Chelsea Bar, στην Αρχιμήδους, έχει αποκτήσει ανταγωνισμό ως προς τον κόσμο που είναι απόλυτα εντάξει με το να μη βρει τραπέζι στο αγαπημένο του μπαρ και να κλείσει τους δρόμους για χάρη του. Κι η φετινή χρονιά έχει αδιαφιλονίκητο νικητή, ακούει στο όνομα Profitis. To πλήθος που συγκεντρώνει αυτή η σχεδόν συνοικιακή spritzeria, κάπως καμουφλαρισμένη στην Πλατεία Προφήτη Ηλία στο Παγκράτι, έχει καταρρίψει όλα τα ρεκόρ, κι όλα αυτό χωρίς καν μουσική, μόνο με απεριτίβο και ωραίες παρέες. Για τους λάτρεις του πιο ήσυχου street cocktail, λίγο παρακάτω και παραδίπλα το The Shakers στην Πλατεία Βαρνάβα, με αυθεντικό street style και άψογα cocktails, ενσαρκώνει με τον πιο ακριβή ίσως τρόπο –μετά το θρυλικό Alcohol στην Αγία Παρασκευή, που μεγάλωσε γενιές και γενιές Μillennials στην πάνω πλατεία– το όραμα και την ιδέα του street bar.

Την αθάνατη μπίρα στο χέρι, όσο ξεμακραίνεις από το δύσκολο παζλ του αθηναϊκού κέντρου, μπορείς να τη βρεις σε μέρη που κοσμούν τις γειτονιές τους με τις ειλικρινείς προτάσεις τους. Το Paragon στην Ηλιούπολη, για παράδειγμα, που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις urban ζυθοποιίες-μπιραρίες του Λονδίνου και του Βερολίνου. Ή το αγαπημένο Beans and Hops στα Πατήσια.

Η Αθήνα, μέσα στις αιώνιες αντιθέσεις της, τα νέα οξύμωρα ήθη της μέρας και της νύχτας της και τις σοβαρές συζητήσεις που μπορούν και πρέπει να ανοίξουν γύρω από τη new age εκμετάλλευση των κλάδων της εστίασης, βγάζει και πάλι τον κόσμο της στους δρόμους, στο κυνήγι μιας καλής βραδιάς. Κι αυτό, όλο και κάποιο ποτήρι μπορεί να μισογεμίσει.