Life in Athens

Cine Δεξαμενή: Η ιστορία του αγαπημένου σινεμά της Αθήνας

Ένα θερινό σινεμά με ρίζες στην ιστορία και βλέμμα στο καλοκαίρι της πόλης

Χαρά Αλεξανδροπούλου
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Ο θερινός κινηματογράφος της Δεξαμενής συνεχίζει να γράφει τη δική του ανεξίτηλη ιστορία

Μόλις πέσει ο ήλιος στην Αθήνα, ένα φως ανάβει κάτω από τα δέντρα της Πλατείας Δεξαμενής. Το Cine Δεξαμενή, ακριβώς πάνω στην πλατεία γίνεται για λίγες ώρες το πιο ατμοσφαιρικό μπαλκόνι της Αθήνας. Ένας θερινός κινηματογράφος με ιστορία και χαρακτήρα, που εδώ και δεκαετίες δεν προβάλλει απλώς ταινίες αλλά διατηρεί μια σχέση με τον χρόνο, το περιβάλλον και τους ανθρώπους που τον αγαπούν.

Το Cine Δεξαμενή κουβαλά τη δική του ιστορία

Σε αυτό ακριβώς το μέρος απλώνεται η αρχαία Αδριάνειος Δεξαμενή, το μεγάλο υδραγωγείο που έφερε νερό στην Αθήνα από τον 2ο αιώνα μ.Χ., όταν ο αυτοκράτορας Αδριανός αποφάσισε να την προικίσει με ένα από τα πιο φιλόδοξα έργα υποδομής της εποχής. Η λειτουργία της συνεχίστηκε αδιάκοπα μέχρι την Τουρκοκρατία, όταν το έργο εγκαταλείφθηκε και τα σαθρά τοιχώματα κατέρρευσαν. Οι Αθηναίοι αναγκάστηκαν τότε να στραφούν στα πηγάδια, επινοώντας άλλους τρόπους για να εξασφαλίσουν το πιο απαραίτητο αγαθό.

Μετά την απελευθέρωση, το 1840, το δίκτυο επαναλειτουργεί και στο πλευρό της αρχαίας δεξαμενής προστίθεται μία νέα για τις ανάγκες της αναπτυσσόμενης πόλης. Γύρω από την πλατεία, στις αρχές του 20ού αιώνα, άνθρωποι της υπαίθρου - βοσκοί, γαλατάδες - έφερναν την καθημερινότητά τους στην πόλη, χαρίζοντας στην περιοχή το προσωνύμιο «Κατσικάδικα». Μια Αθήνα αγροτική, προπολεμική κι ακόμα αθώα.

Το καφενείο της Δεξαμενής έγινε σύντομα τόπος συνάντησης ποιητών και στοχαστών. Ο Σουρής, ο Παπαδιαμάντης, ο Βάρναλης, ο Καζαντζάκης, και αργότερα ο Ελύτης, είχαν όλοι τους περάσει από εδώ. Ο φακός του Παύλου Νιρβάνα αποτύπωσε σε αυτό το σημείο τις μοναδικές γνωστές φωτογραφίες του Παπαδιαμάντη, καθισμένου σε μια καρέκλα του καφενείου. Στην ίδια πλατεία, χρόνια μετά, στήθηκε και ο αδριάντας του Ελύτη, σαν σιωπηλό "ευχαριστώ" της πόλης στους καλλιτεχνικούς δημιουργούς της.

Το 1991, η ταράτσα της Δεξαμενής μεταμορφώνεται. Το Πολιτιστικό Κέντρο Εργαζομένων της ΕΥΔΑΠ δημιουργεί έναν θερινό κινηματογράφο. Ένα ήσυχο αστικό πείραμα σε εποχή που το θερινό σινεμά έμοιαζε περισσότερο με ανάμνηση. Κι όμως, το Cine Δεξαμενή ρίζωσε κι έγινε ένα από τα πιο αγαπημένα θερινά σινεμά του κέντρου της Αθήνας. Δεν χρειάστηκε πολλά: λίγα καθίσματα, ένα καθαρό πανί, βασιλικό και γιασεμί για να φτιάχνουν την ατμόσφαιρα και την αγάπη την οποία δέχεται απλόχερα.

Σήμερα, με σύγχρονα ψηφιακά μηχανήματα, το Cine Δεξαμενή παραμένει σημείο αναφοράς για όλους τους σινεφίλ. Είτε πρόκειται για εμπορικά blockbusters είτε για αφιερώματα στον ευρωπαϊκό κινηματογράφο, η επιλογή ταινιών γίνεται με αγάπη για το σινεμά. Και γύρω του, το κλασικό κυλικείο, τα φυτά που το περικυκλώνουν, η θέα της πόλης στην πιο όμορφη ώρα της.

Η Δεξαμενή, μέσα από τους αιώνες, δεν έχει χάσει τον λόγο ύπαρξής της: να συγκεντρώνει, να φιλοξενεί, να μοιράζεται. Από το νερό της αρχαίας πόλης, στη σκέψη των ποιητών και στις εικόνες του θερινού σινεμά, το Cine Δεξαμενή παραμένει ένα από τα πιο αγαπημένα μέρη στο κέντρο της Αθήνας και κρατά τον αστικό ρομαντισμό του καλοκαιριού ζωντανό.