Αφού σας καλέσω να προσέξετε τη φωτογραφία της στήλης, αναπαράγω δίχως πρόλογο αποσπάσματα από το μέιλ του αναγνώστη μου κ. Αντρέα Μακρίδη, που τώρα ήρθε η ώρα του να δημοσιευτεί.
«Ο πατέρας μου, 87 ετών σήμερα, εργάστηκε για 20 μήνες (1950-52) ως διοικητικός υπάλληλος στο Σανατόριο της Πάρνηθας. Στον ελεύθερό του χρόνο, κατέβαινε σε μια στροφή του δρόμου που οδηγούσε στο Σανατόριο, όπου σκάλισε στο βράχο με ματρακά και καλέμι τη μορφή ενός τσέλιγκα.
Ο τσέλιγκας παρερμηνεύτηκε από τον κόσμο ως τσολιάς, και έτσι η στροφή έμεινε γνωστή στους ντόπιους ως "η στροφή του τσολιά"... Αναφορά στο σκάλισμα του πατέρα μου υπάρχει στο βιβλίο ‘Παλιά μοναστήρια της Πάρνηθας’ καθώς και σε παλιούς χάρτες της βουνού. … Ο πατέρας μου θυμάται επίσης ότι είχε δώσει συνέντευξη στην εφημερίδα "Ακρόπολις" περίπου στο 1955, ενώ ο "τσολιάς" εμφανίζεται και σε μια σκηνή ταινίας του παλιού ελληνικού κινηματογράφου (όχι από τις γνωστές - χιλιοπαιγμένες στην τηλεόραση).
Αυτές τις μέρες προσπαθώ να φτιάξω μια απλή ιστοσελίδα (ως φόρο τιμής στον πατέρα μου) με πληροφορίες για τον τσέλιγκα - τσολιά. Ρωτάω αν μπορεί να βρεθεί το φύλλο της εφημερίδας ή η ταινία ή οποιαδήποτε άλλη αναφορά».
Ο κ. Μακρίδης μού είπε επίσης, τηλεφωνικά, ότι αρχική έμπνευση του πατέρα του είχαν σταθεί τα γλυπτά που έφτιαχνε από το χειμωνιάτικο πάγο, πάλι στην Πάρνηθα, αλλά εκείνα λιώνανε. Έφτιαξε λοιπόν το χαρακτικό, που ολοκληρώθηκε Χριστούγεννα του 1952. Επομένως μιλάμε για ένα πρόσκαιρο τοπωνύμιο, καλλιτεχνικής προέλευσης και γιορτινής ολοκλήρωσης, στο ομορφότερο βουνό της Αττικής- και τώρα ψάχνουμε τις σχετικές αναφορές. Πάσα προσφορά δεκτή, αγαπητές αναγνώστες και αναγνώστριες.
Η Vassiliki γιορτάζει μαζί μας
Μια ιδέα για γιορταστική έξοδο είναι η συναυλία της Βασιλικής Καρακώστα, την Πέμπτη 18 του μήνα, στο σεσημασμένο (με την καλή έννοια) «Half Note». Εκείνη τη νύχτα, η αξιόλογη νεαρή τραγουδίστρια «συναντάει τους μουσικούς του δρόμου»- και μάλιστα Σενεγαλέζους, που τους βρήκε στ΄ αλήθεια στους δρόμους της Αθήνας να παίζουν τα κρουστά τους και τώρα θα συνυπάρξουν με τους μόνιμους συνεργάτες της. Μ΄ αυτή τη μουσική συνοδεία, θα εκτελέσουν ποικίλα άσματα, από ελληνικά δημοτικά μέχρι αφρικάνικα παραδοσιακά κι από ηλεκτρονικά μέχρι έντεχνα. Προσωπικά, πρωτάκουσα τη Vassiliki στην «Αστροπαλιά» του Πορτοκάλογλου και την ξεχώρισα. Θα σας δω στη συναυλία. «Half Note». Τριβωνιανού 17, Αθήνα, κοντά στο Πρώτο Νεκροταφείο, http://www.halfnote.gr/, τηλ. 210 9213 310. Ώρα έναρξης 9.30 μ.μ., εισιτήριο 10 ευρώ (μπαρ), 15 ευρώ (Β΄ ζώνη), 20 ευρώ (Α΄ ζώνη).
Ο Τσόρτσιλ στη χριστουγεννιάτικη Αθήνα
Δυο επιστημονικά συνέδρια, ένα άρτιο αφιέρωμα της «Καθημερινής» την προηγούμενη Κυριακή και μια σημαντική ιστορική μελέτη, η πρώτη για το θέμα (του Μενέλαου Χαραλαμπίδη, από τον οποίο πήρα τη σχετική συνέντευξη που θα τη διαβάσετε σε επόμενο φύλλο), ήρθαν να υπενθυμίσουν ότι 70 χρόνια πριν η πόλη μας ήταν πεδίο μάχης. Ναι, στη «Μάχη της Αθήνας» αναφέρομαι, στα «Δεκεμβριανά» του 1944, που ξέσπασαν σε λιγότερο από δυο μήνες μετά την αποχώρηση των ναζί κατακτητών από την Αθήνα. Στις μάχες συγκρούστηκαν από τη μια ο ΕΛΑΣ του ΕΑΜ κι από την άλλη ελάχιστα στρατεύματα της κυβέρνησης Παπανδρέου και βρετανικές δυνάμεις. Ολόκληρος Τσόρτσιλ είχε έρθει τότε, ανήμερα στις 25 Δεκεμβρίου, στην Αθήνα- δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα. Πέρα από τις ανθρώπινες απώλειες, η πόλη μας υπέστη τότε μεγάλες καταστροφές. Ενδεικτικά, τότε καταστράφηκε το θέατρο «Αλάμπρα» (Πατησίων και Χαλκοκονδύλη) και το λαμπρό «Βαρβάκειον Λύκειον» (οδός Αθηνάς, στη θέση του σήμερα η ομώνυμη αγορά οπωρολαχανικών). Και ποιος θυμάται ότι στη θέση του σημερινού Μουσείου της Ακρόπολης στεκόταν το ηρωικό «Σύνταγμα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη», ποιος θυμάται την εξίσου ηρωική πολυκατοικία της οδού Διδότου 47; Πόσοι προσέχουνε τα «Σπίτια με τις τρύπες», ακριβώς από τις τοτινές μάχες, για τα οποία γράφει ο Βασίλης Βασιλικός; Σαν από ένστικτο, οι Αθηναίοι –και καλά κάνουνε- απωθούνε τις πολεμικές αναμνήσεις και προτιμάνε να ζουν στο σήμερα.
