Life in Athens

Athens Tales: Come to Greece gia na ti Vreis

Φωτογραφίζοντας και σχολιάζοντας την τέχνη που συναντάμε στους τοίχους της πόλης

Φοίβος Σακαλής
4’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Athens Tales: Μια στήλη - ημερολόγιο για τα γκράφιτι και τα στένσιλ στους τοίχους της Αθήνας. Εγγραφή 2: «Come to Greece gia na ti Vreis».

Θησαυρός η γωνία Ζωοδόχου Πηγής και Κομνηνών. Come to Greece Gia na ti Vreis – Gia na zhsoume together. Παράφραση του ανεπανάληπτου τραγουδιού «Come with me Για να τη Βρεις» σε στίχους, μουσική και «εκτέλεση» του Σταμάτη Γαρδέλη για την ταινία «Έλα να γυμνωθούμε ντάρλινγκ» (εναλλακτικά «Έλα να αγαπηθούμε ντάρλινγκ») του 1984, σε σενάριο και σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη. Και ξεκινάω αντιστρόφως, με το video clip και την ταινία και όχι το ίδιο το graffiti, καθώς από ότι έχω αντιληφθεί οι λάτρεις και οι νοσταλγοί της δεκαετίας του ’80 είναι πολλοί. Τι βλέπουμε στο back ground στο βίντεο; Το λιμάνι του Πόρου όταν ακόμα δεν είχαν επισκευαστεί πολλά από τα παλιά σπίτια και δεν είχε οικοδομηθεί ολόκληρο το παράλιο μέτωπο. Θα πρέπει να παραδεχθεί κανείς ότι πιο όμορφος είναι σήμερα ο Πόρος. Τώρα, σε γκρο πλαν και κάτω από την κιθάρα που κρατά ο Γαρδέλης, βλέπουμε την μοναδική ενδυματολογική επιλογή της δεκαετίας ως προς τα μαγιό, τα επονομαζόμενα σπίντο (ναι, γενίκευση από την ομώνυμη μάρκα). Ή αυτό το τόσο μικροσκοπικό για τα σημερινά δεδομένα μαγιό αλλά που σε άφηνε να χαρείς μια σχετική ελευθερία ή τίποτα, γυμνισμός, το ’80. Αλήθεια, αγόρια, γιατί φοράτε όλοι βράκες πλέον για να κολυμπήσετε στη θάλασσα; Για να μην πω γιατί φοράτε οτιδήποτε για να κολυμπήσετε. Αντί να απελευθερωνόμαστε, γινόμαστε πιο συντηρητικοί… 

Και μετά την αναφορά (και με το μυαλό) σε θερμότερους μήνες  Στη Μέση του Χειμώνα ας πιάσουμε τη ζωγραφιά. Γκράφιτι μεγάλων διαστάσεων πάνω σε ρολό παλιού κέντρου διασκέδασης, το οποίο απεικονίζει κεφάλι φέρον αντιασφυξιογόνα μάσκα… Άμεση η αναφορά στη χρήση χημικών για καταστολή από την αστυνομία, άμεση και η δήλωση ότι τα Εξάρχεια, η Νεάπολη και η παρυφές της αποτελούν το πεδίο σύγκρουσης της διαφορετικότητας με την καθεστηκυία τάξη. Βεβαίως μην ξεχνάμε ότι έχουμε και εισαγόμενο κύμα αναρχοαυτόνομων οι οποίοι έρχονται από την Γερμανία, την Ισπανία και άλλες Ευρωπαϊκές κυρίως χώρες για να βιώσουν την εμπειρία των επεισοδίων στα Εξάρχεια, κατά περιόδους ζουν και το όνειρο της ευρωπαϊκής αριστεράς στην εξουσία…

Μήπως όμως το έργο μιλά για την τοξικότητα στις διαπροσωπικές σχέσεις; Κοινωνικές, εργασιακές, διαπροσωπικές; Αυτές που γεμίζουν με ειδήσεις φόνων, βιασμών και bullying καθημερινά τα ΜΜΕ; Η σύνδεση με το διπλανό στένσιλ όπου μια τύπισσα δηλώνει ότι «Δεν είμαι εδώ για την διασκέδασή σου» (I am not here for your entertainment), άμεση.

Ή μήπως η ζωγραφιά τελικά αναφέρεται στη βαριά βιομηχανία μας, τον τουρισμό; Την σχέση μας με τους τουρίστες; Πώς έχει επηρεάσει τον τρόπο που σκεπτόμαστε και δρούμε. Τη δεκαετία του 1950 στα νησιά λιθοβολούσαμε τουρίστριες –ιδίως αν ήταν και Γερμανίδες– που φορούσαν μπικίνι. Όμως εξελιχθήκαμε και στις δεκαετίες του ’70 και του ’80 υπήρξαμε διαβόητα καμάκια, έτοιμοι να δώσουμε και να εισπράξουμε ηδονή από μεστωμένες ή και νεότερες ξανθές βορειοευρωπαίες, ακόμα και να έλθουμε εις γάμου κοινωνίαν με τις αλλόφυλλες. Και βέβαια υπάρχει η Μύκονος, η οποία μας επέτρεψε να κουτσό-αποδεχτούμε την ομοφυλοφιλία, έστω και ως διαστροφή ταυτισμένη με τη γελοιότητα.

Σπέσιαλ αφιέρωση για σήμερα τo τραγούδι του Αντώνη Καλογιάννη Do you like the Greece, σε στίχους Μάριου Ποντίκα που κυκλοφόρησε του 1977. Για το μαύρο χρήμα από την άναρχη ανάπτυξη των room to let δεν θα πούμε πολλά σήμερα –θα βρεθεί η ευκαιρία– σίγουρα όμως βοήθησαν στην «άνθηση» της ελληνικής κοινωνίας το 1980 και 1990 όταν οι επιδοτήσεις των αγροτών από την ΕΟΚ και τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα επαρκούσαν μόνο για την απόκτηση Μπέμπας (BMW). Για τα τρέχοντα και τον κανακάρη που σπούδαζε στην Αθήνα, ο τουρισμός –χωρίς αποδείξεις και κουραφέξαλα και με προσφερόμενες υπηρεσίες πρωτόγονες– έκανε το θαύμα του.

Perfectly Imperfects (τέλεια ατελείς) όμως λέει το γκράφιτι στην πιο πάνω γωνία της Ζωοδόχου Πηγής και δίνει συγχωροχάρτι για όλα. Θα το βρείτε στο πλάι του BAYARD, ενός νέου all-day καφέ με ζεστή ατμόσφαιρα που ήρθε να προστεθεί σε αυτά που έχει να προσφέρει η γειτονιά στις παρυφές της Νεάπολης στα όρια με τα Παναθήναια, μια περιοχή η οποία με γοργούς ρυθμούς αλλάζει πρόσωπο και σίγουρα προσφέρει πολλές εγγραφές...