Ο Jack Lack, καλλιτέχνης από τη Στουτγκάρδη, μιλά στην Athens Voice για το mural «Prestigious goods» που φιλοτέχνησε στον Βύρωνα.
Με ένα βλέμμα προστατευτικό το νεαρό κορίτσι, καλυμμένο με λευκό μαντήλι, μαζεύει τα άνθη του πολύτιμου σπαθόχορτου, του γνωστού ως βάλσαμου, έχοντας επίγνωση πως κατέχει στα χέρια της κάτι πολύ σημαντικό. Περπατώντας στονΒύρωνα, επί της οδού Φλέμινγκ, αν σηκώσεις ψηλά το βλέμμα σου, θα συναντήσεις μια μεγάλη τοιχογραφία που δημιουργήθηκε με έμπνευση από τα αγριολούλουδα και τα ευεργετικά βότανα του Υμηττού και της Αττικής γης. Ο τίτλος του νέου έργου είναι «Prestigiousgoods» και δημιουργός του είναι ο JackLack, ένας Γερμανός καλλιτέχνης από τη Στουτγκάρδη που βρέθηκε τους καλοκαιρινούς μήνες στην Ελλάδα. Το έργο του δημιουργήθηκε με την υποστήριξη της ομάδας AwesomeAthensExperiences και των ανθρώπων του Δήμου Βύρωνα.
O Jack Lack, ή αλλιώς Roman de Laporte, έζησε τα τελευταία χρόνια στο Groningen της Ολλανδίας. Έμεινε στο κέντρο της Αθήνας, κάνοντας «περιστασιακά ταξίδια» στα βουνά και τους πολλούς λόφους της πόλης για να ξεφύγει από τους έντονους ρυθμούς της. Σχεδόν σε όλες τις εκδρομές του τον εξέπληξε η μυρωδιά των σπαθόχορτων του Αγίου Ιωάννη στον ζεστό αέρα. Ήταν μια τόσο έντονη και εκπληκτική μυρωδιά για εκείνον που του ξύπνησε αμέσως πολλές εικόνες. Εξερεύνησε για λίγο και την τοπική καλλιτεχνική σκηνή, πηγαίνοντας σε συναυλίες του αθηναϊκού συγκροτήματος ΑΜΚΑ που σήμερα δηλώνει φανατικός. «Το αρχικό πλάνο ήταν να απολαύσω μια διαφορετική όψη του street art, να συναντήσω μερικούς φίλους και να “μάθω” τα μονοπάτια τους. Ωστόσο, συνειδητοποίησα τις δυνατότητες της πόλης για murals και ξεκίνησα να ετοιμάζομαι για το κατάλληλο project. Άρχισα να τσεκάρω την τοπική σκηνή και να μιλάω με τοπικούς artists, οι οποίοι με έφεραν σε επαφή με την Καλλιόπη και τον Θωμά. Επικοινώνησα μαζί τους και όλα βρήκαν το δρόμο τους. Όταν τα παιδιά μου έδειξαν την τοποθεσία του mural και έχοντας δει το βουνό του Υμηττού, ήθελα να συμπεριλάβω αυτό το συναίσθημα που είχα στο έργο μου.
Το mural της οδού Φλέμινγκ 59 δείχνει ένα κορίτσι να μαζεύει τα σπαθόχορτα και ενώ έχει ήδη ένα στο χέρι της, το οποίο εκτιμά και προστατεύει, ταυτόχρονα προσπαθεί να βρει ένα ακόμα πιο ωραίο. Το συγκεκριμένο βότανο, γνωστό και ως υπέρικο, από την αρχαιότητα ήταν γνωστό για τις επουλωτικές του ιδιότητες, ενώ έχει και πολλές ακόμα φαρμακευτικές ιδιότητες. Η βιοποικιλότητα της Μεσογείου, είναι το πολύτιμο αγαθό που πρέπει να προστατεύσουμε. Κάνοντας έτσι, αυτά τα πολύτιμα λουλούδια “μεγάλης αξίας” προσπάθησα μέσω της κοπέλας να αντιμετωπίσω λίγο τον κοινωνικό αγώνα της διαρκούς προσπάθειας να γινόμαστε καλύτεροι. Για μένα το κορίτσι αποτελεί ένα κολλάζ διαφορετικών ανθρώπων, εν μέρει απεικονίζει μια φίλη στης οποίας τον καναπέ έμεινα στην Αθήνα αλλά και στιγμιότυπα ανθρώπων από μερικές φωτογραφίες που είχα τραβήξει στο παρελθόν. Eίμαι χαρούμενος και ευγνώμων για το project, ήταν κάτι που ήθελα να δημιουργήσω εδώ και αρκετό καιρό. Νιώθω ότι είναι τόσο εύκολο να πέφτεις στην παγίδα της συνεχούς αναζήτησης της τελειότητας, ενώ ξεχνάς εντελώς να εκτιμάς το παρόν» μου λέει με ενθουσιασμό.
Όσον αφορά το κομμάτι της τεχνικής, προσπαθεί πάντα να βάζει σημεία εστίασης που είναι ρεαλιστικά, ενώ αφήνει έξω άλλες περιοχές θολές χωρίς καμία λεπτομέρεια. Με τα χρώματα που χρησιμοποιεί καθώς και με τη θεματολογία και τις φόρμες του, προσπαθεί να αναδημιουργήσει την ατμόσφαιρα ενός τόπου μέσα στο έργο. Οι αποχρώσεις επιδιώκει να έχουν μια αρμονία μεταξύ τους και προσθέτει έντονες γραμμές για να φαίνεται το έργο πιο δυναμικό και να χτίζει τη γέφυρα μεταξύ των οργανικών στρογγυλών σχημάτων του μοτίβου και των σκληρών γραμμών τόσο των άκρων του τοίχου όσο και των γύρω κτιρίων.
Οι δυσκολίες της τοιχογραφίας «Μια από τις δυσκολίες που αντιμετώπισα ήταν ότι είχαμε πολλά ακρυλικά χρώματα όπου σε συνδυασμό με τα λίγα σπρέι που διέθετα και το γεγονός ότι το budget μου δεν ήταν πολύ υψηλό, έπρεπε να αυτοσχεδιάσω αρκετά για να δημιουργήσω τα κατάλληλα χρώματα. Το δεύτερο πράγμα που με “εξέπληξε” ήταν η ένταση του ήλιου της Αθήνας που έκαιγε ανελέητα την πλάτη μου κατά τις απογευματινές ώρες όσο δημιουργούσα. Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψιν τον μικρό χρόνο προετοιμασίας, ήταν ένα από τα πιο ομαλά έργα αυτό το καλοκαίρι».
Με τον Roman συζητάμε γενικότερα για τις τοιχογραφίες σήμερα. Για εκείνον ένας καμβάς δεν είναι συνδεδεμένος με τη θέση του, μπορεί να μεταφερθεί οπουδήποτε και οι άνθρωποι οφείλουν να σκεφτούν αυτός ταιριάζει στο δωμάτιο τους πριν τον πάρουν. «Στο street art είναι το αντίστροφο. Ο πίνακας θα βρίσκεται πάντα στην ίδια τοποθεσία και περιβάλλεται από τα ίδια αντικείμενα στην ίδια γειτονιά. Ως εκ τούτου, πιστεύω ότι είναι σημαντικό να συμπεριλάβουμε τον περιβάλλοντα χώρο των κτιρίων, την κατεύθυνση που θα χτυπήσει το φως του ήλιου στον τοίχο, τα χρώματα που βρίσκονται στο περιβάλλον, καθώς και την πραγματική χρήση των κτιρίων. Με αυτή την έννοια, ένας τοίχος γίνεται πολύ πιο ενδιαφέρον εάν περιλαμβάνει διαφορετικά επίπεδα όπως αυτό (που πηγαίνει εν μέρει χαμηλότερα από την οροφή) ή βρίσκεται καλά μέσα στο αστικό περιβάλλον γεμάτο γραμμές και σχήματα που μπορούν να συνεχιστούν μέσα στον “πίνακα”».
Για να καταλήξει: «Η Αθήνα για μένα είναι ιδανική για street art λόγω των πολλών επίπεδων και των τεράστιων τοίχων της ενσωματωμένων στην αστική ζούγκλα της πόλης. Έχω πολλούς φίλους εδώ που γνώρισα τα τελευταία χρόνια από ταξίδια σε όλο τον κόσμο. Όλοι τους επέστρεψαν τελικά στη γενέτειρά τους, οπότε ήθελα πολύ να δω τι προκαλεί ισχυρή επιρροή πάνω τους… για να τους σέρνει πάντα πίσω. Για μένα, λοιπόν, σήμαινε πολλά να δουλέψω και να αφήσω κάτι στην “πόλη των φίλων μου”. Δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερο μέρος για να ζωγραφίζω από αυτή την πόλη. Άλλωστε το μότο μου είναι ένα, όσο πιο ζωγραφισμένα, από όσο το δυνατόν περισσότερους καλλιτέχνες, τόσο το καλύτερο. Η Αθήνα είναι πολύ κοντά σε αυτό».
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα έργα του θα βρείτε εδώ .
8°
