Είχα πάρει την εξαίρετη οδό Σαλαμίνος από τον Κεραμεικό προς τα δυτικά φωτογραφίζοντας, μα η έκπληξη με περίμενε στο τελείωμα του δρόμου, προς την Κωνσταντινουπόλεως: ένα χαλκάδικο μακριά από τη συνήθη πιάτσα, δηλαδή τα πρώην «Γύφτικα» (Ψυρρή και Μοναστηράκι). Μπήκα μέσα και κουβέντιασα με τον ευγενή κύριο Σταμάτη Πιπίνα, έναν από τους τελευταίους χαλκιάδες (=χαλκουργούς) και καζαντζήδες (=κατασκευαστές καζανιών) της Αθήνας. Σ’ ένα χώρο με χαλκοσωλήνες της Βιοχάλκο, τόρνους, μεταλλικά καλλιτεχνήματα, φιάλες οξυγονοκόλλησης και πλήθος άλλων εργαλείων και προϊόντων της τέχνης του, ο Σταμάτης με πληροφόρησε ότι κάνει αυτή τη δουλειά από το 1984 μαζί με τον αδερφό του. «Ξεκινήσαμε από σιδηρουργοί στην Αγίων Αναργύρων, στου Ψυρρή, πήγαμε μασγαλότορνο, πήγαμε τουριστικά είδη, φωτιστικά και γύρισε τώρα η δουλειά σε χαλκουργική. Όπως πάνε τα πράγματα. Είμαστε βιοτεχνία, δουλεύουμε χοντρική και φτιάνουμε αντικείμενα από χαλκό και ορείχαλκο. Έρχονται οι έμποροι, παίρνουνε για εκκλησίες: κολυμπήθρες, μανουάλια, κολυμπηθράκια αγιασμού. Παίρνουνε και τεντζερέδες, ταψιά, σινιά, μπρακάτσια και καζάνια για ταβέρνες, εστιατόρια, ζαχαροπλαστεία και ξενοδοχεία. (Το ξέρεις πως η «Μεγάλη Βρετανία» στο Σύνταγμα, μέχρι τελευταία τουλάχιστον, είχε χάλκινα καζάνια;) Φτιάχνουμε και τσιπουροκάζανα, απλίκες, κρεμαστά πολύφωτα, διάφορα διακοσμητικά. Όλα ένα-ένα, όλα στο χέρι. Αλλά μείναμε πλέον μετρημένοι στα δάχτυλα, η δουλειά είναι πολύ δύσκολη». Τον ρωτάω για το παλιό τρίφατσο κτίριο όπου στεγάζεται, με τα χαρακτηριστικά πλακάκια του μεσοπολέμου. «Ήτανε γαλακτοπωλείο, κάτω είχε κελάρι και πάνω το σπίτι τους». Μάλιστα. Πριν τον αποχαιρετήσω, τον απαθανατίζω μπροστά στην πόρτα του (φωτογραφία) και σκέφτομαι: μερικά από τα καλύτερα πράγματα στη ζωή έρχονται απρόσμεν. Χαλκουργείο Αχιλλέως 71 & Σαλαμίνος, 210 5231.477, 210 3250.565, www.psiri.gr/pipinas
Γιατί το λένε Ελληνορώσων;
Η συνοικία Ελληνορώσων του Δήμου Αθηναίων βρίσκεται ανάμεσα στους Αμπελόκηπους και το Νέο Ψυχικό, μεταξύ των λεωφόρων Μεσογείων και Κηφισίας, εκατέρωθεν της Κατεχάκη. Ήταν παλιότερα μια πολύ φτωχική περιοχή, με τα τελευταία ξεφτίσματα των Τουρκοβουνιών, το Διαβολόρεμα, νταμάρια, έναν κλάδο του Αδριάνειου Υδραγωγείου (εξού και η σχετική οδός) κ.λπ. Έλληνες της σοβιετικής Ρωσίας, που έφυγαν ως πρόσφυγες, εγκαταστάθηκαν εδώ προπολεμικά, ονοματοδοτώντας την περιοχή. Η ρώσικη γλώσσα ακουγόταν πολύ στη γειτονιά μέχρι τη δεκαετία του ’80. Μερικά από τα δίπατα προσφυγικά σπίτια σώζονται μέχρι σήμερα, π.χ. στην οδό Πραντούνα.
Φωτοτυπείο σπέσιαλ
Λόγω της δουλειάς μου, χρειάζομαι πολλές φορές φωτοτυπίες. Ψάχνοντας και συγκρίνοντας, βρήκα ένα φωτοτυπάδικο που και υπεύθυνη δουλειά κάνει και 4 λεπτά τη σελίδα χρεώνει – επαναλαμβάνω, 4 λεπτά του €! Εκεί, πλέον, πηγαίνω κάθε βιβλίο που θέλω να το βγάλω σε σπιράλ, ή όταν χρειάζομαι μια πλαστικοποίηση, ν’ αντιγράψω έναν περίεργο χάρτη, να εκτυπώσω ένα βιβλιαράκι (βιβλιοδετημένο!), τη μοναδική φορά που χρειάστηκα αφίσες κ.λπ. Το (γυναικείο βασικά) προσωπικό είναι ευγενέστατο και πολύ εξυπηρετικό. Παπούλιας, Σόλωνος 112, 210 3811.893, 210 3805.949
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
14°
