Η Αθήνα της Βίκυς Σταυροπούλου

Σε ποιες γειτονιές της Αθήνας έχετε ζήσει;
Ζω ακόμη στη γειτονιά που μεγάλωσα, στο Περιστέρι. 

Τι σας λείπει από την Αθήνα της παιδικής σου ηλικίας;
Σαββατιάτικες βόλτες με τη γιαγιά μου κρατώντας μια μεγάλη δερμάτινη μαύρη τσάντα στην Κεντρική Αγορά, της οδού Αθηνάς.

Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνατε αν ήσασταν δήμαρχος για μια μέρα; 
Θα ξεμπάζωνα τα ποτάμια που διασχίζουν την πόλη.

Aν μπορούσατε να αλλάξετε ένα πράγμα στην Αθήνα ποιο θα ήταν αυτό;
Θα την έκανα πιο ανθρώπινη ξεκινώντας από τη βελτίωση της προσβασιμότητας στα ΑΜΕΑ και θα άλλαζα τα τσιμεντένια τερατουργήματα που κτίστηκαν μετά τη δεκαετία του 1950. 

Έχετε κατοικίδιο; 
Έχω ένα κάνε κόρσο, τη λένε Πέπα και είναι κοινωνική, σαν τη μαμά της.

Σε ποιες πόλεις του εξωτερικού έχετε ζήσει; Ένα μειονέκτημα και ένα πλεονέκτημά τους σε σχέση με την Αθήνα;
Έχω ταξιδέψει αρκετά κυρίως σε ευρωπαϊκές πόλεις. Πλεονέκτημά τους η οργάνωση και μειονέκτημα ο καιρός και το φως. 

H πρώτη ανάμνηση που σας έρχεται στο μυαλό αυτή τη στιγμή από την επιτυχία του «Είσαι το ταίρι μου».
Ένα καρπούζι.

Έχοντας ενεργή συμμετοχή στην τηλεόραση πως βλέπετε το σημερινό τοπίο; 
Μετά την απραξία των χρόνων της κρίσης ξαναγίνονται δουλειές στην ελληνική μυθοπλασία. Αυτό και μόνο είναι μεγάλη αλλαγή.

Γυρίσατε την Αθήνα ως «Τaxi Girl». Ποιο ήταν το πιο αστείο στιγμιότυπο στους δρόμους της πόλης;
Οι μούντζες που έτρωγα από τους άλλους οδηγούς όταν σταματούσα με αλάρμ να πάρω πελατάκι. Ειδικά κατά τη διάρκεια της ημέρας γιατί το βράδυ καταλάβαιναν ότι έχουμε γύρισμα από τα φώτα.

Ποιος ήταν ο πρώτος θεατρικός σας ρόλος;
Η Κριστίν στο έργο «Δεσποινίς Τζούλια» στο Θέατρο Ιλίσια. 

Πώς παρουσιάζεται η παράσταση «Mάμα Ρόζα» στο Θέατρο Αλίκη;
Είναι μια καλοφτιαγμένη κωμωδία με ωραία ομάδα συντελεστών που σε μεταφέρει σε μια άλλη εποχή, πιο όμορφη, πιο ατμοσφαιρική. Είμαι η Μάμα Ρόζα μια μάμα που επιστρατεύει εξυπνάδα και καπατσοσύνη για να σώσε το γάμο του γιου της αλλά και την υπόληψη της οικογένειας Μανιάνο. Με δικό της μότο βέβαια ότι «εγώ ποτέ δεν ανακατεύομαι στις υποθέσεις των άλλων».

Τι ακολουθεί;
Κάτι πολύ σημαντικό και ελπιδοφόρο, σχεδόν όνειρο ζωής για μένα που δεν μπορώ να ανακοινώσω ακόμη.