Η Αθήνα του Κωνσταντίνου Ασπιώτη

Γνωστοί αγαπημένοι δημιουργοί μας αποκαλύπτουν τη δική τους Αθήνα στη στήλη της ATHENS VOICE Αθήνα ID

Το πρώτο σας διαμέρισμα;
Ήταν ένα ισόγειο στη Μαρασλή στο Κολωνάκι. Γύρω στα 30 τετραγωνικά πρέπει να ήταν, ένα δωμάτιο και μία μικρή κουζίνα που χωριζόταν από την τουαλέτα με μια κουρτίνα. Το μοιραζόμουν με την φίλη μου την Άννα. 

Πού ζείτε τώρα; 
Στον Κολωνό με τον φίλο μου από το Λύκειο και συνάδελφο Λάζαρο Βαρτάνη. Σε μια ωραία ήσυχη γειτονιά κοντά στο λόφο.

Τα 3 πράγματα που σας αρέσουν περισσότερο στην πόλη;
Κάποιες πολύ ωραίες γειτονιές της κυρίως στο κέντρο. Ότι έχει πολλές επιλογές για να παρακολουθήσει κανείς την τέχνη. Ότι είναι αρκετά μεγάλη για να την ανακαλύπτεις συνέχεια, αρκετά μικρή ώστε να μπορείς να πηγαίνεις εύκολα σε διάφορα μέρη της.

Τα 3 πράγματα που αν έλειπαν θα την έκαναν λίγο ομορφότερη;
Η βρωμιά. Η αγένεια και η αποξένωση των κατοίκων της. Οι φασίστες και οι εξουσιολάγνοι.

Αγαπημένος αθηναϊκός ήχος;
Μου αρέσει ο ήχος της πόλης γενικά. Και το βράδυ όταν μακριά ακούς το ισοκράτημα κάποιας λεωφόρου.

Ποιος μουσικός δικαιούται να γράψει το σάουντρακ της Αθήνας;
Δεν έχω ιδέα, αλλά νομίζω θα έκανε εξαιρετική δουλειά ο Κραουνάκης κι ο Καραμουρατίδης. Πρόσφατα μάλιστα άκουσα και ένα πραγματικά υπέροχο τραγούδι του Θέμη με τίτλο «Αθήνα» στην παράσταση «Το έπος της Μαλάμως» της Ελένης Γκασούκα.

Τι είναι αυτό που κάνει κάποιον Αθηναίο;
Το ότι ζει την πόλη, όχι το ότι ζει στην πόλη.

Ο μεγαλύτερος αθηναϊκός φόβος σας;
Οι κλοπές στους δρόμους του κέντρου, ενώ διασκεδάζεις. 

Ένα επίθετο που χαρακτηρίζει ακριβώς τους Αθηναίους;
Βιαστικοί.

Ένα επίθετο που δεν ταιριάζει καθόλου στους Αθηναίους;
Καλοφαγάδες.

Ποιος σκηνοθέτης θα θέλατε να γυρίσει μία ταινία για την Αθήνα;
Ο Γούντι Άλεν. Και να παίζω σ’ αυτήν.

Αν η Αθήνα ήταν ένα πρόσωπο, ποιο θα ήταν αυτό;
Ο φίλος και κουμπάρος μου, φωτογράφος και φωτιστής Τάκης Λυκοτραφίτης.

Ποιο στέκι της Αθήνας χάθηκε και σας λείπει; 
Το Τζιντζερέιλ στα Εξάρχεια.

Πού θα πηγαίνατε έναν ξένο καλεσμένο σας;
Πλάκα, Αναφιώτικα, Μεταξουργείο.

Αγαπημένη αθηναϊκή θεατρική αίθουσα;
Η κεντρική σκηνή του Εθνικού στο Κτήριο Τσίλλερ.  

Ποιο είναι το πιο τυπικό αθηναϊκό πράγμα που δεν έχετε κάνει ποτέ;
Δεν έχω ανέβει στον Παρθενώνα.

Aν μπορούσατε να αλλάξετε ένα πράγμα στην Αθήνα ποιο θα ήταν αυτό;
Θα άλλαζα τις άσχημες πολυκατοικίες με υπέροχα νεοκλασικά κτήρια.

Η πρώτη δουλειά που κάνατε στην Αθήνα;
Στο θέατρο Χώρα στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου «Η τραγική ιστορία του δόκτορος Φάουστους» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη. Το 2005.

Το πρώτο θεατρικό έργο που είδατε;
Την παιδική παράσταση «Ο Μορμόλης». 

Ποιος ήταν ο πρώτος θεατρικός σας ρόλος;
Ο πρώτος μου θεατρικός ρόλος ήταν ο Τίλιος Ξεφτίλιος από «Τα μαξιλάρια της Ουρανούπολης. Παιδικό θέατρο στην πρώτη σκηνοθεσία του Σίμου Κακάλα.

Ποιος είναι ο ρόλος σας στην πρώτη αυτή θεατρική μεταφορά του μυθιστορήματος του Στρατή Μυριβήλη «Η Δασκάλα με τα Χρυσά Μάτια»;
Υποδύομαι τον έφεδρο αξιωματικό Λεωνή Δρίβα. Γυρνάει από πόλεμο 5 χρόνων και φέρνει κάποια ενθύμια από τον αδερφικό του φίλο Στρατή Βρανά που χάθηκε στον πόλεμο, στην χήρα γυναίκα του – τη δασκάλα με τα χρυσά μάτια. Και την ερωτεύεται. Πρόκειται για έναν πολύ ενδιαφέρον ευαίσθητο άνθρωπο, για έναν καλλιτέχνη, για έναν πολύπλοκο και απαιτητικό ρόλο.

Πώς συνομιλεί με το σήμερα το έργο; 
Σε απόλυτο βαθμό. Ο πόλεμος με τις τραγικές συνέπειές του υπάρχει και σήμερα, οι πρόσφυγες που καταφθάνουν στην Ελλάδα και παντού, η ανθρωποφαγική συντηρητική κοινωνία, το διαφορετικό, οι έρωτες που δεν μπορούν να εκπληρωθούν για λόγους ηθικής, κοινωνικής και προσωπικής, είναι στον πυρήνα του έργου αλλά και της καθημερινότητάς μας.

---

Ο Κ.Α. είναι ηθοποιός. Παίζει στην παράσταση «Η Δασκάλα με τα Χρυσά Μάτια» του Στρατή Μυριβήλη σε διασκευή και σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια στο θέατρο Βέμπο.