Σήμερα θα σας παρουσιάσουμε το γνωστό τρίο της συμφοράς (γέλια), τα μικρά kiddos που έχουν αναστατώσει την ελληνική σκηνή του skateboarding.
Χαίρομαι που έζησα στη χώρα μου τον κανόνα του skateboarding που λέει ότι τα skate parks δίνουν γερές βάσεις σε έναν αρχάριο. Τα τρία διαολάκια είναι το παράδειγμα του συγκεκριμένου κανόνα, η εξέλιξή τους πάνω στη σανίδα τρέχει με ταχύτητα φωτός! Σίγουρα η σκηνή χρειάζεται δυνατό νέο αίμα που θα πάρει τησκυτάλη που γράφει εξέλιξη. Βουτιά στα βαθιά, τα μικρά. Eυχόμαστε το καλύτερο, ελπίζοντας να μην προδώσετε το όραμα που έχουμε για εσάς!!! (billygee)
Παρουσιάστε τον εαυτό σας και πείτε μου το ερέθισμα (για τον κάθε ένα ξεχωριστά) που σας έκανε να επιλέξετε το skateboarding;
Μ.Κ. Με λένε Μάνο, είμαι 16 χρονών μαθητής λυκείου, κάνω skate τεσσεράμισι χρόνια, πριν ξεκινήσω έπαιζα μπάλα... Πράγματι από την πρώτη στιγμή που αντίκρισα τα άλλα παιδιά να τσουλάνε στις πλατείες, απευθείας μπορώ να πω ότι κάτι με άγγιξε. Ξεκίνησα αμέσως με τα βασικά και με την πάροδο του χρόνου είδα ότι πήγαινε καλά το πράγμα, οπότε προσπαθούσα περισσότερο. Σήμερα έχω φτάσει σε ένα σεβαστό επίπεδο, συνεχίζοντας για το καλύτερο.
D.Σ. Με λένε Dennis, είμαι 16 χρονών, κάνω 4 χρόνια skate και είμαι μαθητής λυκείου. Η πρώτη φορά που αντίκρισα το skate ήταν από ένα παιδί στη γειτονιά μου που έκανε κάτω από το σπίτι του. Καθημερινά τον χάζευα που έκανε κόλπα, μπορώ να πω ότι με κέρδισε η σκέψη να αποκτήσω και εγώ μια σανίδα και δεν άργησε να έρθει η στιγμή που γνωριστήκαμε. Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον άνθρωπο που μου έδειξε τη μαγεία της σανίδας.
Γ.Τ. Γεια σας, ονομάζομαι Γιάννης Τζίνος, είμαι 16 χρονών μαθητής λυκείου και ασχολούμαι με το skate εδώ και 3 χρόνια. Το επέλεξα διότι μου άρεσε, όπως το είδα, μια μέρα μπροστά στα μάτια μου. Χωρίς να χάσω ευκαιρία, πήρα την απόφαση να το αρχίσω αγοράζοντας το πρώτο μου skate.
Πόσο δύσκολα ήταν τα πρώτα πατήματα πάνω στη σανίδα;
Μ.Κ Γέλια... Δε θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη μου επαφή με το skate. Το είχα δανειστεί από ένα φίλο και την πρώτη κιόλας μέρα ήμουν τόσο εκστασιασμένος που κατευθείαν πήδηξα τα πρώτα μου 2 σκαλιά. Αν δεν έχεις νιώσει αυτό το συναίσθημα του «έκανα κάτι» δεν μπορείς να καταλάβεις το συναίσθημα «κάθε αρχή και δύσκολη».
D.Σ. Τα πρώτα μου πατήματα πάνω στη σανίδα ήταν αρκετά δύσκολα. Τρομερή προσπάθεια καθημερινά με αποτέλεσμα να απογοητεύομαι αρκετά, αλλά με την πάροδο του χρόνου καλυτέρευα.
Γ.Τ. Αρχικά είχα τρομερό θέμα με την ισορροπία πάνω στη σανίδα, με τον καιρό άρχισα να αντιλαμβάνομαι τι ακριβώς συμβαίνει και με αργούς ρυθμούς άρχισα να μαθαίνω κόλπα.
Η γνωριμία μεταξύ σας πώς δημιουργήθηκε, θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια;
Μ.Κ. Πάντα, σε όλες της γενιές, το skate είναι ο βασικός παράγοντας που γνωρίζεις πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους. Έτσι έγινε και με εμάς, ήταν γραφτό να συναντηθούμε παρόλο που δεν ξεκινήσαμε μαζί. Μέχρι σήμερα κάθε μέρα είμαστε στους δρόμους και τσουλάμε όλοι μαζί.
D.Σ. Αρχικά έκανα μόνος μου skate ή μαζί με ένα φίλο στη γειτονιά, αργότερα άρχισα να πηγαίνω και σε μία πλατεία στην Δάφνη το γνωστό «σκάκι», εκεί γνώρισα τον Μάνο και λίγο αργότερα τον Γιάννη. Θυμάμαι ότι όλοι ήμασταν κάπως κλειστοί μεταξύ μας, με την πάροδο του χρόνου γίναμε κολλητοί. Πλέον δεν περνά μέρα που να μην είμαστε μαζί, μένουμε αρκετά κοντά πράγμα που μας βολεύει για αυτό που κάνουμε.
Γ.Τ. Πρώτα γνωρίστηκα με τον Dennis και κάναμε skate κάθε μέρα, αργότερα αρχίσαμε να πηγαίνουμε στο πάρκο της Ηλιούπολης. Δεν άργησε να έρθει η στιγμή να γνωρίσω και τον Μάνο μέσω του Dennis, από εκείνη τη μέρα είμαστε κολλητοί.
Τα πρώτα ελληνικά skateboard video που είδατε;
ΜΚ. Πρώτη ελληνική παραγωγή που έπεσε στα χέρια μου ήταν το Raised wrong!
D.Σ. Το πρώτο βίντεο που είδα ήτανε το «Finally», το έβλεπα καθημερινά για 4 ολόκληρους μήνες.
Γ.Τ. Πρώτη ταινία ήταν τον Silent Progression, το οποίο μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε.
Ποιους Έλληνες skaters θαυμάζεται από τη μέρα που αρχίσατε μέχρι σήμερα;
Μ.Κ. Γιάννης Γκεκόπουλος, είναι πραγματικά μοναδικός.
D.Σ. Έλληνες skaters που θαυμάζω είναι οι Μιχάλης Βασιλάκης, Giorgio Armany Ζάβος, Πάνος Λούπης και Koger Sarbast.
Γ.Τ. Τρεις είναι οι αγαπημένοι μου skaters. Ο Μιχάλης Βασιλάκης, ο Νίκος Μολοχτός και ο Γιάννης Γκεκόπουλος.
Έχετε ακούσει αρκετές ιστορίες από παλαιότερους skaters για το πώς ήταν η σκηνή τότε, και για τα άπειρα spots που σήμερα δεν υπάρχουν. Πώς συγκρίνεται το τότε με το σήμερα σαν νέο αίμα;
Μ.Κ. Με τους παλιούς έχουμε μιλήσει αρκετές φορές για τη skate σκηνή και για το πώς ήταν, πώς είναι και πώς επρόκειτο να γίνει. Τώρα εμείς οι νέοι έχουμε και το πλεονέκτημα με τα skate parks, που ολοένα και αυξάνονται. Αλλιώς βγαίνει ένας skater από ένα πάρκο και αλλιώς από τους δρόμους καθαρά. Σίγουρα θα ήθελα να είχα προλάβει να τσουλήσω και εγώ σε όλα τα θρυλικά skate spot που είχε η Αθήνα.
D.Σ. Το πλεονέκτημα για τη γενιά μας είναι ότι έχουμε skate park, εκεί μπορούμε να εξελιχτούμε παίρνοντας πολύ καλές βάσεις για το μέλλον. Το πιο σημαντικό είναι ότι βλέπουμε πολύ καλό skate μπροστά στα μάτια μας από αρκετούς, πράγμα που μας ωθεί για εξέλιξη.
Γ.Τ. Σίγουρα παλαιότερα υπήρχανε άψογα μέρη στην πόλη μας που εμείς δεν προλάβαμε, το θετικό του σήμερα είναι τα skate parks που μας βοηθούν πολύ για εξέλιξη. Οι παλαιότεροι έχουν κάνει σοβαρά κόλπα στο παρελθόν και δεν είχαν πάρκο (respect).
Μάνος Κυριακούσης
Μπορούμε να πούμε ότι είστε η πρώτη γενιά της χώρας μας που εξέλιξε το επίπεδό της στο skate plaza στους Αμπελόκηπους. Τι σημαίνει για εσάς ο συγκεκριμένος χώρος;
Μ.Κ. Όπως είπα και προηγουμένως, είναι άλλη φάση να έχεις μέσα στις επιλογές και ένα τουλάχιστον πάρκο. Μέσα σ' αυτό το χώρο όλοι (ο καθένας με τον τρόπο του) εξελισσόμαστε. Άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο, σίγουρα μέσα από το skate plaza το επίπεδο ανεβαίνει, όσο γίνεται ευρύτερη η ύπαρξη αυτών τόσο θα μεγαλώνει και θα εξελίσσεται η ελληνική skate σκηνή.
D.Σ. Το πάρκο στους Αμπελόκηπους είναι σαν το σπίτι μας, βρισκόμαστε καθημερινά εκεί, πιστεύω ότι η γρήγορη εξέλιξη όλης της παρέας οφείλετε σε αυτό.
Γ.Τ. Πάλι καλά που υπάρχει και ένας χώρος για εμάς, το θετικό είναι ότι σχεδιάζεται να γίνουν ακόμα περισσότερα skate parks για τους skaters. Το plaza είναι ένας καλός χώρος για έναν αρχάριο να αποκτήσει γερές βάσεις και σίγουρα θα ανεβάσει το επίπεδο του γρήγορα.
Μ.Κ Ένα πολύ ωραίο street spot είναι η πλατεία Ηρώων, όσον αφορά το φαγητό τρώω πραγματικά τα πάντα εκτός από ότι έχει να κάνει με λαδερό (αρακάς, φασολάκια, μπάμιες ). Τα μόνα βιβλία που διαβάζω είναι του σχολείου, εξωσχολικά βιβλία δεν με αφορούν ακόμα στην ηλικία που είμαι. Κάθε στιγμή του skateboarding είναι σίγουρα ξεχωριστή και αυτό καθορίζεται από το άτομο που είναι δίπλα σου. Κάθε καινούριο κόλπο είναι και από μία ξεχωριστή στιγμή. Προτιμάω την "chill out" μουσική αλλά αυτό αλλάζει ανάλογα με τις συνθήκες και την διάθεση.
D.Σ. Αγαπημένα spot: το σχολείο στην Ηλιούπολη (6 κενό 6) γέφυρα Κηφισίας, Παλαιό Αεροδρόμιο. Φαγητό: παστίτσιο. Ταινίες: Rock n Rolla, dreamers. Skate videos: Stay Gold, Pretty Sweet. Μουσική: αρκετά είδη από ξένο ταμπεραμέντο αλλά ιδιαίτερα Rock.
Γ.Τ. Τα αγαπημένα μου street spots είναι στο Φάληρο και στην Κηφισίας. Αγαπημένο φαγητό είναι η καρμπονάρα. Ταινίες μου αρέσουν αρκετές αλλά θα επιλέξω μια από αυτές, το die hard. Βιβλία δεν διαβάζω. Αγαπημένο μου skate video είναι το flip extremely sorry. Στιγμές δεν μου έρχεται κάτι στο μυαλό. Μουσική μου αρέσουν διάφορα, σαν τους alt-j και άλλα πολλά συγκροτήματα.
Πως είναι να κάνεις παρέα με μεγαλύτερους skaters; Πιστεύετε ότι σας προσφέρει εφόδια για το μέλλον;
Μ.Κ. Σίγουρα το να κάνεις skate με «καλούς» είναι κάτι πολύ θετικό. Αρχικά μόνο και μόνο που τους βλέπεις να κάνουν skate σου ανοίγουν την όρεξη. Το καλό είναι ότι οι μεγαλύτεροι βλέπουν μακριά και σε παροτρύνουν να κάνεις πράγματα που ίσως μέχρι τότε να μην είχες σκεφτεί να τα δοκιμάσεις. Με την κατάλληλη υποστήριξη τους ανεβαίνεις επίπεδο από κάθε άποψη.
D.Σ. Για μένα σημάνει πολλά το να κάνω παρέα με μεγαλύτερους, σε συμβουλεύουν για πολλά διαφορετικά πράγματα. Ειδικά στον χώρο του skate έχουν εμπειρία, γνωρίζουν τα πάντα και είναι οι παράγοντες που θα σε προωθήσουν.
Γ.Τ. Πιστεύω ότι πρέπει να κάνεις παρέα με μεγάλους skaters, είναι μέσα στην κουλτούρα, όλοι τον ίδιο σκοπό έχουμε. Είναι καλό γιατί σε βοηθάνε στην επεξήγηση τον κόλπων και επίσης σου δίνουν συμβουλές για άλλα πράγματα που τα έχουν περάσει όταν εμείς ήμασταν μωρά.
Μάνος Κυριακούσης
Τι γίνεται με το goodbie βίντεο θα έχετε ξεχωριστά parts; Πόσο δύσκολο είναι για εσάς να βουτάτε κατευθείαν στα βαθιά νερά του skate industry και να πρέπει να αποδώσετε για να συγκεντρώσετε καλό skate υλικό;
Μ.Κ. Πιστεύω πως μπορώ να ανταποκριθώ απέναντι σε αυτό, αλλά για να πω την αλήθεια ποτέ κανείς δε μας πίεσε να κάνουμε κάτι παραπάνω από αυτό που ήδη κάνουμε, απλά το γουστάρουμε και το κάνουμε.
D.Σ. Είναι δύσκολό να έχουμε ξεχωριστά parts, το σχολείο μας τρώει αρκετό χρόνο, χρειάζεται πολύ δουλεία, επιμονή και πρόγραμμα και θα κάνουμε ότι καλύτερο.
Γ.Τ. Δεν γνωρίζω τι έχει κανονιστεί για το ποιοι θα έχουν ολόκληρα part και ποιοι όχι. Προσωπικά για μένα είναι δύσκολο λόγω σχολείου και φροντιστηρίου, τα οποία μου τρώνε αρκετό χρόνο.
Γνωρίζεστε τόσο καλά μεταξύ σας, θα θέλαμε να δώσετε ο ένας στον άλλον μια προσωπική συμβουλή;
Μ.Κ. Η μόνη συμβουλή που έχω να δώσω στο Σκαμνάκι είναι ότι όποτε παρακολουθώ τα skate part του τον βλέπω λίγο αγχωμένο μπροστά στην κάμερα. Ίσως να ακούγεται λίγο αστείο αλλά το εννοώ!
D.Σ. Να μην παρατήσει κάνεις το skate όπως έχουν κάνει διάφοροι φίλοι μας, για τον λόγο ότι είναι αρκετά καλοί σε αυτό που κάνουν.
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
15°
