Life in Athens

Τα Εξάρχεια του Άγγελου Φραντζή

«Οι συλλογικότητες των κατοίκων των Εξαρχείων πραγματικά παίρνουν πρωτοβουλίες που δύσκολα παίρνονται σε άλλες γειτονιές. Αυτό είναι το τρομερά ενδιαφέρον»

A.V. Guest
ΤΕΥΧΟΣ 690
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Ζω στην πλατεία Εξαρχείων τα τελευταία 15 χρόνια. Η γειτονιά περνάει από διάφορες φάσεις. Το 2008 με τα Δεκεμβριανά ήταν εμπόλεμη ζώνη αλλά με πολύ ενδιαφέρον, καθώς ήμασταν μέρος του πράγματος που συνέβαινε σε όλη την πόλη. Φυσικά υπήρχε μια μεγαλύτερη επικέντρωση στα Εξάρχεια. Μια γειτονιά που η πολιτική δράση, χωρίς να εννοώ μόνο τα μπάχαλα, αλλά η συνολική πολιτική δράση, είναι στο επίκεντρο των κατοίκων της. Οι συλλογικότητες των κατοίκων των Εξαρχείων πραγματικά παίρνουν πρωτοβουλίες που δύσκολα παίρνονται σε άλλες γειτονιές, παρά τα όποια προβλήματα. Αυτό είναι το τρομερά ενδιαφέρον. Από το πώς έγινε το πάρκο που τρυπάγαμε το μπετόν και φέρναμε τα δέντρα, μέχρι άλλες πρωτοβουλίες για να φύγουν οι ναρκέμποροι και όλο αυτό το κομμάτι. Οπότε αυτό είναι σίγουρα ενδιαφέρον και σε συνδυασμό με όλη αυτή τη ζωντάνια που διαθέτει. 

Ένα πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια είναι ότι έχει αλλάξει ο χάρτης της πλατείας όσον αφορά τα drugs και τις συμμορίες με αποτέλεσμα συχνές μάχες, μαχαιρώματα και  βίαιες συμπλοκές. Πάντα υπήρχε η πρέζα και οι τοξικομανείς ζόμπι αλλά είχε γίνει μια προσπάθεια για να φύγουν από τη γειτονιά. Είναι ένα υπαρκτό πρόβλημα που έχει αλλάξει τη φύση της πλατείας, αλλοιώνοντας τη χαρακτηριστική της πολυσυλλεκτικότητα. Στην πλατεία Εξαρχείων έβλεπες μια παρέα πανκιά, για παράδειγμα, δίπλα δύο γιαγιάδες να τα λένε πίνοντας την καφεδάρα τους και ταυτόχρονα να παίζουν παιδάκια. Οπότε, όταν διαταράσσεται αυτή η πολύχρωμη ισορροπία, το πράγμα παύει να έχει ενδιαφέρον. 

Ο Λόφος του Στρέφη είναι μια αγαπημένη μου βόλτα. Η Τοσίτσα είναι ένας δρόμος που μου αρέσει, αλλά και η Καλλιδρομίου ειδικά το Σάββατο με τη λαϊκή της. Μου άρεσε το κόμικς «Εξάρχεια, Το πικρό νεράντζι» (των Δημήτρη Μαστώρου και Nicolas Wouters) με ωραία σχέδια και υπερβατική προσέγγιση, που μου θύμισε την «Τσιγγάνικη Ορχήστρα» του Καλαϊτζή. Μια ενδιαφέρουσα ελληνική ταινία που κατέγραψε την περιοχή είναι το «Valse Sentimental» της Κωνσταντίνας Βούλγαρη. 

ΙΝFO
Η νέα ταινία του Άγγελου Φραντζή «Ακίνητο ποτάμι» βγαίνει στις αίθουσες στις 21 Μαρτίου