Η Κληματαριά είναι μια από τις πιο χαρακτηριστικές και θρυλικές παραδοσιακές αθηναϊκές ταβέρνες, που συνεχίζει να λειτουργεί ακόμα και σήμερα, 90 χρόνια από την ίδρυσή της.
Φέτος γιόρτασε τα 90 χρόνια λειτουργίας της με ένα μεγάλο διήμερο Φεστιβάλ δρόμου, την τελευταία Τετάρτη και Πέμπτη του Αυγούστου, στη γειτονιά της, την πλατεία Θεάτρου, στο κέντρο της Αθήνας.
Μια γιορτή για όλους τους πιστούς της Κληματαριάς που πέρασαν έστω και μια στιγμή από την αυλή της, αλλά και για όσους ήθελαν να βιώσουν την ατμόσφαιρα ενός μουσικού πανηγυριού στο κέντρο της Αθήνας. Για εκείνους που το μυαλό τους είναι ακόμη παραλία και ταβέρνα και χρειάζονται να προσαρμοστούν στην πόλη μετά τη ζόρικη επιστροφή.
Το φεστιβάλ-πανηγύρι τα είχε όλα. Μπύρες ατελείωτες σε τιμές περίπτερου, καλαμάκια στα κάρβουνα, πλαστικές καρέκλες, τραπέζια σε όλους τους σχηματισμούς, ζέστη, δυνατή μουσική, χορό, φάτσες φρέσκιες χαρούμενες και πολύ κόσμο σε κέφι.
Η Ιστορία της Κληματαριάς από το 1927 έως σήμερα έχει ως εξής: Το κτίσμα βρίσκεται πάνω από το Ιερό του Απόλλωνα και δίπλα από το πρώτο σκεπαστό θέατρο της Αθήνας από όπου πήραν το όνομα η Πλατεία Θεάτρου και οι περιμετρικές οδοί Σοφοκλέους, Ευριπίδου, Αριστοφάνους, Αισχύλου. Προς τα τέλη του 19ου αιώνα, ο χώρος χρησιμοποιείται ως καφενείο του Ι. Ν. Αγ. Ιωάννη για τις τελετές της εκκλησίας και μετατρέπεται από τον κ. Γεροδήμο το 1927 σε οινομαγειρείο με το όνομα Κληματαριά.
Στο αρχείο της Κληματαριάς υπήρχε έγγραφο, που αργότερα καταστράφηκε από πυρκαγιά, το οποίο μαρτυρά ότι ο μερακλής Γεροδήμος είχε δεχθεί μηνύσεις από τη χωροφυλακή γιατί θέλησε να μετατρέψει το οινομαγειρείο σε διασκεδαστήριο.
Αναφέρεται δε ότι έπαιξαν ο Μ. Βαμβακάρης και ο Γ. Παπαϊωάννου με τις ορχήστρες τους. Το 1961 το εστιατόριο «Κοσμικό» στην Ομόνοια (εκεί όπου βρίσκεται το Hondos Center σήμερα) κατεδαφίζεται και αναζητά στέγη στην Κληματαριά με την επωνυμία «Νέο Κοσμικό». Πάρα ταύτα το νέο όνομα δεν καθιερώνεται.
Το 1996 ο Περικλής αναλαμβάνει την ταβέρνα ως νέος ιδιοκτήτης και αποπειράται και ο ίδιος να αλλάξει το όνομα βαφτίζοντας το χώρο ως «Νέα Αγορά». Η προσπάθεια μετονομασίας πέφτει στο κενό όπως και του προηγούμενου. Και αυτό γιατί ο Γεροδήμος είχε ρίξει καλό λάδι. Όντας ο ίδιος μουσικός και μετά από μια πετυχημένη πορεία (Καφωδείο, Κοτταρού, Σκορδόπιστη) αναβιώνει στην Κληματαριά το πάλαι μουσικό περιβάλλον με αξιόλογα μουσικά σχήματα και χαράζει μια πρωτοπόρα πορεία υπερασπίζοντας τη φιλοσοφία και τον πολιτισμό της ταβέρνας που είναι πια είδος προς εξαφάνιση, τουλάχιστον στο κέντρο της Αθήνας.
Ξημερώματα 23ης Ιουλίου 2005 η Κληματαριά τυλίγεται στις φλόγες και ανακαινίζεται αναγκαστικά χωρίς όμως να αλλοιωθούν οι βασικές αρχές του ύφους της. Ο γνωστός ζωγράφος και αγιογράφος Τ. Ρήγας επιμελήθηκε τα χρώματα και ζωντάνεψε την πέτρα και τους πεσμένους σοβάδες με απόλυτο σεβασμό στην ιστορία και την αισθητική του χώρου.
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
11°
