Να δοκιμάσεις το street food του Hoocut: άνοιξε αυτή την εβδομάδα στην πλατεία Αγίας Ειρήνης, οι πίτες είναι ροδαλές και το σουβλάκι σένιο. Και μπρανταρισμένο, μιας και οι πέντε σεφ της Cookoovaya, απογειώνουν την εθνική μας γεύση και ορίτζιναλ φαγητό του δρόμου.
Σινεμαδάκι. Στο «The post»: Η Μέριλ -fucking- Στριπ στον ρόλο της εκδότριας κι ο Τομ Χανκς στον ρόλο του αρχισυντάκτη της Washington Post έβαλαν ήδη πλώρη για τα Όσκαρ. Ο Σπίλμπεργκ σκηνοθετεί ένα έργο-ντοκουμέντο για το τι θα πει μαχητική δημοσιογραφία, ακόμα κι αν τα χιλιάδες απόρρητα έγγραφα περί Βιετνάμ, που οι αληθινοί πρωταγωνιστές είχαν να διαχειριστούν, τους έκαναν να τα βάλουν με τη φανερή εξουσία της κυβέρνησης αλλά και το παρακράτος των μυστικών υπηρεσιών.
Ξέρω με τι θα μερακλώσεις τα μεσάνυχτα του Σαββάτου στο «Rock' n' roll»: Όταν στα ηχεία σκάσει αυτός ο ήχος: το καινούργιο τραγούδι του Ντέιβιντ Μπερν, παρέα με τον Μπράιαν Ίνο στο «Everybody's Coming To My Home». Απίστευτα γκρούβι, λες και δεν πέρασε μία μέρα από το «Once in a Lifetime». Υπενθυμίζουν στους χιπστεροκριτικούς, που υμνούν «την ντίσκο περίοδο των Arcade Fire» ή την «αποθεωτική επιστροφή των LCD Soundsystem», πως καλό θα είναι όταν σολάρουν αυτοί οι δυο μεγάλοι μουσικοί, τα άλλα «όργανα» να διορθώσουν το κούρντισμά τους.
Χαριλάου Τρικούπη 92, γωνία με Καλλιδρομίου: αυθεντικό ζινκ, όπως το Παρίσι καφέ. Ζινκ καφέ, όπως λέμε meeting points που σερβίρει λίγα και καλά: κρασί, καφές, μπίρα και μερικές γευστικές πρώτες βοήθειες, αυτά προσφέρει το αθηναϊκό «Au Grand Zinc». Έμφαση να δώσετε στην κρέπα με σπανάκι, τυρί και μαύρο σουσάμι. Και μετά βουρ για Πατήσια και το «Ενθύμιον» στην Αγίας Λαύρας: μαγειρεύει ο Αννίβας Πιτυλάκης και στη μουσική παίζει από Αττίκ σε χαμηλές εντάσεις. Είναι και μπαρ, είναι και εστιατόριο, είναι και Κυψελάρα!
Ροβόλα ως το Θησείο, ό,τι εικαστικά μεγαλύτερο συμβάν τρέχει στην Αθήνα, θα το βρεις εδώ: «Beard Pictures» στην γκαλερί Bernier / Eliades. Τα τρομερό δίδυμο των Gilbert & George εκθέτει... γένια. Γιατί από τα τρέντι μπαρ του Συντάγματος έως τα στενάκια της Αχαρνών, μπαρμάνια Ελληνόπουλα ή μωαμεθανοί μετανάστες κυκλοφορούν με μούσια περιποιημένα ή ατίθασα. Όπως και στο Λονδίνο, πατρίδα των G&G, έτσι κι εδώ, το μούσι δεν είναι απλά ένα θρησκευτικό ή fashion statement, αλλά μια πολύπλοκη ψυχαναλυτική διαδικασία αυτοπροσδιορισμού. Ασυζητητί μεγάλη και πολιτική τέχνη, από ένα ντουέτο καλλιτεχνών που από τη δεκαετία του 1960 έως και σήμερα παραμένουν στις επάλξεις του Διαφωτισμού και της Νεωτερικότητας.
Δες το «The Deuce». Επειδή πήραμε πολλή φορά, λες κι όλοι το Σαββατοκύριακο γυροφέρνουν την πόλη, αντί να κλειδαμπαρώνονται σπίτι τους και να ξεμυτούν πάλι έξω τη Δευτέρα, κάτι για σένα, αν ανήκεις στη φυλή των ξαπλουάρ ξεκουρασέν. Δες το «The Deuce» και χωρίς να κουνηθείς από την πολυθρόνα σου χρονοταξίδεψε στη βρόμικη και επικίνδυνη Νέα Υόρκη των '70s. Τέρμα σέξι, επίσης σειρά, μιας και το θέμα της έχει να κάνει με πεταλουδίτσες στην Time Square, περιπολικά, μαφίες, ουσίες και πληρωμένο έρωτα με όλο το τίμημα που συνεπάγεται.
Θεατράκι κανείς; Την Κυριακή τελειώνει, οπότε προλαβαίνεις στο τσακ: «Το κάλεσμα της Λορίν». Θεατρικό της Παλόμα Πεδέρο. Εκείνος κι εκείνη είναι ζευγάρι. Ζουν μέσα στην αβεβαιότητα, την αγωνία, δεν μπορούν να βγουν από τους προκαθορισμένους ρόλους τους. Μέχρι τη νύχτα που το αγόρι ντύνεται γυναίκα και το κορίτσι Χόμφρεϊ Μπόγκαρτ. Γιατί είναι Απόκριες; Ανέβηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο Small Fargo Full Of Art, Ελευσινίων 15, Αθήνα.
10°
