Τα cafés των μουσείων είναι το τελευταίο hot spot. Τα art café-bars γίνονται όλο και πιο δημιουργικά. Η τάση που θέλει την τέχνη να πηγαίνει μαζί με τη διασκέδαση εξαπλώνεται συνεχώς.
Να είναι άραγε μια συμφέρουσα τάση που «πακετάρει» πολλά μαζί, τώρα που ο ελεύθερος χρόνος έχει γίνει υπερπολύτιμος; Διέξοδος για μια μεγάλη ομάδα νέων καλλιτεχνών που δυσκολεύονται να βρουν το δρόμο προς τις γκαλερί; Θέλγητρα των bars για να συγκρατούν την πελατεία τους; Όπως και να ’χει, η τέχνη «τρυπώνει» στην καθημερινότητα της πόλης.
Και μόνο ως αισθητικό ζήτημα αν το εξετάσει κανείς, θα καταλήξει στο ότι η αύξηση των art bars είναι θετική. Ο Παναγιώτης Χριστοφιλέας, υπεύθυνος για τα cafés των Μουσείων Μπενάκη (καλλιτεχνικό περιβάλλον με «χαρισματική» θέα και γευστικές προτάσεις), πιστεύει ότι «οι Αθηναίοι αναζητούν μια όαση πολιτισμού στην γκρίζα πόλη. Έχει να κάνει με το πολιτισμένο περιβάλλον και την εναλλαγή των εικόνων. Στα μουσεία τα art cafés κρίθηκαν αναγκαία όταν έγινε στόχος η αύξηση της επισκεψιμότητας. Το Μπενάκη ήταν το πρώτο που τα εγκαινίασε και γρήγορα φάνηκε ότι αρέσουν πολύ στον κόσμο, είτε ως διάλειμμα από τη βόλτα στην έκθεση είτε ως αυτοτελής επίσκεψη».
Στην κατηγορία των art bars τελευταίοι «εισβολείς» είναι το Lightroom, σε ένα από τα πιο γνήσια αθηναϊκά στέκια, στο Soul, η gallery του πολυσυζητημένου 6 D.O.G.S. στην Αβραμιώτου και το «Εννέα» στου Ψυρρή. Στην περίπτωση του Lightroom το ισόγειο του αναπαλαιωμένου νεοκλασικού στην Ευριπίδου μεταμορφώθηκε σε έναν εκθεσιακό χώρο αποκλειστικά για φωτογράφους και έκανε τα εγκαίνιά του με δύο δυνατά ονόματα, αυτά του Σπύρου Στάβερη και του Γεράσιμου Δομένικου. Μια μέρα αργότερα άνοιξε επισήμως και το 6 D.O.G.S. –όλα τα μπαράκια της Αβραμιώτου σε έναν ενιαίο χώρο– βάζοντας πρώτους στον εικαστικό του χώρο τους δύο νέους καλλιτέχνες Μαρία Καραντζή και Νίκο Σεπετζόγλου. Όσο για το Εννέα, εμφανίστηκε πρόσφατα στην «ανύποπτη» οδό Τουρναβίτου. Η αντι-mainstrean δυναμική του (καλλιτεχνικές φωτογραφίες από τον Παντελή Ζερβό, φιλική μπάρα και σχέδια για εκθέσεις με νέα ταλέντα) είναι ικανή να φέρει ως εδώ ακόμα και τους πιο ορκισμένους εχθρούς του Ψυρρή.
Σε αυτά που κέρδισαν αμέσως το κοινό της πόλης και το αναγεννημένο Floral, μια μείξη βιβλιοπωλείου και café-bar, σα να λέμε σύγχρονο φιλολογικό καφενείο και μαζί χώρος για live και party. Στις 23/10 φιλοξενεί μια επίδειξη ξέφρενου χορού από τους Athens Swing Cats στο γενικό αφιέρωμα για το lindy hop.
Στην περιοχή του «άξονα» Σύνταγμα, Κολοκοτρώνη, πλατεία Καρύτση ο πιο δυνατός παίχτης είναι το Bartesera, με το δραστήριο εκθεσιακό χώρο, την μπάρα-«σιδηρόδρομο» και το υπέροχο αίθριο. Ξεκίνησε τη χρονιά με πλούσιο πρόγραμμα εκθέσεων – ανάμεσα σε άλλα περιλαμβάνει μια έκθεση του Τέντε Παναγιώτη, που φωτογραφίζει την πόλη την ώρα που βρέχει. Σε απόσταση βολής και το Black Duck, café-bar, εστιατόριο και gallery με ενδιαφέρουσες εικαστικές εκθέσεις (ως 26/10 τα νέα φωτογραφικά θέματα του Κώστα Μπιτζάνη, ενώ 30/10 με αφορμή τα πρώτα του γενέθλια παρουσιάζει το βίβλίο «Καραμέλες βουτύρου» με ιστορίες φίλων και θαμώνων, και έκθεση ζωγραφικής και φωτογραφίας με θέμα «Κάνε την πάπια»). Αλλά και το Bacaro, που άλλαξε χέρια και προετοιμάζεται να μας δείξει τη νέα του jazzy ταυτότητα (θα υπάρχει και μαγαζί με σχετικά είδη). Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει και το πατάρι του βιβλιοπωλείου Ιανός στη Σταδίου. To café του έχει εδραιωθεί ως στέκι δημοσιογράφων, καλλιτεχνών και «βιβλιοφάγων», μάλλον γιατί στο πρόγραμμά του δεν υπάρχει μέρα κενή. Στις 26/10, πάντως, βάζει το κομματάκι του στο Athens Photo Festival ‘09 με την έκθεση “Lisa” της Κατερίνας Τζιγκοτζίδου και μια μέρα μετά σειρά παίρνουμε εμείς (Athens Voice) με τον «Πρώτο Ήχο» και την παρουσίαση του επόμενου συγκροτήματος - talk of the town της πόλης.
Κατηφορίζοντας προς Μοναστηράκι, το κοινό της «συμπυκνωμένης» διασκέδασης βρίσκει σταθερό στέκι. Στο παραδοσιακό τετραώροφο κτίριο του Gallery Café «συναντιούνται» η γεύση, η μουσική, οι καλές τέχνες, ενώ συχνές είναι και οι χορευτικές performances. Κάθε πρωινό Κυριακής εμφανίζεται ζωντανά το κουαρτέτο εγχόρδων «Κοχλίας», ενώ μέχρι τις 30/10 συνεχίζεται η πρώτη ατομική έκθεση της Αίγλης Πέτα.
Στο Γκάζι την ανερχόμενη τάση εγκαινίασε το Hoxton, που άλλαξε την κατάσταση στη Βουτάδων (από χωράφι, τεράστια πιάτσα). Η συνταγή που ακολούθησε ήταν «βασιλικοί» δερμάτινοι καναπέδες αλλά και άφθονος ελεύθερος χώρος σε ένα μαγαζί βιομηχανικής αισθητικής, με εικαστικές εκθέσεις που εναλλάσσονται διαρκώς και μουσική προτίμηση «ό,τι πιο φρέσκο και εναλλακτικό κυκλοφορεί». Αυτή τη στιγμή εκθέτει φωτογραφίες του ο Γιώργος Συνετός, που έχει συνεργαστεί με μεγάλα περιοδικά στο Λονδίνο (“The Face”, “Dazed & Confused”). Εδώ κοντά και το Π, με τη φιλόξενη μπάρα, τις «φιλοσοφημένες» μουσικές επιλογές, την εσωτερική αυλή και τον επάνω όροφο ανοιχτό σε καλλιτεχνικές προτάσεις.
Λίγο πιο δίπλα, το La Soirée de Votanique μπήκε στη νέα σεζόν έχοντας περάσει πρώτα από μια μεγάλη ανανέωση. Άλλαξε ταπετσαρία, χρώματα και ήχο, και έβαλε πικ-απ για βινύλια (αναμένεται και σχετικό αφιέρωμα), ενώ μέχρι τέλος Οκτωβρίου θα φιλοξενεί την έκθεση φωτογραφίας της Ολυμπίας Ορνεράκη με τίτλο “Looking Through” (παράθυρα τραβηγμένα από μέσα προς τα έξω). Στις συνοικίες της πόλης ξεχωρίζει το Le Café de L’Art, στην καρδιά του Παγκρατίου. Οι καλές εγκαταστάσεις (ηχητικές, μικροφωνική, προτζέκτορας, οθόνη) του δίνουν τη δυνατότητα να φιλοξενεί ποικίλες εκθέσεις, όπως ζωγραφική, video art, γλυπτά κ.ά. Εδώ μέχρι τις 25/10 παρουσιάζει τα έργα του ο ζωγράφος Γιώργος Μελάτος. Στην Ηλιούπολη το Ρακόμελο art-bar στο πορτοκαλί κτίριο, με τις εφημερίδες του ’80 στους τοίχους, ένα στέκι με πλούσια μπάρα και έντονα καλλιτεχνικές ανησυχίες. Live από jazzy-ethnic μπάντες τις Κυριακές, εικαστικές εκθέσεις, θεατρικές παραστάσεις, κουκλοθέατρο από την ομάδα του Δήμου, συνεχή ανανέωση. Μέχρι τις 26/10 έκθεση κοσμημάτων από τις Σαπφώ Σαμπατακάκη, Ειρήνη Σωτηροπούλου και Αναστασία Κούτσικου.
Για το τέλος, μια ειδική μνεία στις δύο «σταθερές» αξίες - πρωτεργάτες του είδους, το Booze Cooperativa και το Bios. Το πρώτο ίδρυσε το κόμμα Κ.Ο.Τ.Ε.Σ. (Καπνιστικές Ομάδες για την Τέχνη και την Εικαστική Συγκρότηση) απαγορεύοντας την καπναπαγόρευση στο μεγάλο εσωτερικό του και με ένα τσιγάρο στο χέρι καταστρώνει τις νέες διοργανώσεις του (εικαστικά, μόδα, θέατρο, μουσική). Το δεύτερο έβαλε ένα νέο σύγχρονο ηχητικό σύστημα και συνεχίζει πιστά να διερευνά τα όρια των τεχνών και των μέσων έκφρασης. Στο φετινό του πρόγραμμα «στριμώχνονται» πολλά διαμάντια: οι σταθερές συνεργασίες με τις ομάδες blitz, MAG, Οι όπερες των ζητιάνων, αλλά και καινούργιες με δημιουργούς που συζητιούνται, όπως ο Μιχάλης Κωνσταντάτος που σκηνοθετεί την «Πτώση» του Καμί.
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
10°
