Η ιστορική ποδοσφαιρική ομάδα της Νέας Φιλαδέλφειας βολοδέρνει στις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας –θεωρητικά κινδυνεύει ακόμα και με υποβιβασμό– παρά τις προσπάθειες που κάνουν οι παίχτες και ο (τρέχων) προπονητής, ο ειλικρινής και συμπαθής Έβαλντ Λίνεν. Πολλές είναι, προφανώς, οι αιτίες. Αλλά μια κύρια είναι ότι η ΑΕΚ, εδώ και δέκα περίπου χρόνια, δεν έχει πια δικό της γήπεδο (το ΟΑΚΑ, εκτός που νοικιάζεται πανάκριβα, δεν είναι για ποδόσφαιρο). Μια μεγάλη τρύπα στη γη (φωτογραφία) χάσκει με αναίδεια, εκεί που βρισκόταν το ορίτζιναλ γήπεδο, για να θυμίζει τα λάθη των διοικούντων, που το είχαν γκρεμίσει ετσιθελικά και εκβιαστικά για να φτιάξουν καινούργιο ενόψει της Ολυμπιάδας – αλλά απέτυχαν. Δέντρα έχουν φυτρώσει με τα χρόνια, με μια σημαία της ομάδας στη μέση. Όπως το θυμόμουνα όταν τράβηξα τις φωτογραφίες, τρία χρόνια πριν, έτσι είναι και σήμερα. Μια τρύπα στη γη – μια τρύπα στη μνήμη των απανταχού αεκτζήδων και φιλάθλων γενικά. Απελπισία.
Γιατί το λένε Πάντειο;
Από τον Βολιώτη Αλέξανδρο Πάντο, πρωτεργάτη στην ίδρυση αυτής της σχολής, μαζί με τον Κύπριο Γεώργιο Φραγκούδη – εξίσου καλά θα μπορούσε να λέγεται (ταυτόχρονα) και Φραγκούδειο (εξού και τα ονόματα των δύο δρόμων γύρω και οι προτομές). Και οι δύο αυτοί πλούσιοι και καλλιεργημένοι άνθρωποι συνέβαλαν, με διαφορετικούς τρόπους, στην ίδρυση της σχολής. Ο ίδιος ο Βενιζέλος (ο κανονικός φυσικά) ήταν ο εκτελεστής της διαθήκης του Πάντου και ο πρώτος δωρητής της σχολής, που άρχισε να λειτουργεί το 1930, ενώ ανώτατη έγινε το 1939. Είπαμε, παλιά αστική τάξη με συγκρότηση και συνείδηση του έργου της. Υ.Γ. Έχω ειδικό συναισθηματικό δεσμό με το μέρος, γιατί η Πάντειος (έτσι τη λέγαμε παλιά, στο θηλυκό) υπήρξε η δεύτερη σχολή που έβγαλα.
Οδός Μέσα Γειτονιάς
Βρέθηκα στο αρβανιτοχώρι Κουβαρά Αττικής, είδα το όνομα αυτό και συγκινήθηκα. Σκέφτηκα ότι οι δήμοι δίνουν οδωνύμια συνήθως με γνώμονα το καρυωτακικό «λαμπρά μεγάλα ονόματα», ενώ ετούτοι εδώ οι καλοί άνθρωποι δώσανε στο δρόμο, ήσυχα ήσυχα, την ονομασία της γειτονιάς τους. Στη συνέχεια, έκανα την αναπόφευκτη σκέψη: πόσες οδούς 25ης Μαρτίου, 28ης Οκτωβρίου, Σόλωνος, Κολοκοτρώνη, Γρηγορίου Ε΄, Καραμανλή, Παπανδρέου, Ηρώων Πολυτεχνείου και τόσες άλλες με «λαμπρά μεγάλα ονόματα» έχουμε, κι από την άλλη πόσο απουσιάζουνε δρόμοι με σκέτα τα ονόματα των συνοικιών όπου κατευθύνονται ή ταπεινών ανθρώπων που όμως δώσανε κάτι στην κοινωνία ή –εδώ κι αν είναι μεγάλη η απουσία– άξιων αλλοδαπών. Σκέφτηκε ποτέ κανείς στα μέρη μας να βγάλει κάποιο δρόμο «οδό Σολκ» (το εμβόλιό του έσωσε τον κόσμο από τη φρικτή πολιομυελίτιδα) ή έστω «οδό Γαλιλέου» ή «οδό Θερβάντες»; Ή κοινωνικές αξίες: υπάρχει οδός «Γυναικείας Απελευθέρωσης» ή «Αξιοπρέπειας»; Δεν νομίζω – και μακάρι να κάνω λάθος.
Πάντως λιγότερο απ’ όσο κόστιζε πριν την κρίση. Με αφορμή το «Άστυ», που κι αυτό κατέβασε το εισιτήριό του στα 6 ευρώ για κάθε μέρα και κάθε προβολή, να πούμε για μια φορά ακόμα ότι τα περισσότερα από τα σινεμά παλιού τύπου έχουν προσφορές: φτηνότερα εισιτήρια, δύο άτομα μ’ ένα εισιτήριο, δύο ταινίες με το ίδιο αντίτιμο, κάρτες μειωμένης εισόδου κ.λπ. Ο κινηματογράφος παραμένει η φτηνότερη και, με την κατάλληλη επιλογή, η υψηλότερου επιπέδου ψυχαγωγία την εποχή της κρίσης.
Προς αναγνώστες
Φραγκίσκα. Όχι με κυπριακά, ούτε με τοπωνύμια άλλων ελλαδικών πόλεων δεν τολμάω να ασχοληθώ. Πάντως σας ευχαριστώ. Προς Μάκη Γηρ. Για το Κουκάκι έχω γράψει, αν γκουγκλάρετε το τοπωνύμιο μαζί με το όνομα της στήλης θα το βρείτε πανεύκολα. Προς Ίρ. K. Δυστυχώς, ούτε η στήλη, ούτε η εφημερίδα δημοσιεύουνε ποιήματα. Συνεχίστε όμως την προσπάθεια. To Marylou, Washington D.C. Everything cool.
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
10°
