EPΩTHΣH: Γιατί δυσκολεύονται οι γυναίκες να βρουν έναν τρυφερό και με κατανόηση άντρα;
AΠANTHΣH: Γιατί αυτοί οι άντρες έχουν ήδη γκόμενο.
Kοίτα, το ξέρω ότι έλειπα μια εβδομάδα, αλλά ήμουν υπό χιραμότο, που είναι ο μοντέρνος ιαπωνικός τρόπος διαλογισμού, τύπου «άσε με, μωρή, δεν μπορώ να μιλήσω τώρα, έχω πονοκέφαλο». Δεν λες παρά μόνο τα απολύτως απαραίτητα («με φυσικό χυμό λεμόνι η βότκα, παρακαλώ»), σου τηλεφωνούν από τη δουλειά και απαντάς «έχετε πάρει λάθος νούμερο», τέρμα, είσαι υπό χιραμότο και το διακόπτεις μόνο για το παζάρι δίσκων του «Pόδον». Στο οποίο πήγαμε κατάλληλα ντυμένες με τη φίλη μου Iφιγένεια (σ’ την έχω γνωρίσει ποτέ; έχει τυπώσει ένα μπλουζάκι «Sakis» με τη φωτογραφία του Σάκη Mπουλά), που σημαίνει ότι μας πήρε δύο ώρες να ταιριάξουμε ένα μαύρο μακό με ένα μαύρο παντελόνι, κανείς δεν πρέπει να καταλάβει ότι κάποτε είχαμε αγοράσει δίσκο των Wham! Στεκόμαστε τώρα μπροστά από ένα βαριεστημένο πωλητή με κοκάλινο σκελετό γυαλιών και μάταια προσπαθούμε να του τραβήξουμε την προσοχή, γιατί παρόλο που φοράμε και στρατιωτικά τζάκετ και μοτοσικλετιστικές μπότες και όλα, εκείνος μας αγνοεί, λες και τα κορίτσια δεν ξέρουμε τίποτα από μουσική, αλλά εμείς επιμένουμε, θέλουμε να αποδείξουμε ότι ανήκουμε σε αυτό τον κύκλο των χαμένων ροκάδων, και παρόλο που έχουμε εντοπίσει έναν κουκλίτσα δίσκο της Cher, κάνουμε πως δεν τον βλέπουμε, αλλά φωνασκούμε, «δεν είναι δυνατόν 60 ευρώ ο Mπάμπης ο Φλου, τον είχα και μου τον μάσησε ο σκύλος», απαιτούμε να ψάξει για τον πρώτο δίσκο των Sly and the Family Stone και λέμε μια οκτάβα πιο ψηλά απ’ ό,τι χρειάζεται «κοίτα, ρε, μήπως μου ’πεσε το τριαντάφυλλο από την κωλότσεπη, θα με σκοτώσει η μάνα μου που της ρημάζω τον κήπο». Kαι τότε μας πλευρίζει ένας κούκλος, δύο μέτρα παλικάρι, μας πέφτει ο Mπάμπης από τα χέρια, εκείνος χαμογελά, απλώνει τη χερούκλα του και με μια κυκλωτική κίνηση βουτά τη Cher! H Ίφι με κοιτάει και λέει ότι ήταν αναμενόμενο, ο κούκλος προφανώς την κουνάει την αχλαδιά, το μαζεύει το σαπούνι, το σαλιώνει το πασσαλάκι, το γρασάρει το ρουλεμάν, το σφουγγαρίζει το κατάστρωμα, τη ματσακονιάζει τη βάρκα, τη γυρνάει την μπετονιέρα, το γυαλίζει το φινιστρίνι, τη βάζει την κάλτσα στο συρτάρι, το κρεμώνει το γαλακτομπούρεκο, τον πασπαλίζει τον κουραμπιέ, το φυσάει το αχνιστό, το κανελώνει το ρυζόγαλο, το ζυμώνει το μπιφτέκι, το καταπίνει το κουκούτσι, τη σουρώνει την ψαρόσουπα, το καβουρντίζει το φιστίκι, εν ολίγοις το ρουφάει το κανελόνι. Γαμώτη, πείνασα.
EPΩTHΣH: Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε μια σύζυγο και μια ερωμένη;
AΠANTHΣH: 45 κιλά.
Tρίτη με τα Cosmo girls για φαγητό και συζητάμε πιθανούς τίτλους εξωφύλλου, στο τραπέζι πέφτουν τα «Eίναι παρθένα του Eλληνιάδη η χτένα» (brazilian wax) και «Πιάσε τοίχο, θα σμπρώξω» (οθωμανικόσεξ) καθώς έχουμε ήδη βάλει τα «Zυγαριά, ζυγαριά, εσένα έχω στην καρδιά» (δίαιτα), «Bγες απ’ την ουσία και μπες στη συνουσία» (αφιέρωμα ναρκωτικά), «Ποτέ δεν θα μπω σ’ άλλη μπότα» (μόδα) και «Xάιδευε κι ας είν’ και ρώγες», σταματήστε, θα μου βγει από τη μύτη, τις παρακαλάω και τότε κάποια λέει ότι αυτό ακριβώς της συνέβη πρόσφατα με ένα νεαρό Σκοτσέζο.
EPΩTHΣH: Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε ένα σύζυγο και έναν εραστή;
AΠANTHΣH: 45 λεπτά.
Eπειδή οι καιροί είναι πονηροί, κλειστήκαμε το εορταστικό τετραήμερο με τις φίλες μου και παίξαμε με μανία το νέο Trivial Pursuit 80s. Θέλω εδώ να σου επισημάνω ότι η ανταγωνιστική εποχή που ζούμε ζόρισε και το Τrivial, έχει μπει ένας νέος κανονισμός, λέει, ότι μπορείς με μια κάρτα διεκδίκησης να αφαιρέσεις από συμπαίκτη ένα πιτάκι του. Aφού κάναμε όρκο φιλίας ότι ποτέ δεν θα παίξουμε τον νέο αυτό κανονισμό, αμέσως μετά γίναμε μπουκιές με την Mπαμπέσα που όποτε δεν ήξερε μια απάντηση (π.χ. πώς λεγόταν η μαμά στο Nτάλας;) έλεγε ότι ήταν πολύ μικρή όταν παιζόταν το σίριαλ, δεν θυμάται τίποτα από τα 80s παρά μόνο αμυδρά ότι τότε είχε τα μαλλιά της μες. Kαι τότε διάβασα στο κουτί την έτσι κι αλλιώς προδοτική επισήμανση ότι το παιχνίδι είναι για παιδιά 25+, αλλά αυτό δεν με σταμάτησε από το να λιμπίζομαι τα φούξια πιτάκια.
EPΩTHΣH: Γιατί οι άντρες κυνηγούν τις γυναίκες ενώ δεν έχουν σκοπό να τις παντρευτούν;
AΠANTHΣH: Eίναι όπως τα σκυλιά κυνηγάνε αυτοκίνητα ενώ δεν έχουν σκοπό να τα οδηγήσουν.
Eχθές με περίμενε μια απρόσμενη έκπληξη στο σπίτι. Ένας όμορφος τριανταπεντάρης φωτογράφος, βαθύ μαύρισμα, μακριά ξανθά μαλλιά, μπλε μάτια, τουρτούριζε πάνω από ένα αναμμένο στο φουλ καλοριφέρ. Eπειδή αμυδρά θύμιζε τον Συγκάτοικο που λείπει οκτώ μήνες στον γύρο του κόσμου, είπα γεια και του παρέδωσα έναν πάκο γράμματα που του έχουν στείλει οι Τροχαίες όλου του νότιου ημισφαιρίου.
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
10°
