«Princess» έλεγα στον μπαμπά μου ότι θα ονομάσω το ακριβό μου γιοτ, όταν με έπαιρνε να πάμε βόλτα στη Μαρίνα Ζέας. Βέβαια μετά μεγάλωσα και ανακάλυψα ότι δεν έχουμε ακριβό γιοτ, δηλαδή τι ακριβό, ούτε ψαρόβαρκα, αλλά το ξεπέρασα και συνέχισα να πηγαίνω εκεί για να πίνω καφέ χαζεύοντας τα ακριβά γιοτ των άλλων. Και μιας και το πιάσαμε από αυτή την ηλικία να πω ότι όταν μου ανακοίνωνε ότι θα πάμε βόλτα στη Μαρίνα Ζέας εγώ καταλάβαινα τη Μαρίνα τη νονά μου και απορία το είχα τι είναι η Ζέα που λένε για τη νονά μου αλλά κάποιος άλλαζε θέμα και το ξέχναγα μετά. Γελάστε ελεύθερα, αλλά προς υπεράσπισή μου ήμουν δεν ήμουν τεσσάρων.
Αν δεν σε έχει φέρει ο δρόμος ή η παρέα σου στο «στολίδι του Πειραιά», είσαι σίγουρα από τους λίγους και ευχαρίστως να σου πω τι χάνεις. Το δεύτερο σε μέγεθος λιμάνι του Πειραιά, γνωστό και ως Πασαλιμάνι, ήταν ανέκαθεν ένα από τα ωραιότερα σημεία της πόλης. Τοποθετημένο στην ανατολική ακτή της Πειραϊκής χερσονήσου, μεταξύ Καστέλλας και Φρεαττύδας, ελκύει κόσμο από όλη την Αθήνα και δεν κοιμάται ποτέ. Λογικό, αν συλλογιστεί κανείς τα αναρίθμητα καφέ, μεζεδοπωλεία και εστιατόρια που ικανοποιούν κάθε γούστο από τη μία, και το χορταστικό πεζόδρομο με θέα τη θάλασσα που προσφέρεται για χαλαρές βόλτες περπατώντας ή με ποδήλατο από την άλλη.
Πνιγμένη από τα αυτοκίνητα και την κίνηση την ημέρα, σαγηνευτική με τα φώτα και τη μυρωδιά της αλμύρας τη νύχτα, ο μόνος τρόπος να αφεθείς στην ιδιαίτερη ομορφιά της είναι να την περπατήσεις. Ξεκίνα αργά το απόγευμα από την πλατεία Αλεξάνδρας, εκεί που είναι και ο Όμιλος της θρυλικής της ομάδας, του Ολυμπιακού. Χάζεψε το ηλιοβασίλεμα από ψηλά μαζί με εκείνους που γυμνάζονται στις υπαίθριες εγκαταστάσεις του Gym Park και ύστερα κατηφόρισε προς το ρολόι. Πέρνα δίπλα από τα τραπέζια των εστιατορίων με διεθνή κουζίνα κι άσε τις μυρωδιές από ιταλικές μακαρονάδες, εξωτικά noodles, καυτερά λαχματζούν και λαχταριστές κρέπες να σε ταξιδέψουν. Φτάνοντας στο πέτρινο ρολόι, στη συμβολή της Λαμπράκη με τη Μητσοπούλου, σήμα κατατεθέν της περιοχής, κάνε μια στάση και σκέψου ότι εκεί έδιναν και δίνουν ακόμα ραντεβού πολλά ζευγάρια, ακόμα και η Αλίκη Βουγιουκλάκη με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ στην ταινία «Η Αλίκη στο Ναυτικό».
Συνέχισε στον πεζόδρομο, κατέβα τα σκαλιά και περπάτα παράλληλα με τη θάλασσα παρατηρώντας τα ονόματα στις βάρκες – ένα παιχνίδι που έκαναν ανέκαθεν μικροί και μεγάλοι και που πάντα έχει αρκετά ευφάνταστα και ξεκαρδιστικά ευρήματα. Εκεί θα συναντήσεις και τους fit κατοίκους της περιοχής που συνηθίζουν να προπονούνται τις νυχτερινές ώρες τρέχοντας από τη μία άκρη ως την άλλη και πίσω. Η ησυχία, η δροσιά και η απουσία αυτοκινήτων και μηχανών καθιστούν άλλωστε το σημείο ιδανικό. Ψηλά θα δεις να αράζουν στο τοιχάκι και τα παγκάκια παρέες από γυμνασιόπαιδα και σκεϊτάδες μέχρι ζευγάρια και οικογένειες. Όταν φτάσεις στο ξύλινο γεφυράκι ρίξε μια ματιά στο νερό από κάτω. Θα δεις ότι μαζεύονται μιλιούνια εντόμων λόγω του υπόγειου φωτισμού και άλλα τόσα ψάρια, ενώ το καλοκαίρι θα ακούσεις σίγουρα και μια μικρή συναυλία βατραχιών.
Συνεχίζοντας θα μπεις στην καρδιά της μαρίνας, εκεί που ρίχνει άγκυρα η αφρόκρεμα των γιοτ, θυμίζοντας κάτι από Μόντε Κάρλο. Κάτσε στα τραπέζια έξω ή στο πάνω μπαλκόνι του μαγαζιού που θα σου κάνει κλικ και απολαμβάνοντας το κοκτέιλ σου φαντάσου ποιο ταξίδι ακολούθησαν για να φτάσουν στην αγκαλιά του Πειραιά αυτά τα εντυπωσιακά υπερπολυτελή σκάφη. Κι αν θες να την απολαύσεις μέρα, σου προτείνω ανεπιφύλακτα να πας μια Κυριακή πρωί, να πάρεις brunch με θέα θάλασσα κι αν είσαι τυχερός θα πετύχεις κάποιο event, αφού η μαρίνα είναι τόπος συνάντησης για διαφόρων ειδών δραστηριότητες, όπως π.χ. να πίνουν τον καφέ τους τα μέλη της αθηναϊκής λέσχης Vespa με τα μηχανάκια τους παρκαρισμένα στη σειρά σε ένα πολύχρωμο μοτίβο ή κάποιο open run.
«Ζέα, η Εκάτη παρ’ Αθηναίοις και είς των εν Πειραιεί λιμένων ούτω καλούμενος από του καρπού της ζειάς, έχει δε ο Πειραιεύς λιμένας τρεις κλειστούς» - Ησύχιος
Φήμες λένε ότι η Μαρίνα Ζέας πήρε το όνομά της από το ομώνυμο δημητριακό, το οποίο διακινούνταν σε μεγάλες ποσότητες στο λιμάνι της.
Ιστορικά
Στην αρχαιότητα υπήρξε το μεγαλύτερο πολεμικό λιμάνι της Αθήνας, αλλά σήμερα το μόνο που έχει απομείνει να θυμίζει το ένδοξο παρελθόν είναι μερικά απομεινάρια νεωσοίκων, μόλων και βοηθητικών κτιρίων. Βέβαια, μια βόλτα στο Ναυτικό Μουσείο Ελλάδος (hmmuseum.gr) στην Ακτή Θεμιστοκλέους μπορεί να σου μάθει τα πάντα για την ιστορία και τη ναυτική κληρονομιά της. Το λιμάνι της Ζέας έχει χωρητικότητα 670 σκαφών (μήκους 8 μέτρων έως 100). Το λιμάνι το διαχειριζόταν ο Ε.Ο.Τ., μέχρι το 2002 όπου αγοράστηκε από την εταιρεία Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα μαζί με άλλες μαρίνες, και έφερε υποσχέσεις ανάπλασης και αναβάθμισης της περιοχής. Κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων 2004, χαρακτηρίστηκε «χώρος Ολυμπιακής φιλοξενίας» και φιλοξένησε με επιτυχία σκάφη μέχρι 150 μ. μήκος. Μέχρι το 2008 υπήρξε έντονη ανάπλαση, άνοιξαν πολλά καταστήματα και χώροι εστίασης αλλά όπως κάθε ακμή ακολουθεί η παρακμή, έτσι και η περιοχή πέρασε μια δύσκολη πενταετία με πολλά από τα δημοφιλή στέκια της να βάζουν λουκέτο. Την τελευταία διετία ωστόσο κάτι άρχισε να κινείται δίνοντας πάλι ζωή στην πιάτσα με νέα καφέ, μπαρ και εστιατόρια. Πλέον η Μαρίνα Ζέας αποτελεί το επίκεντρο της διασκέδασης στον Πειραιά. Εκεί βρίσκεται επίσης το θέατρο Αυλαία, το αρχαίο θέατρο Πειραιά, καθώς και μεγάλες ιδιωτικές κλινικές. Το 2015, το Συμβούλιο Επικρατείας έκρινε νόμιμη την ιδιωτικοποίηση της Μαρίνας Ζέας κι η μίσθωση και εκμετάλλευση της χερσαίας και θαλάσσιας ζώνης της μαρίνας πέρασε στην εταιρεία «Κοινοπραξία Μαρίνες Αττικής» με 40ετή σύμβαση.
Άνοιξε το Νοέμβριο του 2011 σε ένα σημείο της Μαρίνας Ζέας που ήθελε «ψυχή» για να σταθεί ένα μπαρ και κατάφερε να κρατήσει τους Πειραιώτες στην πόλη τους και να ξενιτέψει τους Αθηναίους. Αμερικάνικη αισθητική, μεγάλη μπάρα όπου απολαμβάνεις το ποτό σου και νομίζεις ότι θα εμφανιστεί κάποιος πρωταγωνιστής του σινεμά, μια εντυπωσιακή ταπετσαρία από εξώφυλλα του εμβληματικού περιοδικού Rolling Stone, απέναντι μια φωτεινή επιγραφή που συμβουλεύει να εμπιστευόμαστε τον Τζόνι Κας, δερμάτινοι αναπαυτικοί καναπέδες. Ροκ και χιπ χοπ μουσικές σε ένα μπαρ που κάθε βράδυ κάνει πάρτι. Ωραίος κόσμος, ωραίες βραδιές. Θα το βρεις καθημερινά ανοιχτό από τις 7 το απόγευμα για καφεδάκι μέχρι αργά το βράδυ, εκτός από τις Δευτέρες που παίρνει τις απαραίτητες ανάσες.
Το Moby All Day Bar ήρθε πριν δύο χρόνια στον Πειραιά για να μείνει ως το στέκι που μπορείς να περάσεις οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας σου εκεί. Μπροστά στη θάλασσα και με industrial αισθητική προσφέρει από τις 9 το πρωί εκλεκτές ποικιλίες καφέ, ζεστά, κρύα και υγιεινά ροφήματα, εστιάζοντας πάντα στη γρήγορη και φιλική εξυπηρέτηση. Με την πεποίθηση ότι η μοναδική του θέα στο γαλάζιο δεν είναι αρκετή για να αναπτύξει σταθερές «φιλίες», φροντίζει να μας κακομαθαίνει με τις ιδιαίτερες «ανησυχίες» του. Πριν περίπου ένα μήνα, οι γεύσεις του ανανεώθηκαν πλήρως υπό τις δημιουργικές οδηγίες του chef Στέφανου Τάτα, προσθέτοντας snacks, κυρίως πιάτα και επιδόρπια που θα ζήλευε κάθε σύγχρονο εστιατόριο. Αντίστοιχα, διατήρησε τα all star cocktails του με ονόματα δημοφιλών καλλιτεχνών ή τραγουδιών, αλλά καλωσόρισε και νέα (όπως το frozen cocktail «Bowie» με σπιτική μαστίχα και τριαντάφυλλο), αποδεικνύοντας ότι η υπέροχη γεύση δεν σημαίνει απαραίτητα χιλιάδες θερμίδες. Εξάλλου, το Moby έχει τη δική του running ομάδα «Moby Run», στις προπονήσεις της οποίας (κάθε Πέμπτη) μπορείς να συμμετέχεις δωρεάν. Διαφορετικά, χορεύεις στα συχνά του parties ή lives με guests διάσημους djs ή ξεσηκωτικά νεανικά συγκροτήματα και το αποτέλεσμα είναι σχεδόν... ίδιο! Bonus: Οι foodies, κάθε Κυριακή (10.00-17.00) βρίσκουν εδώ τον «παράδεισο» του brunch με τεράστιες «φωτογενείς» μερίδες που κανείς δε θέλει να μοιραστεί για κανένα λόγο!
Tο ιστορικό Okio MusiCafe στην προβλήτα της Μαρίνας Ζέα έγινε γνωστό αρχικά για τη σκηνή του, στην οποία έχουν φιλοξενηθεί μερικά από τα μεγαλύτερα εγχώρια συγκροτήματα στο χώρο του Soul, Funk, Jazz, Swing, Balkan, Rock και World Music, δίνοντας διαχρονικά «βήμα» σε ανερχόμενους καλλιτέχνες. Σταθερό στις μουσικές του προτιμήσεις, ανοιχτό από νωρίς το πρωί, με επιλογές από φρεσκοκομμένους μονοποικιλιακούς καφέδες, μέχρι αργά το βράδυ για ποτό και αυθεντικά cocktails. Αναζητήστε τα events: live bands, bar theater και πάρτι με μουσικούς παραγωγούς .
Επειδή όσα σνακ ή γκουρμέ πιάτα κι αν φας, σαν το παραδοσιακό σουβλάκι δεν είναι, αν η βόλτα σου σε φέρει στα νότια προάστια, επιβάλλεται μια επίσκεψη στο Lamarina, στη Μαρίνα Ζέας. Σε φόντο βαθύ μπλε, κερδίζει τις εντυπώσεις με τη σπιτική του γεύση, το μοντέρνο περιβάλλον και την άψογή του εξυπηρέτηση. Πρόσφατα, εμπλούτισε το μενού του με περισσότερες veggie και γλυκές επιλογές για τους πιο απαιτητικούς, ενώ πεντανόστιμες και κλασικές πια «αξίες» όπως το χειροποίητο κεμπάπ, οι χορταστικότατες ποικιλίες κρεατικών και οι φρεσκοκομμένες τηγανητές πατάτες έχουν ήδη προστεθεί στα αγαπημένα μας.
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
11°
