Ανακάλυψα πρόσφατα αυτό το συμπαθέστατο μαγαζί (φωτογραφία) που είναι στο Κολωνάκι μεν, αλλά κέντρο-απόκεντρο. Το έχει ο μηχανικός Σάκης Παπαθεοδώρου –που ωστόσο είναι έμπορος τσαγιού– και το δουλεύει μαζί με τους γιους του. Το κατάστημα έχει αναπτύξει επιτυχώς πολλαπλές υποστάσεις: τσαγερία φυσικά (εγώ πήρα τσάι-ρόδι, ωραιότατο), καφετέρια, μπαρ, μπιστρό και «ψαγμένο» εστιατόριο (φτιάχνουν τα πάντα μόνοι τους). Η διακόσμηση καλόγουστη, η επίπλωση από απλό ξύλο, η μουσική διακριτική για να μπορούν οι θαμώνες να επικοινωνούν δίχως να ουρλιάζουν. Φιλοξενεί και εκδηλώσεις: παρουσιάσεις βιβλίων, διαλέξεις, συζητήσεις διαφόρων συλλογικών ομάδων, πολιτικές συγκεντρώσεις, μουσικές βραδιές. Υπάρχει και βιβλιοθήκη.
Δευτέρα 5 του μηνός, με καλοκαιρία, βρέθηκα στην πλατεία Αττικής. Μια τέτοια μέρα, καθώς όλοι οι εκπαιδευτικοί έχουν συνελεύσεις και εκλογές (φυσικά πάνω στο ωράριό τους, ώστε να μην εργαστούν, και όχι π.χ. το απόγευμα, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου εδώ), θα περίμενες να γίνεται χαμός από παιδιά. Μέχρι πριν λίγα χρόνια καθόμουνα στον «Παράδεισο» και χάζευα καρότσια, ποδηλατάκια, ποδόσφαιρο, μικροκαυγάδες παιδιών, μανάδες στα παγκάκια, γιαγιάδες και παππούδες.
Έλληνες και αλλοδαποί, άσπροι και μαύροι, πολύγλωσσοι. Άκουγες και τα ελληνικά ως lingua franca μεταξύ αλλοεθνών αλλοδαπών. Τώρα, δυο μεσήλικοι όλοι κι όλοι, μεμονωμένοι μάλιστα, κι ούτε ένα παιδί. Στις «εισόδους» της πλατείας τέσερα καλοσχεδιασμένα μπλε άσπρα «ΕΛΛΑΣ» πάνω στις πλάκες, στις κολόνες ελληνικές σημαίες και στις διάφορες γύρω επιφάνειες μπλε συνθήματα όπως «Ζήτω το έθνος», «Έξω οι ξένοι» και «Ελλάς» ξανά. Το μοναδικό περίπτερο προς τη Λιοσίων έχει κλείσει και νοικιάζεται. Η πλατεία είναι αναμφίβολα μπλε, 100%. Είναι, επίσης, άδεια.
15422
Αν έχετε πράγματα για δώρισμα σε φτωχότερους από σας –καινούργια ή μεταχειρισμένα σε καλή κατάσταση– τηλεφωνήστε στο πενταψήφιο αυτό νούμερο του «Κόμβου Αλληλοβοήθειας Πολιτών», που ανήκει στον Δήμο Αθηναίων. Ό,τι διαφοροποιεί τη συγκεκριμένη αθρωπιστική πρωτοβουλία από άλλες είναι η προσωπική επαφή και συνεπώς η απουσία μαζικής συλλογής και διανομής. Δεν πας να παρατήσεις μια σακούλα και να φύγεις, πας να συζητήσεις προσωπικά με ειδικευμένο προσωπικό, που θα αξιολογήσει τη διάθεση προσφοράς και τα δωριζόμενα είδη.
Αναλόγως προσωπική είναι και η επαφή με τους δικαιούχους. Αν λοιπόν έχετε ρούχα, παπούτσια, βιβλία, τυποποιημένα τρόφιμα (λάδι, μακαρόνια), είδη νοικοκυριού, σχολικά, παιχνίδια κ.λπ. και θέλετε στα σίγουρα να πάνε εκεί που θα πιάσουν τόπο, αρχίστε μ’ ένα τηλεφώνημα στο 15422 ή στείλτε μέιλ στη συντονίστρια του έργου, την κ. Οριάνα Αντωναροπούλου (o.antonaropoulou@gmail.com). Ή πηγαίνετε αυτοπροσώπως, όπως έκανα εγώ, στη Δομοκού 2 & Φιλαδελφείας (όπου παλιά ήταν το Φρουραρχείο της πόλης μας), απέναντι από την κεντρική είσοδο του Σταθμού Λαρίσης, Δευτέρα-Παρασκευή 9-5.
«Εμείς και ο χρόνος»
Στην αγαπημένη μου περιοχή του Κεραμεικού παρακολούθησα αυτή την παράσταση και σας τη συστήνω, χωρίς –εννοείται– να παριστάνω το θεατρικό κριτικό. Πρόκειται για ένα τρίπρακτο έργο του γνωστού Τζ. Πρίσ(τ)λι από το μακρινό 1939, που ο κ. Αλέξανδρος Κοέν μετέφρασε, μετέφερε στη νεότερη εποχή και σκηνοθέτησε με επάρκεια. Θέμα του είναι αφενός η εξέλιξη των σχέσεων μεταξύ των μελών μιας οικογένειας (σε μια ορισμένη χρονική περίοδο, ύστερα από μια εικοσαετία και ξανά στην αρχική περίοδο) κι αφετέρου η ανθρώπινη φύση που μένει ουσιαστικά απαράλλακτη. Σκηνικά-κουστούμα κ. Χ. Κωστέα, φωτισμοί κ. Γ. Σπηλιόπουλος, κινησιολογία κ. Τ. Καραχάλιος, πρωταγωνίστρια κ. Μ. Χειμώνα. Θέατρο «Altera pars». Μεγ. Αλεξάνδρου 123, 210 3410.011. Τετάρτες & Πέμπτες μέχρι τις 13 του Δεκέμβρη. Εισιτήριο € 15, φοιτητές-άνεργοι € 10, σπουδαστές δραματικών σχολών € 6.
