Τα πηγάδια της Αθήνας εξαφανίστηκαν ή εγκαταλείφτηκαν, ελάχιστα λειτουργούν. Πολύ φυσιολογική εξέλιξη, αν λογαριάσουμε ότι οι περισσότερες μονοκατοικίες πέσανε κι ότι όλα τα νοικοκυριά είναι συνδεμένα με το δίκτυο της ΕΥΔΑΠ. Σε πείσμα των καιρών ωστόσο, ένα πηγάδι (φωτογραφία) ανοίχτηκε στις μέρες μας. Το πηγάδι είναι έργο μιας επιτροπής κατοίκων, που έχει πραγματοποιήσει κατάληψη στη Βίλα Δρακόπουλου, αποτρέποντας την οικοδόμηση πολυώροφου κτιρίου (που σχεδίαζε στο χώρο ο Ερυθρός Σταυρός και ο αμαρτωλός Δήμος Αθηναίων) και επεκτείνοντας το ομώνυμο πάρκο σχεδόν στο διπλάσιο. Η Βίλα-πάρκο Δρακόπουλου βρίσκεται Πατησίων 356-358 κι έχει πουλιά, πράσινο, παιδική χαρά, δραστήριους νέους εθελοντές που την αναμορφώνουν, χώρο για φύτεμα νέων δέντρων και –πλέον– το εξαίρετο πηγάδι. Που έχει νερό και δεν είναι διακοσμητικό! (Περισσότερα: http://epitropiktimadrakopoulou.blogspot.com)
«Λουκιδέλης»
Προπολεμική ταβέρνα, υπόγεια το χειμώνα και ισόγεια το καλοκαίρι, που διατηρείται σταθερά από την ομώνυμη οικογένεια. Σπεσιαλιτέ της είναι τα αμελέτητα, ενώ σερβίρει και πολλών άλλων ειδών μεζέδες (σαλιγκάρια, φάβα «παντρεμένη», μπακαλιάρο με σκορδαλιά ή άνευ, καθώς και πολλών ειδών κρεατικά, μερικά ψαρικά και σαλάτες). Οι πελάτες συμπληρώνουν οι ίδιοι, με τσεκάρισμα, τη λίστα της παραγγελίας. Στο σύνολό τους τα φαγητά είναι καλομαγειρεμένα, σε επαρκείς μερίδες, με ευπρόσωπες τιμές. Το υπόγειο, όπου βρέθηκα πρόσφατα, διαθέτει ρουστίκ διακόσμηση, συμπεριλαμβανομένων λαϊκών ρητών και γελοιογραφιών, σειρά κρασοβάρελων (από ένα τέτοιο προερχόταν το κρασί μας) και λαϊκή μουσική από σιντί.
Μιλώντας για τη Φιλαδέλφεια, σε πιάνει η καρδιά σου βλέποντας το κυκλώπειο σκάμμα, όπου έχουν φυτρώσει δέντρα και λιμνάζουνε νερά, στο σημείο όπου μέχρι πριν έξι χρόνια βρισκότανε ολοζώντανο το γήπεδο της ΑΕΚ. Πρόκειται για ένα αθλητικό/πολεοδομικό/συναισθηματικό έγκλημα, για το οποίο ποτέ κανείς δεν πλήρωσε τα σπασμένα (ή μάλλον… τα γκρεμισμένα και τα ανασκαμμένα). Και κανείς ποτέ δεν θα με πείσει ότι η εξαφάνιση του γηπέδου «Νίκος Γκούμας» δεν έχει σχέση με την παρατεταμένη ανυποληψία της συμπαθέστατης κιτρινόμαυρης ομάδας.
Γιατί τα λένε Τουρκοβούνια;
Σήμερα είμαστε σχεδόν βέβαιοι ότι τα Τουρκοβούνια, η λοφοσειρά που χωρίζει το λεκανοπέδιό μας σε ανατολικό και δυτικό τμήμα, από το Ψυχικό μέχρι τον Λυκαβηττό, δημιουργώντας δυο ποτάμια (Ιλισσό και Κηφισσό αντίστοιχα), είναι ο αρχαίος Βριλησσός. Πότε χάθηκε το αρχαίο όνομα είναι αβέβαιο. Όμως οι λόφοι πήραν το σημερινό τους επειδή επί Τουρκοκρατίας ανήκαν στο οθωμανικό Δημόσιο, όπως άλλωστε όλοι οι λόφοι, τα βουνά, τα ποτάμια, οι λίμνες κ.λπ. – και σε τέτοια μέρη οι ατομικές ιδιοκτησίες αποκλείονταν: ούτε χωράφια, ούτε σπίτια. Μετά τη δημιουργία του ελληνικού κράτους, ο μεν Λυκαβηττός ξαναβαφτίστηκε με το αρχαίο του όνομα, οι άλλοι λόφοι όμως κράτησαν το παλιό. Και φυσικά χτίστηκαν κι έγιναν Γαλάτσι, Άνω και Νέα Κυψέλη, Γκύζη, Κυπριάδη, Στρέφη, Ψυχικό, Λαμπρινή και Φιλοθέη.
Δεν χάνουμε το πιο χαρούμενο, πολύχρωμο, πολυφυλετικό χριστουγεννιάτικο μπαζάρ της πόλης, που διοργανώνουν «Οι φίλοι του Παιδιού» με τη συμμετοχή 35 και πλέον Πρεσβειών
13°
