Στο στρατηγικό μεταίχμιο ανάμεσα Σύνταγμα και Μοναστηράκι, βρίσκεις αυτό το μαγαζί, που είναι η χαρά του σκακιστή, του ταβλαδόρου, του χαρτοπαίχτη – του παίχτη επιτραπέζιων παιχνιδιών γενικά. «Από το 1974 είμαστε εδώ», μου λέει η νεαρή εξυπηρετική κυρία Ελευθερία, «ο θείος και η θεια μου το ξεκίνησαν. Δεν είναι μόνο το μαγαζί, έχουμε ολόκληρο εργοστάσιο πίσω μας, που παράγει από το 1970. Tροφοδοτoύμε όλη την Ελλάδα κι εξάγουμε κιόλας». Μένω ενεός. Δηλαδή υπάρχει ελληνική βιομηχανία που φτιάχνει σκακιέρες, σκακιστικά κομμάτια και πούλια ταβλιού; Υπάρχει (στη βιομηχανική ζώνη της Θήβας) και είναι η φίρμα «Μανόπουλος». Κι έτσι, μαζί με τα κομμάτια από ψευδάργυρο –αυτά τα μυθολογικά, τα εμπνευσμένα από την ελληνική μυθολογία– θα δεις και τα αυστηρότερου ύφους, ξύλινα και πολύ καλόγουστα. Δεν λείπουν, επίσης, παιχνίδια μυαλού, σκακιστικά ρολόγια, ταξιδιωτικό σκάκι, μικρές ρουλέτες, τραπουλόχαρτα, μάρκες – κι από κοντά τ’ απαραίτητα κομπολόγια και λίγα τουριστικά. «Εκάβη», Μητροπόλεως 36, 210 3237.740 και www.manopoulos.com
Η πιο κρυφή στοά της πόλης
Είναι αναμφίβολα η στοά στο τέλος της μικρής οδού Ρόμβης, που βγάζει προς Ερμού 36 (και αντίστροφα, φυσικά). Και είναι κρυφή όχι μόνο γιατι έχει σχήμα Γ (κι άλλες έχουν), αλλά επειδή πρέπει να σκεφτείς ν’ ανοίξεις την πόρτα (!) που την κλείνει, η οποία ανοίγει ευκολότατα και από τις δυο μεριές. Η στοά λέγεται, φυσικά, «Στοά Ρόμβης». Τόσο η στοά, όσο και ο δρόμος, αλλά και το εκκλησάκι Παναγία Ρόμβης ή απλά Ρόμβη, είναι οικογενειακά απομεινάρια της οικογένειας Ρόμπη ή Ρούμπη (με την απαραίτητη επέμβαση των καθαρευόντων, που δεν τους άρεσε το «μπ» και το κάνανε «μβ»). Υ.Γ. Αντίθετα, η παρακείμενη «Στοά Βοϊβόνδα» είναι από χρόνια κλεισμένη.
Γιατί τη λένε ακτή Ξαβερίου
...με ρωτάνε οι «Δυο Ολυμπιακοί κι ένας Εθνικάκιας» από τον Πειραιά. Κι έτσι το έψαξα το θέμα εγώ, ο Παναθηναϊκός που δεν ξέρω και πάρα πολλά για το (πολύ αγαπημένο μου ωστόσο) επίνειο της Αθήνας. Βρήκα λοιπόν ότι στην περιοχή αυτή (λαϊκά: «Ξαβέρι»), όπου τώρα βρίσκεται το κέντρο της ναυτιλιακής ζωής της πόλης, διατηρούσε εξοχική ταβέρνα ο Ξαβέριος Στέλλας, μάλλον το 19ο αιώνα. Πιθανολογώ ότι ο ταβερνιάρης ήταν Έλληνας καθολικός, ίσως Κυκλαδίτης, καθώς εκεί παραπέμπει το φράγκικο ονοματεπώνυμο. Κύριες πηγές: http://www.koutouzis.gr/synoikies-2.htm και http://www.jesuits.gr/default.asp?static=64
Άνοιξε τις πύλες της η ετήσια Έκθεση Βιβλίου των εκδοτών και βιβλιοπωλών. Γίνεται, όπως πάντα, σε πρόχειρη κατασκευή πάνω στην πλατεία Κλαυθμώνος, λειτουργεί όλη μέρα και θα διαρκέσει μέχρι τις 8 του Φλεβάρη. Τα βιβλία δεν είναι μεταχειρισμένα, ξεκινάνε από μισό ευρώ και φτάνουν, χρονολογικά, μέχρι το 2006. Είδα ότι από την πρώτη μέρα γίνεται χαμός. Σπεύσατε σπεύσατε, αυτός είναι ο τρόπος για να διαβάσουμε όσοι δεν έχουμε και πολλά λεφτά. Από προηγούμενες χρονιές, έχω παρατηρήσει ότι το στοκ ανανεώνεται με νέους τίτλους καθημερινά.
Προς αναγνώστες
Η κ. Πηνελόπη Μαυρ. μου έστειλε ταχυδρομικά εξαιρετικές φωτογραφίες για τη γειτονιά μας (την Κυπριάδη) και πολύ υλικό για αθηναϊκούς δρόμους με ονόματα φιλελλήνων. Ευχαριστώ όλες και όλους για τα καλά λόγια και την ενθάρρυνση. Η κ. Τατιάνα Ιωαν., από το Ηράκλειο, ρωτάει γιατί δεν φωτίζεται πια η Εθνική Βιβλιοθήκη. Δεν ξέρω, δημοσιεύω την ερώτηση μήπως απαντήσει κανείς. Η κ. Ζωή Τζιάκου, που θέλει να γίνει Γκυζιώτισσα (καλή επιλογή), με ρωτάει για την περιοχή. Έχω γράψει κάτι λίγο, θα ξαναγράψω σύντομα. Θ’ αξιοποιήσω, επίσης, την πληροφορία για την Καλλιθέα.
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
7°
