Από το 1929, διαδοχικές γενιές Σπανών διατηρούν ένα από τα σημαντικότερα παλαιοβιβλιοπωλεία της πόληςμας, με μία μόνο μετακίνηση μέσα στα ογδόντα τόσα χρόνια της ζωής του. Το «Βιβλιοπωλείο των βιβλιοφίλων» διαθέτει (ή εντοπίζει για λογαριασμό του πελάτη) σχεδόν ό,τι βιβλίο χρειάζεται ένας απαιτητικός αναγνώστης, εκδίδει την τριμηνιαία «Βιβλιοφιλία» (ήδη με αύξοντα αριθμό 132) και οργανώνει δημοπρασίες σπάνιων βιβλίων, περιοδικών, χαρτών κ.λπ. (η πιο πρόσφατη, η 103η δημοπρασία, ήταν διήμερη και πρόσφερε 1.017 κομμάτια χωρισμένα σε 60 ενότητες! Ήδη οργανώνεται η 104η). Δηλαδή είναι ένας αθηναϊκός θεσμός στον κόσμο του παλιού (και σπάνιου) βιβλίου - κι ένα μαγαζί που αποπνέει αρχοντιά. Μαυρομιχάλη 7, 210 3614.332, www.spanosraebooks.gr και για τις δημοπρασίες www.booksauction.gr
Γιατί το λένε «Σύνταγμα»
Λόγω «αγανακτισμένων», πολλοί αναγνώστες με ρωτάνε από ποια ακριβώς παλιά επανάσταση πήρε τ’ όνομά της η κεντρική πλατεία της πόλης μας. Απάντηση: από τη λαϊκο-στρατιωτική εξέγερση της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843, που απαίτησε με φωνές «Σύνταγμα» από τον Όθωνα, ως τότε απόλυτο μονάρχη της χώρας. Παλιότερες ονομασίες της πλατείας: Θουκυδίδου (στο Σχέδιο Πόλεως), hόρος Μουσών (από αρχαία επιγραφή που βρέθηκε εκεί) και Ανακτόρων (= η σημερινή Βουλή).
Κλασικά για το καλοκαίρι
Δηλωμένος σινεφίλ, έψαξα και σας προτρέπω να «κυνηγήσετε» αξιόλογες κλασικές επαναλήψεις σε θερινά (αλφαβητικά): «Άρωμα γυναίκας» του Ντίνο Ρίτζι με τους Βιτόριο Γκάσμαν, Αγκοστίνα Μπέλι: για να δείτε από ποια δραματική κομεντί προέρχεται το γνωστό ριμέικ με τον Αλ Πατσίνο. «Βίαιοι, βρόμικοι και κακοί» του Ετόρε Σκόλα με τον Νίνο Μανφρέντι. Αξέχαστοι Ιταλοί περιθωριακοί, αξέχαστες σατιρικές ατάκες. «Βιριδιάνα» του Λουίς Μπουνιουέλ με τους Σίλβια Πινάλ, Φερνάντο Ρέι: τα αδιέξοδα του καθολικισμού και της φιλανθρωπίας, μαζί με την πιο όμορφη καλόγρια στην ιστορία του κινηματογράφου. «Ευδοκία» του Αλέξη Δαμιανού, με τους Γιώργο Κουτούζη, Μαρία Βασιλείου: η πληρέστερη ελληνική ταινία όλων των εποχών. «If…» του Λίντσεϊ Άντερσον, με τον Μάλκολμ Μακ Ντάουελ: ενάντια σε ποια καλούπια εξεγέρθηκε η γενιά του ’60. «Η λεωφόρος της Δύσεως» του Μπίλι Γουάιλντερ, με τους Γουίλιαμ Χόλντεν, Γκλόρια Σουάνσον: κορυφαίο νουάρ, κορυφαία ταινία με θέμα το ίδιο το σινεμά, άρα και κορυφαία ταινία στην προσωπική μου λίστα. «Το μωρό της Ρόζμαρι» του Ρομάν Πολάνσκι, με τους Μία Φάροοου, Τζον Κασαβέτη: θρίλερ-κέντημα, δίχως καμιά από τις συνήθεις ευκολίες του είδους. «Ναζαρέν» του Λουίς Μπουνιουέλ με τον Φρανσίσκο Ραμπάλ: πεισματάρης παπάς ενάντια στο σύστημα, από έναν άθεο σκηνοθέτη. «Los Olvidados» του ίδιου, με τους Αλφόνσο Μεχία, Ρομπέρτο Κόμπο: ο «Ακατόνε» πριν τον «Ακατόνε», στο Μεξικό του ’50. «Οι ομπρέλες του Χερβούργου» του Ζακ Ντεμί, μουσική Μισέλ Λεγκράν, με την Κατρίν Ντενέβ: πώς μπορεί να γίνει ξεχωριστό μιούζικαλ δίχως χορογραφίες. «Το πάρτι» του Μπλέικ Έντγουαρντς με τον Πίτερ Σέλερς: η επιτομή της ψυχεδελικής κωμωδίας. «Σούπα πάπιας» του Σαμ Γουντ, με τους αδερφούς Μαρξ: η πιο χαρακτηριστική κωμωδία των καλύτερων Αμερικάνων κωμικών μετά τον Μπάστερ Κίτον.
Υ.Γ. Εναλλακτικά, ψάξτε και τις «τριάδες ταινιών» μ’ ένα εισιτήριο, στο κλιματιζόμενο «Άστυ». Καλή θέαση.
Επέκταση με σημασία
Ενώ τόσα μαγαζιά κλείνουν γύρω μας, υπάρχει ένας εμπορικός χώρος που επεκτείνεται συνεχώς: το κυριακάτικο παζάρι από Κεραμεικό μέχρι Γκάζι, για το οποίο έχω ξαναγράψει. Θυμίζω πως όταν είχε ξεκινήσει στηνόταν κατά μήκος των γραμμών του τρένου και μόνο. Την τελευταία Κυριακή του Ιούνη, είδα, πλέον, ότι οι υπαίθριοι πωλητές του σωματείου ρακοσυλλεκτών «Ο Ερμής» έχουν καταλάβει όλο το πεζοδόμιο της Πειραιώς, από την Περσεφόνης μέχρι την Αγία Τριάδα, ενώ πάνω στο δρόμο ολοένα και προστίθενται ημιφορτηγά και μοτοσικλέτες-καρότσες με είδη μαναβικής. Εννοείται ότι όλα τα υπόλοιπα παραμένουν και πολλαπλασιάζονται: παιχνίδια, ρούχα, έπιπλα, βιβλία, αντίκες, βινύλια, σιδεριές κ.λπ.
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
16°
