Στην Αθήνα που δεν κοιμάται ποτέ, σε κάποιες γειτονιές της η μέρα συναντά τη νύχτα και άνθρωποι κινούνται συνεχώς. Γειτονιές «ζωντανές» όλο το 24ωρο, με δυο πρόσωπα και δύο κόσμους. Το πρωί οι βιαστικοί ρυθμοί της καθημερινότητας και το βράδυ η διασκέδαση μέχρι το ξημέρωμα. Όλα αυτά χωρίς ο κόσμος της ημέρας να επεμβαίνει στον κόσμο της νύχτας και αντίστροφα. Περιπλανηθήκαμε σε μια από αυτές τις γειτονιές και καταγράψαμε τις δύο πραγματικότητες. Συνομιλήσαμε με τους ανθρώπους που ζουν μέσα σε αυτούς τους δύο παράλληλους κόσμους και ακούσαμε τις ενδιαφέρουσες ιστορίες τους.
Στου Ψυρρή τα μέρη
Μια από τις γειτονιές που δεν κοιμούνται ποτέ είναι του Ψυρρή. Παρά την πτώση που επήλθε λόγω της οικονομικής κρίσης, η περιοχή άντεξε και επιβίωσε, καθώς προσφέρει μια πληθώρα επιλογών, από τα ψώνια διαφόρων δερμάτινων ειδών που σπανίζουν, μέχρι προτάσεις νυχτερινής διασκέδασης.
Μία από τις εισόδους στου Ψυρρή είναι η Μιαούλη, η οδός με τα δερματάδικα και τα καταστήματα με τα χειροποίητα υποδήματα. Ό,τι σκεφτεί το μυαλό σου που κατασκευάζεται με δέρμα μπορείς να το βρεις εδώ. Ζώνες, τσάντες και σανδάλια, που θεωρούνται μοναδικά στο είδος τους.
Άνθρωποι καθημερινοί και χαμογελαστοί, όπως ο κύριος Πάνος με το μαγαζί με τις βαφές για παπούτσια – θα σου εξηγήσει τα πάντα για το αντικείμενο. Και δίπλα η Άντα με το κατάστημα με τα χειροποίητα παπούτσια, εκεί από το 2001. Εδώ μπορεί κανείς να βρει τα καλύτερα ζευγάρια παπουτσιών για χορό. Η κυρία Άντα μας είπε λίγα λόγια για αυτή την πρωτότυπη συμβίωση με τους άλλους καταστηματάρχες της περιοχής και πιο συγκεκριμένα με τους «νυχτερινούς»: «Τους προλαβαίνω συνήθως όταν κλείνω και αυτοί είναι στο άνοιγμα. Έχουμε μια ιδιαίτερη και τρυφερή σχέση η οποία πάει πίσω χρόνια».
Συνεχίζοντας την πορεία μας συναντάμε τα πιο παλιά δερματάδικα της περιοχής, τα οποία έχουν πάνω από 60 χρόνια ζωής, των αδερφών Καρανάσων. Λίγο πιο μετά η οδός Πρωτογένους, με τα μαγαζιά που πωλούν από ιδιαίτερα ρούχα έως τα παλιατζίδικα, στα οποία μπορείς να βρεις κάθε λογής αντικείμενα, από παλιά βινύλια μέχρι και κασέτες για gameboy. Εικόνες ζωντανές, χρωματισμένες με την καθημερινότητα. Βιαστικοί άνθρωποι να περιφέρονται από μαγαζί σε μαγαζί, μέσα στην πίεση, τρέχοντας να προλάβουν. Έντονη κινητικότητα και βαβούρα. Και κάπου εκεί ήρθε η ώρα να φύγουμε, μόνο για να επιστρέψουμε λίγες ώρες αργότερα, ώστε να γνωρίσουμε και το άλλο πρόσωπο της περιοχής.
Το άλλο πρόσωπο της γειτονιάς
Ο ήλιος είχε πέσει, τα εμπορικά καταστήματα είχαν κατεβάσει τα ρολά τους και είχαν δώσει τη θέση τους στα μπαράκια και στα ρακάδικα. Για τη Μιαούλη το λέει και το τραγούδι του Κωστή Μαραβέγια: «Στη Μιαούλη με ρακή κάθε μέρα είναι γιορτή». Μια αίσθηση γενικού φλερτ στην ατμόσφαιρα και σφήνα οι ξέμπαρκοι τουρίστες που κυκλοφορούν στα χαμένα. Διασκέδαση παντού και για όλα τα γούστα.
Κάπου εκεί η μύτη μας εντόπισε μια λαχταριστή μυρωδιά από φαγητό. Ήταν το «Καρότσι του γιατρού», ένα από τα καλύτερα «βρόμικα» της περιοχής, κάποια από τις σπεσιαλιτέ του οποίου πρέπει να δοκιμάσεις. Και τα γνωστά στέκια του Ψυρρή. Το μικρό και κομψό “Old Fashioned” με τη μεγάλη ποικιλία σε ετικέτες από ουίσκι, βρίσκεται λίγα μέτρα πιο κάτω. Η Αρετή που εργάζεται εκεί μας μίλησε για τη συνεχιζόμενη ροή των ανθρώπων και την εναλλαγή της νύχτας με την μέρα όπως η ίδια τη βιώνει: «Το αστείο της υπόθεσης που παρατηρώ εδώ και χρόνια είναι ότι την ώρα που σχολάω εγώ ξεκινάει για άλλους η βάρδια. Εκείνη την ώρα βλέπεις να τελειώνει το πάρτι και πολλοί να είναι νυσταγμένοι, κουρασμένοι, μεθυσμένοι και άλλοι φρέσκοι φρέσκοι να ξεκινάνε τη δουλειά. Οι δερματάδες, τα παιδιά των βιοτεχνιών που πίνουν καφέ, διάφοροι άλλοι επαγγελματίες. Μια συνεχόμενη ροή, μια ζωντάνια που υπάρχει εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο στην περιοχή μας».
Λίγο παρακάτω η θρυλική «Ψύρα» με τις δροσερές ρακές και μια φασαρία από την πολυκοσμία να έρχεται από την Πρωτογένους. Πολύς κόσμος με μπύρες και μπουκάλια με κρασί στο χέρι στο πεζοδρόμιο αλλά και στα σκαλάκια, σε ένα ιδιόμορφο πάρτι δρόμου που κρατάει μέχρι το πρωί. Μπροστά από τα μπαράκια «Τρανζίστορ» και “Barrett”.
Ψυρρή, μία από τις γειτονιές της πόλης, με τα όμορφα μυστικά της – πρωινά και βραδινά. Από αυτές που δεν κοιμούνται ποτέ και που μπορείς να βρεις και να κάνεις ό,τι θέλεις, όποια ώρα θέλεις.
Έχουμε φάει τόσες φάπες, τόση ανασφάλεια και πίεση πανταχόθεν, που αναζητάμε πια λίγη χαρά, λίγη χριστουγεννιάτικη τρέλα, λίγο τζέρτζελο, απ’ όπου κι αν προέρχεται
