Σύρος, το νησί χωρίς αδέσποτα: Οι άνθρωποι που τα φροντίζουν μας μιλούν για το καταφύγιο και τους εθελοντές του.
Καλοκαιρινή βόλτα στη Σύρο. Ήλιος, τουρίστες, θάλασσα. «Πρόσεξες ότι κάτι λείπει;» με ρωτάει ο Θοδωρής, ενώ η Πίσσα, το κάτασπρο σκυλί του, τον κοιτάζει με λατρεία. «Λείπουν τα αδέσποτα». Είναι αλήθεια! Μια αλήθεια που μας οδήγησε σε ένα οικόπεδο που βρίσκεται κοντά στο εργοστάσιο της Δ.Ε.Η. Εκεί βρίσκονται τα σπίτια των πρώην αδέσποτων σκύλων. Οι εγκαταστάσεις είναι καθαρές, περιποιημένες, δείχνουν ότι έχει επενδυθεί φροντίδα και αγάπη. Συναντάμε τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω από την αναπάντεχη απόδειξη πολιτισμού. Μας μιλούν ενώ ταΐζουν τα σκυλιά τα οποία κάνουν ότι μπορούν για να ανταποδώσουν τα καλά αισθήματα.
«Το Καταφύγιο Αδέσποτων Ζώων Σύρου δημιουργήθηκε το 2006. Ο χώρος όπου δημιουργήθηκε ήταν μέρος εγκατάλειψης σκυλιών και μια μικρή ομάδα εθελοντών τότε φρόντιζαν γύρω στα 30 αδέσποτα που ήταν εκεί. Ώσπου μια ημέρα η Βιργινία, που ακόμα είναι πρόεδρος του καταφυγίου, πήγε ένα πρωί να τα ταΐσει και βρήκε πως για ακόμα μια φορά κάποιος καλός συμπολίτης μας είχε ρίξει φόλες! Μόνο 7 σκυλάκια επέζησαν. Για να τα προστατέψουν, οι ομάδα εθελοντών αποφάσισε να φτιάξει κλουβάκια για να μπουν μέσα τα σκυλιά και να προστατευτούν καθώς η κατάσταση αυτή με τις φόλες δεν ήταν η πρώτη φορά που είχε γίνει, γινόταν περίπου δύο φορές τον χρόνο.
Μέσα σε λίγους μήνες τα σκυλάκια έγιναν 30, και μέσα στα επόμενα χρόνια το καταφύγιο έφτασε να έχει την ίδια χρονική στιγμή 90 σκυλάκια. Υιοθεσίες γίνονταν, παρόλα αυτά οι εγκαταλείψεις ήταν πολύ περισσότερες. Τώρα το καταφύγιο έχει 27 σκυλάκια.
Το καταφύγιο έγινε το σπίτι για κακοποιημένα και εγκαταλελειμμένα σκυλάκια, καθώς και για αυτά που ζούσαν στην πόλη και ήταν ανεπιθύμητα με ότι αυτό συνεπάγεται.
Λόγω έλλειψης χρημάτων και υποστήριξης, οι συνθήκες στο καταφύγιο ήταν πολύ δύσκολες. Ήταν υπαίθριο και 3 φορές είχε πλημμυρίσει με βροχές που κατέβαζαν μπάζα από το βουνό. Με μεγάλες προσπάθειες, οι εθελοντές ξανά έφτιαχναν το καταφύγιο μετά τις καταστροφές»
«Οι εθελοντές ασχολήθηκαν και με καταγγελίες σε περιπτώσεις κακοποιήσεων και εγκαταλείψεων, με στόχο να δοθεί το μήνυμα στην κοινωνία πως αυτό δεν γίνεται να συνεχιστεί.
Πριν από περίπου 4 χρόνια, έγινε κάτι το οποίο θα άλλαζε τη μοίρα του καταφυγίου και τον σκυλιών που φιλοξενεί. Οι Αυστραλοί Cindy και Derek που έχουν την οργάνωση K9Aid η οποία βοηθάει μικρά καταφύγια σε όλο τον κόσμο, έτυχε να δουν τις συνθήκες του καταφυγίου και αποφάσισαν να βοηθήσουν. Έχτισαν ένα νέο καταφύγιο με αξιοπρεπή κλουβιά, στέγη, περιφραγμένο χώρο και κάμερες για την προστασία των τετράποδων (οι κάμερες είναι σημαντικό καθώς υπάρχουν περιπτώσεις εγκαταλείψεων). Εκτός από τις εγκαταστάσεις, βοηθάνε και με τις υιοθεσίες σκυλιών και τους είμαστε ευγνώμονες γιατί χωρίς αυτούς τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά»
«Μέσα σε 13 χρόνια και χάρη στη προσπάθεια που έχει γίνει από όλους τους εθελοντές οι οποίοι βοήθησαν στον καταφύγιο, έχουμε καταφέρει να αλλάξουμε τη νοοτροπία του τόπου μας. Οι εγκαταλείψεις και οι κακοποιήσεις είναι πολύ λιγότερες, και η Σύρος είναι μάλλον το μοναδικό νησί που δεν υπάρχουν αδέσποτα σκυλάκια να περιφέρονται.
Αυτή τη στιγμή, οι ενεργοί εθελοντές του καταφυγίου είναι η Βιργινία, η Ρένα, η Άνθεια και η Μαριέττα. Όλοι οι εθελοντές που βοήθησαν το καταφύγιο ήταν πολύτιμοι σε συχνά ψυχοπλακωτικές συνθήκες πράγμα το οποίο τους αποθάρρυνε στο να συνεχίσουν.
Το καταφύγιο μπορεί και συνεχίζει να υπάρχει γιατί το υποστηρίζει ο κόσμος. Χωρίς τους υποστηρικτές δεν θα μπορούσε να επιβιώσει. Χρηματικές δωρεές, δωρεές φαρμάκων και πραγμάτων που έχουν ανάγκη τα σκυλάκια αλλά και εθελοντική βοήθεια, σε όποιο βαθμό μπορεί κανείς είναι πραγματικά πολύτιμα για το καταφύγιο. Αυτό και μόνο μας δίνει τη δυνατότητα να προσπαθούμε να δίνουμε την καλύτερη ζωή που μπορούμε στα σκυλάκια που φιλοξενούμε. Φυσικά, όλα ψάχνουν για οικογένειες!»
«Οι κακοποιήσεις ήταν πολλές. Τα δύο χειρότερα περιστατικά ήταν ενός σκυλάκου που είχε βρεθεί πυροβολημένος μέσα σε ένα σακί. Είχε σκάγια παντού, μέχρι και στα μάτια. Δυστυχώς δεν τα κατάφερε αλλά προσπαθήσαμε. Ποτέ δεν αφήσαμε σκυλάκι αβοήθητο και πάντα προσπαθούσαμε να τα σώσουμε αν και μερικές φορές δεν ήταν δυνατόν.
Η δεύτερη χειρότερη κακοποίηση ήταν αυτή της Πίλλας, η οποία είναι ακόμα μαζί μας στο καταφύγιο και ήταν το πρώτο σκυλάκι που μπήκε. Η Πίλλα είχε βρεθεί στο βουνό, τυλιγμένη με συρματόπλεγμα σε όλο της το σώμα. Δεν πλησίαζε ανθρώπους και δεν κατέβαινε από το βουνό. Η Βιργινία πέρασε μέρες μαζί της για να την συνηθίσει, δίνοντας της φάρμακα στην τροφή καθώς σάρκα και σύρμα είχαν γίνει ένα και είχε μολυνθεί πολύ. Ακόμα η Πίλλα έχει δερματικά προβλήματα αλλά τουλάχιστον κατάφερε να επιβιώσει».
14°
