Τι έγινε όταν οι γονείς πήραν τελικά τα tablets από τα παιδιά τους

Γονείς σε όλο τον κόσμο αρχίζουν να «κόβουν» τα tablets, όχι από ενοχή, αλλά από ανάγκη. Μετά τα χρόνια της πανδημίας –όπου οι οθόνες έγιναν εργαλείο απασχόλησης και επιβίωσης μέσα στο σπίτι– πολλές οικογένειες βλέπουν πια τις συνέπειες: παιδιά που θυμώνουν όταν πρέπει να σταματήσουν, εμμονή με παιχνίδια και apps, ξεσπάσματα για «ακόμα λίγο».

Μια μητέρα στις ΗΠΑ περιγράφει το σημείο καμπής: ένα Σαββατιάτικο πρωινό αποφάσισε με τον σύζυγό της να πάνε τα δύο κορίτσια τους στο πάρκο. Η μικρή, δύο ετών, αρνήθηκε να φύγει από το σπίτι – δεν ήθελε να αποχωριστεί το tablet. Εκείνοι αποφάσισαν να το κόψουν εντελώς. Οι πρώτες μέρες ήταν δύσκολες, με κλάματα και αντιδράσεις. Ύστερα όμως κάτι άλλαξε: τα παιδιά άρχισαν να παίζουν μεταξύ τους, να αυτοσχεδιάζουν, να ζητούν λιγότερη προσοχή. «Η ζωή μας έγινε πιο εύκολη», λέει η ίδια.

Ο Τζέισον Ναγκάτα, αναπληρωτής καθηγητής Παιδιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Σαν Φρανσίσκο, εξηγεί πως η Αμερικανική Παιδιατρική Ακαδημία προτείνει οι οικογένειες να έχουν ένα ευέλικτο σχέδιο χρήσης τεχνολογίας: ανάλογα με την ηλικία, την εποχή, τις συνθήκες. Δεν υπάρχει «μία λύση για όλους». Αυτό που έχει σημασία είναι η συνολική ισορροπία.

Ο ίδιος και ερευνητικές ομάδες έχουν εντοπίσει σύνδεση μεταξύ υπερβολικής έκθεσης σε οθόνες και:

• μειωμένης συγκέντρωσης,

• αυξημένου άγχους και κατάθλιψης στους εφήβους,

• λιγότερου ύπνου,

• αλλαγών στο βάρος και στον μεταβολισμό.

Μία άλλη μητέρα στη Βερμόντ, με έφηβο γιο, καθιέρωσε διαφορετική τακτική: ο χρόνος σε οθόνη “κερδίζεται” με δουλειές στο σπίτι. Οι αντιδράσεις ήταν έντονες στην αρχή, αλλά μετά από λίγο ο γιος άρχισε να είναι πιο ενεργός, να διαβάζει περισσότερο, να παίζει έξω.

Ένα ζευγάρι στην Πενσυλβάνια αποφάσισε να απομακρύνει το tablet όταν είδε πως και εκπαιδευτικές εφαρμογές γίνονταν αντικείμενο εμμονής. Λίγο αργότερα έσπασε και η smart TV — και επέλεξαν να μην την αντικαταστήσουν. Τα παιδιά προσαρμόστηκαν. Άρχισαν να παίζουν μαζί, να επινοούν παιχνίδια. «Απλώς σταμάτησαν να τη ζητούν», λέει ο πατέρας, καρδιολόγος.

Μια δασκάλα δημοτικού στη Νέα Υόρκη δώρισε iPad στον γιο της για να χρησιμοποιεί εκπαιδευτικές εφαρμογές. Αργότερα προστέθηκε και κονσόλα βιντεοπαιχνιδιών. Μετά από μήνες συνεχών συγκρούσεων, αποφάσισε να τα πάρει και τα δύο πίσω — μέσα σε μια μέρα. Οι πρώτες δύο εβδομάδες ήταν δύσκολες. Ύστερα, όμως, το παιδί άρχισε να παίζει έξω, να διαβάζει, να φτιάχνει πράγματα με Lego. Η ίδια επαναλαμβάνει σε άλλους γονείς τη φράση που έχει καταλήξει να πιστεύει βαθιά: «Είναι πιο εύκολο να καθυστερήσεις τη χρήση οθονών, αλλά είναι ακόμα πιο εύκολο να σταματήσεις, παρά να συνεχίσεις προς λάθος κατεύθυνση.»

Οι ιστορίες διαφέρουν, αλλά το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: η απομάκρυνση από τις οθόνες δεν κάνει τη ζωή των παιδιών πιο δύσκολη — την κάνει πιο πλούσια. Όταν οι συσκευές «εξαφανίζονται», εμφανίζονται πράγματα που είχαν χαθεί: παιχνίδι, φαντασία, ησυχία μέσα στο σπίτι.

Πηγή: The Washington Post