OK Zoomer: Ένα γράμμα της αναγνώστριας Τζούλης Ζαγόρη
*Ένα γράμμα της αναγνώστριας Τζούλης Ζαγόρη
«Ήτανε η ανάγκη μου να ξαναγεννηθώ». Αυτό απάντησε η Νόνικα όταν ο Πρετεντέρης τη ρώτησε γιατί χώρισε τον Αλέκο Αλεξανδράκη. Και αν η Νόνικα άφησε τον Αλέκο για να ξαναγεννηθεί, εγώ άφησα τον Στέφανο για να έχω τουλάχιστον έναν αξιοπρεπή θάνατο.
Εν πάση περιπτώσει, χώρισα και άνοιξα Τinder για να βρω κάτι εύκολο και χαλαρό. Ματσάρω με νεαρό Λιβανέζο, τρίχα, μεγάλη μύτη, μαλλί-βοϊδογλειψιά με μπριγιαντίνη, ο τύπος μου. Λέγεται Rashad, 33, 1,77 ύψος, product manager. Είναι Κριός, απόφοιτος πανεπιστημίου, έχει παιδιά και θέλει κι άλλα, εμβολιασμένος, με σκύλο, αντικαπνιστής, γυμνάζεται συχνά και τρώει κρέας. Ακούει Röyksopp, La femme και Μαρινέλλα. Τι να ακούει όσο κάνει τα deadlifts του, θεέ μου;!
Μου στέλνει «hey» με ένα eggplant emoji και μία πονηρή φατσούλα. Βαριέμαι τα πολλά- πολλά, άλλωστε δηλώνουμε στα προφίλ μας ότι ψάχνουμε short-term fun και νομίζω πως συνεννοούμαστε. Βρίσκεται μόνο ένα χιλιόμετρο μακριά, μένει και αυτός κέντρο! Τέλειο!;
Στη συντομότατη επικοινωνία μας τον ρωτάω η ηλίθια τι κάνει στην Ελλάδα. Μέχρι να μου απαντήσει με καθησυχάζω λέγοντας ότι μπορεί να είναι μετανάστης ή απλώς τουρίστας. Αποφεύγω να σκεφτώ το χειρότερο. Το δίπολο καύλες-ιδεολογία θα μπορούσε να είναι θέμα διδακτορικής διατριβής που θα το υποστήριζα εύκολα. Υπάρχει μια ορατή, κόκκινη, χοντρή γραμμή που δεν μπορείς να ξεπεράσεις σε καμία συνθήκη, ακόμα και αν είσαι σαν στειρωμένο κοκόνι που πηδάει το μαξιλάρι του καναπέ με μίσος.
«Για άλλη μια φορά έπεσα μέσα, λοιπόν! Σας ευχαριστώ!» Ο τύπος παραδέχτηκε πως είναι ψηφιακός νομάς. Δουλεύει για μία σουηδική εταιρεία από την Ελλάδα στην οποία αποφάσισε να εγκατασταθεί μετά τις καλοκαιρινές του διακοπές στα νησιά. Τώρα ζει στα Εξάρχεια... Πάγωσα, δεν ήξερα πώς να πω αυτό που πρέπει να πω. Δεν ήθελα να δείξω απόλυτη ή επιθετική ή να προσβάλω τις επιλογές του, αλλά δεν μπορούσα να παραβώ τις αρχές μου. Και η αρχή μου είναι ότι αρνούμαι να πιω latte με γάλα αρακά που κοστίζει όσο ένα διαμέρισμα στην Κυψέλη το 2010 εξαιτίας αυτών των ατόμων.
Λοιπόν, οι καύλες φεύγουν, το bitch mode έρχεται. Ξεκινάω λέγοντάς του ότι κατανοώ πόσο δελεαστικό είναι να δουλεύεις και να ταξιδεύεις ταυτόχρονα. Του συστήνω τον όρο gentrification, γιατί πολλά από τα λάθη μας έχουν όνομα αλλά αποφεύγουμε να τα δούμε (αμένσιωτο). Τον ρωτάω πώς κατάφερε να γίνει τόσο πρωτότυπος και να επιλέξει και αυτός τα Εξάρχεια! Μήπως γιατί τα ενοίκια του κέντρου μπορείς πια να τα υποστηρίξεις μόνο αν πληρώνεσαι με μισθούς Σουηδίας;!
Φλέγομαι, όπως το εικονίδιο του app. Του εξηγώ πόσο άλλαξε το κέντρο της Αθήνας τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της τουριστικοποίησης και των παρεμβάσεων στο αστικό τοπίο από τον προηγούμενο δήμαρχο. Πάλι τα ακούει ο λάθος άνθρωπος, αλλά κάποιος πρέπει να τα ακούσει! Ο μεγάλος περίπατος της Τζούλης... Γιατί, Rashad, να τελειώσουμε πριν καν αρχίσουμε;
Είπα πολλά, μάλλον έγινα απόλυτη, επιθετική και προσέβαλα τις επιλογές του. Ποιος
ήταν, όμως, ο άλλος δρόμος; Να πηδηχτώ με έναν new age αποικιοκράτη; Ο Rashad πληκτρολογούσε... Έγραφε και έσβηνε. Πιθανότατα θα με ευχαριστούσε που τον ενημέρωνα για το στεγαστικό πρόβλημα στην Αθήνα και θα απολογούνταν που οι επιθυμίες του ιεραρχούνταν ψηλότερα από τον σεβασμό της ζωής των μόνιμων κατοίκων. Ναι, όχι. Με έκανε unmatch (🙃). Χωρίς να πει ούτε μία λέξη.
