Μία λίαν αμφιλεγόμενη «σκέψη» μελετά και επεξεργάζεται ήδη η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας, προκειμένου να επιτύχει ταυτόχρονα και την δραστική αύξηση της διείσδυσης των γενοσήμων φαρμακευτικών σκευασμάτων στο σύνολο της σχετικής κατανάλωσης, όσον αφορά την δημόσια εξωνοσοκομειακή φαρμακευτική δαπάνη, αλλά και την δραστική μείωση της οικονομικής συμμετοχής των ασφαλισμένων του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ) στην προμήθεια των φαρμάκων τους.
Σύμφωνα με όσα ανέφερε ο ίδιος ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Ξανθός, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στη συζήτηση για την πρόταση της Ν.Δ. για σύσταση προανακριτικής επιτροπής για τους τρεις υπουργούς Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ, «αυτό είναι το στοίχημα της επόμενης περιόδου και ήδη επεξεργαζόμαστε σε διάλογο με τη φαρμακοβιομηχανία και τους δανειστές μια ρύθμιση που θα οδηγεί σε ελάχιστη ή και μηδενική οικονομική επιβάρυνση του πολίτη όταν επιλέγει γενόσημο».
Φαντάζει ως η ιδανική λύση για την ταυτόχρονη επίτευξη των δύο ως άνω στόχων, αλλά το γεγονός ότι ακόμη η λύση αυτή συζητείται και δεν έχει τεθεί ακόμη σε εφαρμογή δείχνει ότι υπάρχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα στον σχεδιασμό της:
Δεν μπορεί κανείς ποτέ να προβλέψει πόσοι από τους ασφαλισμένους του ΕΟΠΥΥ και για πόσες φορές κατ’ έτος θα επιλέξουν γενόσημα φαρμακευτικά σκευάσματα και, συνεπώς, δεν είναι σαφής ο τρόπος με τον οποίον ο ΕΟΠΥΥ θα υποχρεώνεται να πληρώνει σταθερό και προϋπολογισμένο χρηματικό ποσό για την δημόσια εξωνοσοκομειακή φαρμακευτική δαπάνη.
Εάν οι επιλογές των ασφαλισμένων του ΕΟΠΥΥ ως προς τα γενόσημα φαρμακευτικά σκευάσματα είναι ευμετάβλητες και μη προβλέψιμες, άλλο τόσο ευμετάβλητες και μη προβλέψιμες θα καθίστανται επίσης οι οικονομικές υποχρεώσεις του ιδίου του ΕΟΠΥΥ, με το ετήσιο πλαφόν της δημόσιας εξωνοσοκομειακής φαρμακευτικής δαπάνης να παλαντζάρει κατά… βούληση!
